Merhaba panpalar ben bu sene sözleşmeli öğretmen olarak atandım. Ha bu süreç cidden gereksiz derecede uzun ve sancılıydı. Çok şükür emeğimizin karşılığını aldık tr de 300. Olmuştum alanımda Doğu da bir ile atandım. Seçme veya sonraki atamayı bekleme şansımız yoktu zaten ne olacağı belirsiz. Kasım ataması olacak dediler yapılmadı, şubatta ne olur bilinmez. Hazırlanan veya sınava girip atanmayı bekleyen herkes emeğinin karşılığını alır umarım. Çalışma biçimi, tercihler konusunda yardım isteyenler dm atabilirler.
Şimdi gelelim bu başlığı neden açtım? Arada girip içimi dökmek, yaşadıklarımı anlatmak, eğitim sisteminin durumu vs konulu şeyler yazmak istedim.

Dediğim gibi Doğu Anadolu'da bir ile atandım. Durumlar zorlu ve yetersiz bulunduğum yerde. Ama ben hevesli olmak zorundayım. Belki de ülkeye çok büyük değerler katacak birey benim sınıflarındam birinden çıkacak. 1 kişiye ulaşmak demek topluma faydalı bir birey yetiştirmek demek en azından ben öyle düşünüyorum. Okuldaki hocalar cana yakın ve geneli benim gibi genç insanlar. Zaten başka türlü burada can sıkıntısından ölür insan. Öğrencilere gelirsek liseli olmanın verdiği yetkiyle akılları her türlü binliğe basıyor ama ders çalışmak mı? Ahahaha o da ne? Her türlü materyali sağlasak bile adapte edemiyoruz derse. umarım 10. Sınıfta olan öğrencilerimi daha disiplinli ve saygılı yetiştirebilirim. Çünkü ilk öğrendiğim şey önceki öğretmenin yaptıklarını bekliyor senden öğrenciler. Önceki hoca bu kadar yazdırmıyordu hocam, bu kadar ders anlatmıyordu hocam deyip duruyorlar.
Umarım okursunuz ama okumasanız da elimden geldiğince yazacam buraya. * iyi geceler cümleten.

Okulun pansiyonunda ilk görev yaptığım gün okulun durumunu anladım. Lisede okuyan çocuklar yaramazlıklar hoş görülür eyvallah ama hocayı göre göre küfürleşmeler, durdan çüşten anlamıyorlar. Hadi tamam deli Çağları diyelim. Ulan etüt saati alırsın yalandan da olsa bir kitap okumasan bile açık kalsın önünde. işte etüt saati indiriyoruz çocukları aşağıya 5 dakika geçmedi hocam kitabımı unutmuşum demeye başladılar. Bastım azarı , o da rahatladı bende *

Bugün okulun pansiyonunda nöbetçiyim yine. Çocukları korkutarak zaptediyoruz. Başka türlüsünü kabul etmiyorlar. insan bu duruma üzülüyor yani kaç kere aynı şeyi anlatıyorsun tamam hocam, haklısınız diyip yine bildiklerini okuyorlar. Kendi aralarında şaka dedikleri şeyler yaptıkları kişiyi o kadar yaralıyor ki farkında değiller. 2 saattir öğrencilerinden birisi ağlıyor. Çocuğu belletmen odasına yani kendi yanımıza aldık ama yine de susturamıyoruz. Okuyan Yok bu yazıları biliyorum da belki birilerine denk gelir diye yazıyorum. Siz siz olun çocuğa eğitimden önce saygıyı öğretin. Herkesin okumasına gerek Yok. Gerekli planlama ile herkes belli işleri yapabilir ama saygı her şeyin üstündedir. Kendine ve başkasına saygısı olmalı insanın. Öğretin bunu sonradan zor oluyor öğrenmesi.