3-4 gün önce akşam saatleri. Hava yağmurlu, elektrikler yok. Sahilden eve dönüyorum arabaya. Göz gözü görmüyor. Son seste müzik açık. Ortalama 45-50 süratle gidiyorum. Pat diye bir amca atlayıverdi yola. Ani bir manevra, fren. Neyse ki durabildim. Adamla göz göze geldik. Beni korkuttun amcacım dercesine elimi göğsüme zütürdüm, sonra tam yoluma devam edecem gaza basacam ki bir kadın sesi, "Yayaya yol versene" diye bağırıyor. Son ses müzik açık olduğu halde kadının sesini duyabildim. Dellendim kıstım sesi açtım camı o yağmurda çıkarttım kafamı bağırmaya başladım. "Abla göz gözü görmüyor, elektirik yok, yağmur yağıyor. Ben nasıl göreyim seni bu halde" dedim. Ulan amın feryadına bak sen. Nasıl özgüvenlenmiş pekekent. Yola atlayan amca kadın adına özür diledi. Ben hatalıyım dedi, kadın hala konuşuyor feryad kızı feryad. Neyse zor sakinlenleştim bastım gaza devam ettim.

Sözüm o ki, bu olaylar yüzünden kadınlara özgüven geldi, bizi ezmeye çalışıyorlar. Saygım sonsuz, her türlü arkanızdayım ama bu şekilde aşırısına giderseniz olmaz. Biz de taş değiliz, bizde insan evladıyız. Biraz daha sakin olalım lütfen.

Lafı açılmışken, Özgecan kardeşimizi rahmetle anıyorum. Huzur içinde uyusun.