Koparılmış bir çiçek gibiyim
gövdesi yaralı ama yaşıyor bir sevdiğim
uzaklarda beklerken yorulmuş
bundan böyle ruhu yaşarken
kollarımın arasında boğulmuş bir sevdiğim.
Nefretim hiç olmadığı kadar sert
yolumu bilmiyorum , kayboldum zihnimin köşelerinde
Haraç kesiyor bana nefsim ama
müdafaa etmiyor bana zihnim
Kitlerim kendimi sararmış bir odaya
bırakırım yaşamayı ve eşlik eder bana keskin jiletim
Olur her bir yanım pert ve dert , verir bana haz ama gelir bana az.

Annen de çiçek