özet geçemem piçler bu kez okuyun

yalan mı? sana demiştim ki hep yanında kalabilirim hep çevrende olabilirim. ama sen beni duymazlıktan geldin evet farkındayım başlık çok saçma oldu ama durum bu işte. özet bu bu hayatımın özeti tüm yaşantımın özeti. hayatım boyunca kimseyi sevmedim kimseye bağlanmadım da herkesin günün birinde gidebileceğini düşündüm ama gidenlere hep üzüldüm yinede bi şey demedim çünkü onları sevmedim.

birilerine bağlanmak yapılacak en son şey olsa gerekti ve bu hayattaki herkes aynıydı.. seni görene dek böyle düşünmüüştüm ama ortada bir problem vardı ya ben seni hiç anlamamışım ya da sen beni yanlış anlamıştım her şey ortaya çıktığında ise artık çok geçti sen kendi güzel, ve istemediğin kişilerin ulaşamayacağı o muhteşem dünyendaydı ve istediğin herkes bu dünyadaki rolünü almışlardı. zaten niçin olmasınlardı ki. bu kadar muhteşem bir insanın hayatında olmayayı ne konumda olursa olsun herkes isterdi herkes severdi ama sen herkesi sevmezdin sen kimseyi sevmezdin. peki sen nasıl insanları severdin. o muhteşem iki gözün baktığı sıradan diğer gözler nasıl olmalıydı şartların neydi? ben her şeye razıydım da. ne yazık ki hiç soramadım...

sana bakıyordum uzaktan ve hala öyle yapıyorum ama keşke gelebilsem o insanlar nasıllar doğuştan şanslılar mı senin hayatında oldukları için peki ben şanslımıyım o gözlerinle bana çok küçümseyicei bir tavırlada olsa baktığın için... ve bununla her şeyi açıklayıp bana söylecek bir söz bırakmadığın için.. sanıyorum bunu hiç öğrenemeyeceğim seninle vapur a bile binemeyeceğim en sevdiğin şarkıyı bulup dinledikçe seni hatırlayamayacağım ben anca sana okuyan birileri olursa ki hiç sanmam anlayamadıkları yazılar yazmakla yetineceğim..

diğerlerinden farklı yerin ne nasıl bu kadar zekisin ya da bir kerede olsa seni oyuna getirmeyi düşündüğüm için fazla zeki değil misin? bana hayatında çok ufak da olasa bi yer açar mısın? tüm 'o d diğerleri gibi' sözüne inat.

inatçı mısın? beni hayatına almamak için direnecek misin? ya da ne bileyim senin gibi olan kimseyi görmedim ben ve görmemde çünkü diğreleri kendini çok zeki sanıp insanı çileden çıkartırken sen gerçekten öyle olduğun halde onlara ya da bana normal davranıyordun. gerçek zeka ve mükemmelik bu olsa gerekti diğer kendini beğenmiş, her şeyi bildiğini sanıp istediklerini yapanlardan değilsin. kimsenin ulaşmasını istemediğim birisin sadece bu kadar.

senin tanımını yapacak cümlelerim yok benim. daha sen bile yapamazken bunu ben nasıl yaparım? ama sanırım sana bir takma isim bulmam gerek yazılarımda bazen isim gerekiyor. tabii gerçeğini kulanırsam okuyan herkes anlar kim olduğunu ve bende anlarım... bunun üzücü olup olmadığını karar veremedim daha. bir fikrin varsa söylemek ister misin?

ya da susalım ne de olsa senin varlığını bile düşünmek huzur bulmak ile aynı şey istersen hep susalım? ama sen dayanamazsın ya ben ben de dayanamayıp gelmekten korkuyorum. varlığını sana bu kadar uzak olduğum halda hissetmek bile tarfi edilemez bir duyguyken sana yaklaşırsam her şeyi mahvedebilirim bundan korkuyorum. ama sence işleri daha ne kadar içinden çıkılmaz bir hale sokabilirim?

çok değil yanında bir yerde olmak istemiştim ve sanırım tüm sonları gördüm. sonu da göze aldım aldım ki başladım sadece sıramı bekliyorum ama bekletilmeyi sevmem biliyorsun. sahi nerden biliyorsun? yanına gelip hep orada olmak ve başka kimsenin olmaması sadece seni görmek... saçların hala siyah mı diye soruyorum sana her gece ama sesimi duyuramıyorum sahi saçlarında halen siyah mı? keşke hep yanında kalabilseydim demiştim sana ama bir cevap vermedin ve cevabımı alana kadar da bu sıradan çıkmayacağım neden cevap vermedin? evet onuda sana aynen bu şekilde iletmeye çalıştığım için olsa gerek cevap vermedin. ama ben bekleyip bu cevabı duyucam en azından sıranın başında kim bekliyoronu bulacağım. sana iyi sayıklamalar. birlikte sayıklayalım mı?