- K -

KAĞAN: Türk Devleti hükümdarı

KAPGAN: Algan, fatih. Kanlı, soylu. Göktürk kağanlarından

KAPLAN: Yırtıcı bir hayvan

KARACA: Esmer, yağız, karaşın. Bir ceylan türü

KARAHAN: Soylu olmayıp devlet kurmuş yönetmiş kişi

KARLUK: Eski bir Türk boyu

KARTAL: Yırtıcı bir kuş

KAŞGAR: Cesur, üstün nitelikli

KAYA: Sert ve büyük taş

KAYAHAN: Kaya gibi sert kağan

KAYHAN: Sert, güçlü sesli okuyucu

KAYRA: iyilik, yardım

KELEŞ: Yakışıklı

KESKiN: Sert huylu. Kesici

KILIÇ: Kesici bir silah

KILIÇARSLAN: Ünlü Selçuklu kağanı

KIRAÇ: Verimsiz toprak. Ağarmış

KIRGIZ: Bozguncu. Bir Türk boyu

KIVANÇ: Sevinme, iftihar etme, gurur duyma

KOÇAK: Koç gibi, cesur yürekli

KONGAR: Sarı ile siyah arasında bir renk

KONURALP: Gurulu, yiğit kişi. Osman Gazi\'nin ünlü komutanlarından

KORAY: Canlı, hareketli

KORKMAZ: Korkusuz

KORKUT: Görkemli. Korku veren

KÖKSAL: Kökünü sal buyruğu

KÖMEN: Hayal, düş

KUBAT: Kaba, biçimsiz

KUBiLAY: Temizlik tanrısı. Cengiz Han\'ın oğullarından biri

KUNT: Dayanıklı

KUNTER: Sağlam kişi

KURT: Türklüğün simgesi yırtıcı bir hayvan

KURTULUŞ: Bağımsızlığa erişme

KUTALMIŞ: Kutsanmış

KUTAN: Dua, yakarış

KUTAY: Çinliye benzeyen

KUTLU: Kutsanmış, saygıdeğer

KUTLUK: Kutsanmış

KUZEY: Güneşin az olduğu, soğuk, karanlık yön

KÜL TiGiN: Ateş tigini. Göktürk kağanlarından ilteriş Kağan\'ın oğlu, Bilge Kağan\'ın kardeşi

KÜR ŞAD: Yiğit, alp. Ünlü Göktürk tigini

- L -

LAÇiN: Bir tür yırtıcı kuş

- M -

METE: Soylu, saygıdeğer. Ünlü Hun Kağanı

MUKAN: Bir Göktürk Kağanı

MUTLU: Mesut, bahtiyar

- N -

NATUK: Yerleşim yeri

NAYMAN: Batı Moğolistan\'da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk

NOGAY: Başıboş, özgür. Bir Türk boyu

NOYAN: Bir soyluluk sanı. Başkomutan

- O -

OFLAZ: iyi, güzel, ekgibsiz, tam. Gürbüz, yakışıklı, güzel giyinen. Becerikli. Eflatun rengi

OGEDAY: Çok akıllı, bilgili. Cengiz Han\'ın oğullarından biri

OGÜN: Yıldönümü

OĞUL: Erkek çocuk

OĞULTÜRK: Türk çocuğu

OĞUZ: Olağanüstülük. Birleştirme, toplama

OKAN: Tanrının bir adı (Ogan)

OKAY: Beğenme

OKTAN: Ok atan

OKTAR: Okçu

OKTAY: Ok gibi güçlü

OLCAY: Talih, şans

OLCAYTO: Bahtı açık, bereketli

OLGUN: Yetişmiş, olmuş

ORAL: Şehri al anlamında buyruk

ORAY: Ay gibi parlak. Şehirli

ORÇUN: Bölge, vilayet. Kesici. iyi ahlaklı

ORHAN: Şehir yöenticisi

ORHUN: Türkleri kullandığı en eski yazı

ORKUN: Türkleri kullandığı en eski yazı

OYTUN: Kutsal, mübarek

OZAN: Kopuz çalıp söyleyen kişi, şair

- Ö -

ÖCAL: Öç alıcı

ÖĞÜNÇ: Kıvanç ,iftihar

ÖNAL: Öncü

ÖNER: Kılavuz

ÖZAL: Özünü al, bul dileği

ÖZALP: Özünde yiğit olan kişi

ÖZAY: Gerçek ay

ÖZBEK: Cesur, kendine güveni tam. Bir Türk boyu

ÖZER: Yiğit, doğru kişi

ÖZGEN: Özü geniş, rahat kişi

ÖZGÜÇ: Özü güçlü olan kişi. Moral

ÖZGÜN: Gerçek

ÖZGÜR: Bağımsız

ÖZHAN: Kağan soyundan gelen

ÖZKAN: Temiz kan. Soylu kişi

ÖZMEN: Dürüst

ÖZTÜRK: Katıksız, saf Türk

- P -

PAMiR: Orta Asya\'da bir yayla

PANU: Batı Hun kağanı

PARS: Leopar

PAŞA: General, ordu komutanı

PEKER: Güçlü, yiğit, çok sağlam

PEKiN: Acımasız, sert

PUSAT: Silah

- S -

SAĞLAM: Sağlıklı, güçlü

SALDIRAY: Saldırgan

SALTUK: Serbest bırakılmış köle

SALUR: Saldırgan. Silahşör

SANCAK: Bayrak

SANCAR: Kısa kama, bıçak

SANER: Ünlü, tanınmış kişi

SANLI: Şüpheci

SARICA: Sarı gibi

SARP: Çetin, sert

SARUCA: Sarı gibi

SARUHAN: Saruhanoğulları Beyliğinin kurucusu

SARVAN: Deve süren, deveci

SATUK: Satılmış

SAVAŞ: Harp, dövüşme

SAVCI: iddiacı. Ünlü

SAYGIN: itibarlı, saygı gören

SAZAK: Sazlık. ince yağan kar. Ak bulut. Poyraz. Sezgin, uyanık

SEÇKiN: Seçilmiş

SELÇUK: Güzel konuşan

SENCER: Kılıç saplayan, batıran. Büyük Selçuklu Devletinin son kağanı

SERGEN: Sergi yeri

SEZER: Duygulu, hassas

SEZGiN: Arif, sezici

SiNAN: Mızrak, süngü

SiYAVUŞ: Sevimli ,canayakın

SONER: Son doğan erkek çocuk

SOYSAL: Uygar, medeni

SÖNMEZ: Canlı, parlak

SUBAY: Bilgili deneyimli asker. Çocuğu olmayan, bekar

SUBUTAY: Cengiz Hanın ünlü generalinin adı

SUNGUR: Kartal. Şahin

- Ş -

ŞAD: Ordu komutanı. Tigin. Cesur

ŞENEL: Şen ve mutlu ol dileği

ŞENER: Neşeli, mutlu kişi

ŞENOL: Sevinçli ol dileği

- T -

TABDUK: ibadet, tapınma

TABGAÇ: Dövüşçü, kavgacı

TALAY: Okyanus

TALAYHAN: Neptün gezegeni

TAMGAÇ: Memur, devlet görevlisi

TAN: Gün doğumu, şafak

TANJU: Sonsuz genişlik. Hun kağanlarının ünvanlarından

TANKUT: Savaşlarda tuğların yanına ya da ucuna takılan kumaş

TANMAN: Tan vakti doğan

TANRIVERDi: Tanrı\'nın verdiği nimet, iyilik

TANSU: Mucize

TANYU: Ulu, ulaşılmaz

TARDU: Öncelikli, ayrıcalıklı. Göktürklerde üst düzey yöneticilere verilen ad

TARKAN: Ayrıcalıklı, saygın kişi. Eski Türklerde vezir, vekil

TAŞKIN: Coşkun, ateşli

TAYANÇ: Dayanak

TAYLAN: Beyefendi, saygılı kişi

TEKiN: iyi, güzel. Güvenilir

TEOMAN: Sis, duman. Bilinen ilk Türk kağan

TINAZ: Ot yığını

TiGiN: Kağan oğlu, şehzade, prens

TiMUÇiN: Ucu sivri demir. Cengiz Han\'ın gerçek adı

TiMUR: Demir. Ünlü Türk kağanı

TOGAY: Dolunay. Küçük orman

TOKTAMIŞ: Durucu, kalıcı, uzun ömürlü

TOLGA: Savaşçı başlığı

TONGA: Asya kaplanı

TONYUKUK: Sonsuz genişlik. Bilgelik ve deneyim

TOPRAK: Yeryüzü parçası

TORAMAN: Fahri, onursal. iri

TOROS: Kaba. Akdeniz Bölgesinde sıradağ

TOYGAR: Tarla kuşu

TOYGUN: Genç, deneyimsiz. Doymuş

TUGAY: Alay ile tümen arasındaki askeri birlik

TUĞ: Sancağın ucuna takılan kumaş, at kuyruğu

TUĞBERK: Göklerin hakimi

TUĞRA: Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları, özel bir biçimi olan sembolleşmiş işaret

TUĞRUL: Bir doğan türü. Doğru

TUĞSAVUL: Tuğ taşıyan kişi

TUNA: Yavru. Görkemli, gösterişli

TUNAHAN: Osmanlı döneminde Tuna çevresindeki hanlara verilen ad

TUNAY: Ayışığı

TUNCAY: Tunç renginde ay

TUNCEL: Tunç gibi güçlü el

TUNCER: Tunç gibi güçlü olan

TUNÇ: Koyu kızıl renkte metal alaşımı, bronz

TUNGA: ihtişam. Asya kaplanı

TURAN: Çok çocuğu ölen ailelerin dileği. Büyük Türk Birliği

TURGAY: Serçe. Türk ayı

TURGUT: Uzun ömürlü. Yaşanılan yer

TURHAN: Eski Türklerde vergi ödemeyen, hükümdar huzuruna izinsiz girebilen, saygın kişi.

TURKUAZ: Maviye yakın mavi yeşil arası Türk rengi

TUTKU: Aşırı istek

TÜMER: Tüm erkek, yiğit

TÜRK: Türemek. Güç. Töreye bağlı. Budunumuzun adı

TÜRKAY: Ay gibi parlak Türk

TÜRKER: Yiğit Türk

TÜRKEŞ: Orhun Yazıtlarında adı geçen bir Türk savaşçı

TÜRKMEN: Bir Türk boyu, Oğuzlar

TÜRKÖZ: Özü, aslı Türk olan

TÜRKŞAD: Kutlu Türk

- U -

UGAN: Tanrının adlarından

UĞUR: Şans, talih

ULAŞ: Yetişme, erişme. Ululuk

ULDIZ: Yıldız

ULUĞ: Ulu, saygın kişi

ULUĞ BEY: Ünlü bilim adamı kağan

UMUR: Umutlu

UMUT: Umulan, ümit

URUNGU: Savaşçı kişi. Kür Şad\'ın oğlu

UTKAN: Yenmiş, kazanmış

UTKU: Zafer

UYGAR: Çağdaş, medeni

UYGUR: Tarihte bir Türk devleti

- Ü -

ÜLKEN: Üstün, süper

ÜNAL: Ün alan. inal soyundan gelen

ÜNSAL: Adın duyulsun dileği

ÜSTÜN: Üstte olan

- V -

VAROL: Var olma, yaşama dileği

- Y -

YABGU: Üst düzey yönetici. Özerk kağan

YAĞIZ: Esmer, karaşın

YAĞMUR: Gökyüzünden inen su

YAKUT: Bir süs taşı. Bir Türk boyu

YALÇIN: Dik, sarp, ulaşılmaz

YALIM: Ateş, kıvılcım

YALIN: Sade

YALMAN: Kılıcın keskin ağzı

YALVAÇ: Peygamber

YAMAN: Üstün nitelikli. Kötü, fena

YAMTAR: Güçlü. Obur

YAŞAR: Doğan çocuğun uzun ömürlü olması dileği

YAVUZ: Sert huylu

YAZGAN: Yazıcı. Tanrının adlarından

YENER: Üstün gelen, kazanan

YETiŞ: Eriş, ulaş dileği

YETKiN: Yetişkin, olgun

YILDIRAY: Işık saçan parlak ay

YILDIRIM: Şimşek

YILDIZ: Parlayan gök nesnesi

YILDIZHAN: Oğuz Kağan\'ın altı oğlundan biri

YILMAZ: Korkusuz, yenilmez

YiĞiT: Cesur, alp

YOLLUĞ TiGiN: Göktürk Yazıtlarını yazan kişi. Kapgan Kağan\'ın oğlu

YÜCEL: Ululuk

YÜKSEL: Yükseklik, büyüklük