öğrenci evindeki kmşu kızını siktğm hikayem

lan bu tek bi yazarın yazdıkları nası oluyodu?

bi gün cesaretimi toplayıp duygunun önüne dikildim. duygu beni geçip devam etmek istedi ama onu bi hamleyle tuttum.

ben-hiç bi yere gidemezsin seninle konuşmam gerek
d-ya rahat bırak benm seninle konuşacağım hiç bişey yok.
ben-ama benim var

işte tam o sırada lavuğun teki araya girip

-noluyo lan burda
ben-sen kimsin lan karışma
d-hayatım sen git ben gelicem

sinirden elim ayağım titremeye başlamıştı o lavuğun son cümleside beni zaten çıldırtmaya yetmişti.

-bas git lan burda..

geri çekilip çenesine tekmeyi geçirdim. duygu bastı çığlığı. sonra bi çırpıda yakalayıp burnunun üst kısmına 1-2-3 tane kafa darbesi... çocuk kanlar içinde yerde. beni ayırdılar direk

duygu-o benim kardeşim gerizekalı naptın sen

züt olup kaldığım an işte duygunun bu sözleri oldu. duygunun bi erkek kardeşi olduğunu biliyordum. kampüste ne işi vardı. ve bu çocuk benden bile büyük görünüyordu

sonra duygunun annesi ve babası orada belirdiler. çocuk hastanelikti. ve ikiside bana bakıyorlardı. evet duygunun ailesi kızlarını görmeye gelmişlerdi. içimden hasgibtir naptın sen dedim kendime. bütün aile bana bakıyordu. duygu bana doğru koşmaya başladı. ben donmuş kalmıştım. tokat atmaya başladı ben sadece gözlerimi kırpıyordum. şok dalgasından çıkamamıştım. duygu bana senden nefret ediyorum diyip bütün sinirini çıkarmaya başladı derken benm arkadaş onu tuttu ve oradan uzaklaştırdı

evet onu tamamen kaybetmiştim. artık bana istediğini yapabilirdi. kardeşini linç etmiştim neredeyse.

buraklar uzaktan bana bakıp haykırarak gülerek yaklaşıyorlardı. burak

-erkeğe bak erkeğe noldu lan anten.

ona hareketlenmeye çalıştım ama bi anda 3 kişinin beni tutmasından başka bi işe yaramamıştı bu hamlem.

burak-noldu lan atarlı gerizekalı anladınmı beni

ben-gibtir git burdan şerefsiz

burağıda oradan ite kaka uzaklaştırdılar. sinir krizi geçiriyordum.

aradan 1 saat geçti anca sakinleştim. ve sonra ben gidiyorum dyip arabama atladığım gibi eve ordanda istanbulun yolunu tuttum.

kaçmak o an en mantıklı fikir gelmişti. kaçmak bu utançtan kurtulmak demekti. ama malesef bu sefer kaçamadım. öncelikle o çocuktan özür dilemem gerekiyordu. arabayı durdurdum ve geri döndüm. eve girdim. çocuklar bana yaptığım mallıktan dolayı güzelce bi fırça çektikten sonra çocuğun durumunu sordum. çocuk iyiymiş. ama onu bulup özür dilemek nası olacaktı hiç bi fikrim yoktu. bu yüzden duygunun evine gitmeye karar verdim. kesinlikle beni kovacaklardı. akşam saat 8 gibi önce çiçekçiye sonrada duygunun evinin kapısına yol aldım

kapıyı çaldım. kapı açıldı. karşımda 40 yaşlarında bi hayli yakışıklı diyebileceğimiz bi adam vardı. yanındada duygu.

karşılarında gözleri yaşlı bin pişman bi adam görünce biraz şaşırdılar.

ben- şey ben kardeşinin durumunu merak ettim

duygu-defol burdan

babası-dur oğlumu bu hale getiren senmisin?

ben-bakın efendim ben yanlış anladım

babası- elini kaldırdı ve sen her yanlış anlamada bi insanı hastanelikmi ediyosun!!!

beyler :(

kardeşi-baba dur. özrünü kabul ediyorum.

çiçekleri uzattım ve özür dilerim iyimisin

k-iyiyim şimdi git burdan

babası-oğlum bu hale gelmene neden oldu

k-baba ablamı bu kadar çok seven biri anca bunu yapar ve bana döndü
-karşılaşmamız kötü oldu ablamı çok seviyorum bu yüzden onu koruman doğrusu çok hoşuma gitti
ben-teşekkür ederim

duygu şaşırmıştı bende öyle

k-baba bu adamdan zarar gelmez burdan giderken hiç değilse artık içimiz rahat olucak sende öyle düşün
duygu-tamam özrün kabul edildi şimdi git burdan

ben-tamam teşekkür ederim

dedim ve gittim.

dışarda ben pişmiş kelle gibi sırıtırken bana bakanları hiç aldırmadım. arabama binip evin yolunu aldım.
bu saatten sonra duygunun bana olan tavrını merak ediyordum. zamanla affederdi

ertesi gün okulda duyguyu görmedim. büyük ihtimal ailesiyle şehiri geziyorladır dye düşündüm. kısacası heyecanım içimde patlamıştı.

ondan sonraki gün duyguyu sınıfının kapısında bekledim. biraz süre geçtikten sonra duygu belirdi. hemen yanına gidip konuşabilirmiyiz dedim.

duygu-kardeşimin dedikleri sana cesaretmi verdi!

ben-hayır sadece senden özür dilemek istedim.

duygu-ben seni affetmiyorum seni gördükçe kardeşimin yerde kanlar içinde yatan hali aklıma geliyor

beyler :(

olm benimde bi hayatım var manyakmısınız

zamana bırakmaya karar verdim. hiç değilse dugyularımdan dolayı beni terslemiyordu. belkide hoşuna gitmişti. artık o benden başka birinin olamazdı.

okul çıkışı burak laf attı

-audisi olsa nolacak sürmeyi bilmedikten sonra.

bende dururmuyum hiç değilse ehliyeti kasaptan almadım

burak-yiyosa ehliyeti nereden aldığımı göstereyim sana

ben-hayırdır kasabamı uğrayacaz

burak- kendine güveniyosan çık karşıma

ben-hay hay hemen şimdi

burak-şehir dışında çok güzel bi yol biliyorum kızım tabi korkmuyosan

ben-neden arabadan satırmı atacan

gazla çalışmıyordum ama o bin kurusunu rezil etmeyi çok istiyordum. düz yolda benim arabam onunkinden daha iyi giderdi.

arabama atladım burak ve arkadaşlarıda passata atladı

onları takip ettim.

yola geldiğimizdede arkadaşları indi.
burak-dikkat et yol daralıyo kızım. 1 kilometre ileride migrosu görüceksin önce varan kazanır

hiç bişe demedim.

burak bi anda bastı gaza benimde refleks hemen ona ayak uydurdu.

burak farkı 5-10 metreye anca çıkarabildi. yavaşça farkı kapatmaya başladım. her geçmeye çalıştığımda arabayı önüme kırdı. bu yüzden önüme kıramıyacak bi mesafeye getirmem lazımdı.

işte tam o sırada karşıdan bi araba belirdi. ikimizde karşıdan gelenlerin şeridindeydik. yol 3e bölünmüştü 2 şeridi bizim taraftaydı tek şeritte karşıdan gelenler içindi. sol taraftada yol yapım çalışması vardı. arabayı en sağa kırıp bi yan şeritten giden tırın sağından geçmeyi düşündüm hemen. burak salağı tırı geçip tekrar kendi yoluna girmeyi aklına sokmuştu. direksiyonu sağa kırıp tırı geçmeye koyuldum hemen. tırı geçtiğimdede burağı gördüm. ben ona göre bi hayli hızlıydım. ve benle farkı sadece yarım araba mesafesindeydi. burağın önünde bi tır daha vardı. gülmeye başlamıştım bile. mecbur yavaşlamak zorundaydı. ama o direksiyonu sağa kırdı. frene basacak kadar zaman bile tanımamıştı bana. arabamın burnuna kasıtlı olarak çarptı. arabam spin atmaya başladı. tırların arasına girmemek için bende var gücümle direksiyonu sağa kırmaya çalıştım. ve bariyerlere girdim

uyandığımda karşımda bir melek gördüm. meleğin yüzü bembeyazdı. melek elimi tutuyordu. melek heyecanlanıyordu. melek kaçtı gitti. melek sonra geri geldi. yanındada başka bi melekle. dğre melek hadi hayırlısı dedi. işte o sırada uykum bastırdı. meleğin elini sıkarak tekrar uykuya daldım.

tekrar uyandığımda karşımda iki melek vardı. biri annem diğeri duygu. ikiside bana gülüyorlardı. kalkmaya çalıştım ama bu imkansızdı. boynumda boyunluk vardı. zaten inanılmaz bi acı hissetmiştim.

duygu ve annemin sesini duyuyordum. duygunun bana artık iyisin kurtuldun 1 haftadır uyuyorsun dediğini hayal meyal hatırlıyorum.

arabamın kesinlikle alman olması beni kurtarmıştı. emniyet kemerim ve hava yastığıma borçluydum. hava yastığı boynumu zedelemişti ama beni kurtaran temel nedendi. anlattıklarına göre bariyere arabamın kıç bölgesi girmiş ve sonrada benim oturmadığım yan trafa çarpıp arabam bariyerin üstünden takla atıp 10 metrelik bi boşluğa yuvarlanmıştı.
kurtulmam aslında sürpriz sayılmazdı. tırların arasına dalmamıştım.

beyler =(

beyler =(

@691 kenkz evde değilim ki