Bir up da benden. Yeni hikaye serisi geliyor be :D

Akşam olmuştu bakkalı kapatacaktım ki mahalleden benimle yaşıt üç kız geldi. Aynı sınıftaydık zaten.
Kızlar:K
I:Buyrun ne alacaktınız?
K1:Görüyorsun değil mi kaderi?
I:Anlamadım.
K2:Aynen kanka. Bütün oğlanlar buna yanık ama bu eziğin bir halttan haberi yok!
I:Sen önce düzgün konuşacaksın! Bir şey almayacaksanız kapatıyorum.
K3:Vay vay! Bakkalda mı kapatırmış bu afet. Kızım sen kendini pazarlasan şimdi zenginsin. Böyle güzellik kimsede yok.
I:Böyle güzellik yoksa bana var. Siz şimdi gibtir oluyorsunuz yoksa bir kaza çıkacak.
K2:Ne yapabilirsin ki?
I:Bunu!
Bastım suratına yumruğu. Ötekinin karnına tekme attım. Üçüncü yüzüme vurdu bende üzerine atlayıp boğazlamaya başladım. Yüzüne yumruğu yiyen yumruğun etkisinden kurtulup üzerime atladı. Karnına birkaç tekme ile yere serdim. Ardından karnına tekme yiyenin elinden tutup bakkal dışarı attım.
I:Benim neler yaşadığımdan haberiniz yok! Ahkam kesecek başkasını bulun. Ben sizi bir kalemde harcarım.
K2:O yüzün bizim olacak!
I:Lan gibtir git!
Beni en çok üzen bu ettiğim küfrü üzerime çok titreyen öğretmenimin de duymasıydı. Ekşiyen suratı ile evine girmişti. Kızlar tehditlerle bakkaldan gitmişti. O gün de zaten anneme bakıp uyumuştum. Başka bir şey yapacak ne moralim ne de takatim vardı.

Okul çıkışı eve koşup anneme baktım. Evde üniformalarımdan kurtuldum. Anneme ilaçlarını içirdim. Her gün daha kötü oluyordu. Çok zayıflamıştı fakat dirayetliydi. iyi dayanıyordu. iş giysilerimi giyip bakkala gittim. Bakkalın sahibi gelmişti bu sefer. Hayta oğlu yoktu. Yaşı 31 fakat benim gibi 15 yaşındaki bir kıza yürümekten çekinmeyen pisliğin biriydi. Yani bana göreydi bu çünkü birkaç vukuatını görmüştüm.
B:Bakkal Sahibi
B:Irmak kızım artık benim oğlan laf dinlemiyor benden. Birkaç da duyum almıştım zaten seni rahatsız ediyor filan diye. Doğru mu?
Çekinmiştim. Kısık bir sesle.
I:Evet efendim.
B:Onu dert etme kızım artık. O şehirdeki dükkana bakacak. Senin neler yaşadığını tüm mahalle biliyor. Biz senin yanındayız bunu unutma kızım emi.
I:Teşekkür ederim efendim.
B:Yakında şehirde ikinci dükkanımı açacağım ve burayı satmak durumunda kalacağım kızım.
I:Üzüldüm. Ne diyebilirim bilmiyorum.
Bakkal sahibi içten bir gülümseme ile bana baktı ve bakkaldan çıktı.

Uptullah

Yıl 2155
Ülkeler savaş hazırlığında. Elektrik var sadece ve ne internet ne de hat bağlantısı tarihte kalmış, devletler sadece silaha yatırıyor tüm parasını fakat gelişme gösterilemiyor.
Ben ise biçare bir kızım bu devirde. Adım Irmak. Annem hasta, babam ise ölmüş. Yaşım ise daha 15 ve anneme ben bakmakla yükümlüyüm. Okul okumak istememiştim daha ben 7 yaşındayken annem bu hastalığa yakalanmıştı çünkü. Öğretmenim bu durumu fark etmişti. Onun çocuğu yoktu zaten evli de değilmiş. Onun verdiği yardımlarla bugüne geldim. Annemin fazla ömrü kalmadı ve babamı da pek tanıyorum sayılmaz. Benim yaşadığım yer küçüktür, haberler geç gelir, geç gider. iki gün öncenin gazetesini okuyor olmamız gibi bir duruma sahibiz. Mahallede pek arkadaşım yok sorumluluklarımdan dolayı. Her ay öğretmen ile şehre ineriz. Az biraz para ve tabii haberi olmadan cebe indirerek ilaçları hazırlardım anneme. Ve mahallede ne mi yapıyorum? Mahallenin sanatçısı ve bakkalın kasiyeri.

Rezerved

Yıl 2093
Birkaç bilim insanı halka açık konferans vermektedir. Aralarından birini konuşma yapmak adına sahneye çıkarmışlardır. Olay gayet açıktır. 2089 yılındaki III. Dünya Savaşındaki aşırı saldırgan tutumlardı. Ülkelerin uzaydaki uyduları dahi yok edilmişti. internet ve mobil ağ kavramı yok olmuş ve teknoloji adına sadece elektrik kalmıştı.
Profesör:P
P:2089 yılındaki 9 milyar insan nüfusunun sadece 1 milyara düşmesi hayretler verici. Sadece insanlar tedirgin değil. Devlet kavramı olmadığından artık özel mülk ve paranın geçmediği dünyadayız. Yine de bazıları parayı hala seviyor. Yine de MÖ 3000 - MS 1800 yılları arasında gibiyiz. Tek fark elektrik var ama ordular bile eski düzen. Taş ve sopa. En ileri sistem sapan ve küçük mancınıklar. Milattan öncesinde bile devasa mancınıklar vardı bunu biliyorduk. Şimdi ise insanlar dışarıda birbirini öldürüyor ve tecavüz hat safada ama devlet ise sadece nüfusu artırmak için çalışmalar düzenliyor. Atılan bombalardan yiyecek ekmeğimiz kalmamış adamlar üreyin diyor. Gelecek nesiller sıkıntı çekecek. Gerçek son yakındır.