özdemir asaf

ölünceye kadar beni bekleyecekmiş
sersem
ben seni beklerken ölmem ki
beklersem...

açık konuş bin

biri beni sorarsa
sana beni sorarsa
gitti der misin?
gittiğimi göyler misin
gidiyorum ben sana
benimle gider misin?

çoğu şiirini çözemediğim şair ünvanı taşıyan kişidir

ölüm yıldönümünde saygıyla anıyorum.

"Sen bana bakma,
Ben senin baktığın yönde olurum."

Severim Asaf'ı ne güzelde anlatır içimin akışını ... Hep beni anlatır . Bazı acılara ağlamak yetmez ... Bazende seni anlatmaya çalışır ama anlatamaz işte . Bir seni anlatamaz . Bir sevgiyi anlamak bir ömür harcamaktır .! Harcayacaksın.! der . Ama sen harcayamadın ...
-Çalmayın lan SD:FASDF

benden daha yalnız olan şair

Geleceğim, bekle dedi, gitti..
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu..
Ama kimse ölmedi.

Özdemir Asaf

aklımdan çıkmıyor

eskisi kadar özlemiyorum seni,
ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
biraz yorgunum..
biraz kırgın..
biraz da kirletti sensizlik beni !
nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“iyiyimler” yamaladım dilime.
tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
gel diye beklemiyorum artık,
hatta istemiyorum gelmeni..
nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
benim derdim yeter bana banane !
alıştım mı yokluğuna ?
vaz mı geçiyorum, varlığından ?
tedirginim aslında,
ya başkasını seversem ?
inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

- en efsane şiiri -

neden mutlu olamadı bilinmez , belki de oldu.
ama ben onun sevdiklerine yazdıklarından aşık oldum.
En güzeli de lavinia.
Bir anım olsun dedim Özdemir baba ile .
Saygılar

Sana bir şiirler olmuş sevgilim. Yüzün gözün söz içinde. Hangi imla klavuzuna baksam "ben"den ayrı yazılıyorsun.

Yıllar sonra giriyorum bu entry i bir insan bu kadar az kelimeyle nasıl olurda bu kadar çok şey anlatabilir

Ben gülüşüne öldüm o gülüşüme güldü farklıydık işte

Sana gitme demeyeceğim
Üşüyorsun ceketimi al
Günün en güzel saatleri bunlar
Yanımda kal

Sana gitme demeyeceğim
Gene de sen bilirsin Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim
incinirsin

Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme Lavinia
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme Lavinia

ben birini sevmedim,
o da beni sevmedi.
bir gün randevulaştık,
ben gitmedim,
o da gelmedi.

Küstahlığımı nezaketim zütürdü
Saadece kendime bakakaldım.
Kararsızlık bir an sürdü
Gizlenen insanların ortasında ben kaldım,
Çırılçıplak.

Selâmımı tanıdıklar zütürdü.
Saygı bekleyince alçaldım.
Kararsızlık bir an sürdü
Kendini beğenmişlerin ortasında ben kaldım,
Çırılçıplak.

Ağlamayı ölenler zütürdü.
Kendimi ölmez sanınca ufaldım,
Kararsızlık bir an sürdü.
Ölülerle dirilerin arasında ben kaldım,
Çırılçıplak.

Sonsuzluğu ufuklar zütürdü.
Yarattığım dünyaların içinde daraldım.
Kararsızlık bir an sürdü.
Başlangıç ile bitiş ortasında ben kaldım,
Çırılçıplak.

Aydınlığı bulutlar zütürdü.
Yıldızlara doğru yol aldım.
Kararsızlık bir an sürdü.
Varanlar ile duranlar ortasında ben kaldım,
Çırılçıplak.

insanlar, insanların içinde insanlara hasret yaşarlar.

Özdemir Asaf

Köklerini edebiyatimiza salmış; bir türk şair, yazar, kısa öykücü.

Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılırsa yalnızlık olmaz.

ÖZDEMiR ASAF

Mum Alevi ile Oynayan Kedinin Oykusu

Bir mum yanıyordu bir evin bir odasında
O evde bir de kedi vardı.
Geceler indiğinde kendi havasında
Mum yanar, kedi de oynardı. Mumun yandığı gecelerden birinde
Kedi oyunlarına daldı.
Oyun arayan gözlerinde
Mumun alevi yandı,
Baktı,
Mumun titrek alevinde
Oyuna çağıran bir hava vardı. Oyunlarını büyüten kedi büyüdü
Kendi türünde çocukcasına,
Döndü dolaştı, yavaş yavaş yürüdü
Geldi mumun yanına, oyuncakcasına.
Bir baktı, bir daha, bir daha baktı
Mumun alevinin dalgalanmasına
Uzandı bir el attı.
Bıyıklarını yaktırmadan anlamayacaktı..
ilk kez gördüğü mumun yakmasına
inanmayacaktı. Kedi, oyunlarında büyüyordu,
Mum, üşüyordu yanmalarında.
Zaman ikili yürüyordu
Aralarında.
Bir ayrışım görünüyordu
Birinin yanmalarında
Öbürünün oynamalarında. Kedi oyunlarında büyüyordu,
Yitirerek gitgide oyunlarını.
Mum küçülüyordu yanmalarında,
Yitirerek gitgide yakmalarını. Oynarken büyüyen kedi yanacak,
Aydınlatırken küçülen mum yakacaktı.
Küçülen yaka-yaka aydınlatacak,
Büyüyen yana yana anlayacaktı.
Bir mum yanmasından
Ve bir kedi oyunundan
Kaldı sonunda
Bir gecenin tam ortasında
Bir evin bir odasında
Göz-göze susan
iki insan.Mum yandı bitti,
Kedi büyüdü gitti.
Oyunlar karıştı gecelerde
Suskun uykusuzluklara.O iki insandan, sonunda
Birinin anılarında kedi,
Birinin dalmalarında mum
Kaldı gitti. Nerede bir mum yansa şimdi,
Nerede oynasa bir kedi,
Birbirine yansıyor, karışıyor gölgeleri..
Bugün dün gibi oluyor,
Dün bugün gibi.
Mum ellerimi tırmalıyor,
Belleğimi yakıyor kedinin elleri.