Gelin la size bir anımı anlatayım.


O zamanlar lise son sınıfız. Abazalık tavan. Bir yandan sınav stresi hayvani ergenlikle dolu 5 kişilik bir grubuz. Liseyi hepimiz memleketlerinden uzakta ortalamanın üstü bir puanla girdiğimiz bir lisede okuyoruz. Lisede şehre 20 25 km uzakta, etrafında ufak köy gibi yerleşimler var. Kızlar servislerle gidip geliyor şehir merkezinde yurtlarda kalanlarıda ver. Erkekler okulun dibinde devletin yurdu var orda kalıyoruz.

Neyse abi biz son senenin verdiği özgüvenle okulun kaşarı olmamızın verdiği pişkinlikle aileyede dershaneye yakın olsun diye yutturmamızla ev tuttuk. Evi görseniz virane. Dökülüyor ev. Hepimiz anadolunun içinden gelmişiz biliyoruz yaparız hallederiz diyoruz. Sobalı falan ev.

Bi gün ben arkadaşla dershaneden döndüm eve ışığı bir açtım abi kolum kadar fare. Fare değil sıçan bildiğiniz. Kedi kadar var. Bizi gördü fare koştura koştura alaturka tuvaletin deliğine atladı. Bizim elamanlarla konuştuk. Dedik bu böyle olmaz bişeyler yapmak lazım falan. Gittik şu yapışkan kağıtlar var fare yapışıp kalıyor aldık onlardan koyduk evin hertarafına. Mutluyuz hallettik sorunu.

Gece oldu yatıyoz. Bu arada sobalı odada yatıyoz hepimiz haşırt huşurt sesler geliyor. Aha dedik analarını gibtik farelerin. Yarın şöyle yapalım birini ben dershaneye zütürürüm falan taşak geçiyoruz döşeklerde. Ama kimsenin aklına gelmiyor kalkıp bakmak

dıbınakoyim sabah bir uyandık. Odadan çıktık hertaraf yapış yapış. Noluyor dıbınakoyim diyoruz terlikler cola kurumuş gibi yapışıp kalkıyor sürekli. Bi baktık kağıtlara dıbınakoyduğumun sıçanlarını tutamamışlar. Ortadaki bisküviyi yiyen gezmiş evin içinde hertarafı fare yapışkanı yapmış. Ertesi gün gittik adama anlattık derdimizi bide o taşşak geçti bizle sıçanı tutarmı bunlar dıbınakoyduğumun malları diye.

Anlatırken komikte burda anlatınca komik olmadı aq giberim zaten başlık açamıyom