Kaybedenler kulübünü izledim ve bilmiyorum ne oldu bana. içimde tuhaf bir içme istegi var ce şu "melankoli" dedikleri sey bana da oldu.
Uzun süredir böyleyim aslında. Kız arkadaşım beni terk ettiginden beri.

Lise sondayadım iyi hatırlıyorum 19.06.2010 saat gece yarsı saba 9.00 da üniversite sınavının bir ayagına girecegim. Uykum yok, hem biraz dalga geçme biraz da eğlenmek için hiç durduk yere onunla tartışmaya başladım muhabbet ilerledi o ukala ben ukala o kat kat küstah. her neyse ilk konuşma da kamera açmamı istedi açyım ki o da sonra telefonumu istedi verdim 2. günün akşamı buluşalım dedi kabul ettim kısa bir süre için isstenbul'a gelmişti buluştuk gezdik tozduk haa bu arada benden bir yaş büyüktü ve anadolu üniversitesine gidiyordu.
Aşık oldum.
Sevdim, seviştim...
Ama taa o ilk konuşmamız da yalan söylemiştim. Ailem ile aram hep kötüydü, durumları iyi lakin benimle çocukluktan beri hiç ilgilenmediler sadece para verip yolladılar. yalanım "annem öldü" oldu.
ilşikimiz ilerledikçe ben kıvranıyordum yalan yüzünmden söylemeye çalıştım ama bir türlü olmadı korktum, çok korktum. ya giderse...
Ögrendi yalanımı ben söylemeden aramız kötüleşti ayrılmak istedi yalvardım yakardım bir şans daha istedim kabul etti zar zor.
Ve en sonunda üniversite tercih vakti geldi.
Ve nitekim ilk Tercihim Eskişehir oldu.
Okula kayıt yaptırdım durduk yere aramız yine bozuldu. bir hafta sonra buluştuk. Yagmur yagdı ıslandık elini tutmak istedim izin vermedi ama koluma girdi. Evine gittik yagmur dinene kadar hiç bir şey olmadı konuştuk ettik. sonra ayrılık vakti geldi.
Arkasını dönüp gittiginde nereden bilebilirdim ki onu son kez gördügümü?
sonraki hafta da sürekli ondan haber almak istiyordum o ise sıkılmıtı ve bitti.
çıkardı attı beni hayatından.
içtim sonra yine içtim topladıgımı zannettim kendimi
Olmamış.
Şimdi mi?
Şimdi bir otel odasında içip bunları yazıyorum...
Kimse böyle yalnız olmasın.