özlüyorum panpalar

çocukluğumda o safça kötülüğün anldıbını bilmediğim günleri özledim.
o maddi imkanlarımızın olmadığı babamın işten gelirken ne getiricek diye akşamın 7 sini beklediğim günleri özledim..
annemin geceleri üstünü açmışmı diye odama gelip yanağıma öpücük kondurduğu günleri özledim.
daha 5 yaşında iken şehrin bir ucundan diğer ucundaki babaannemin evine gitmeyi özledim.
dedemin bana kızarmış tavuk alıp yedirmesini özledim.
sobalı evimizde sabahları ekmek kızartmayı , akşamları kestane közlemeyi özledim.
kışları kayık ile kaymayı inşaatlarda arkadaşlarla kartopu savaşı yapmayı özledim.
babam tatillerde para vermediği zaman mahallenin binleri ile demir toplayıp demircilere satmayı özledim.
ilkokuldaki hocamın sorduğu sorulara züt edici cevaplar verdiğimde bana sepet kafa demesini özledim.
okula giderken beslenme çantamın boya kokusunu özledim.
lisedeki ilk sevgilimi ilk yaşadığım anılarımı özledim.
ergenlik döneminde babam ile ettiğim kavgaları özledim.
sabahın 7 sinde kalkıp okula gitmeyi , hafta sonları dersaneye gidip haftada bir gün tatilimin olmamasını özledim.
üniversiteyi kazandığımda ailemin benim ile kıvanç duyduğu günleri özledim.
1 sene önce ölümüne neden olduğum babaannemi özledim..