Gün boyu, aylar boyu, belki bir ömür rol yapıyorsun, artık yoksun. Öyle çok karaktere büründün ki karşılaştığın her kişiyle, belki üst üste koysan yirmi ton gelir karakterlerin. Peki sen neredesin?

Hangisisin, kalçaları büyük olan beyaz tenli kızla konuşan asil ingiliz mi, yoksa hayattan umudunu kesmiş biçare olana adım adım ilerleyen mağrur kişi mi, kimsin, kimsin ve nereye aitsin?

Kendini o kadar çok kalıba soktun ki, gayrı doğal olan sen yok. Unuttun belki, belki gerçekten kayboldu. Çünkü gördüğün herkese hayallerindeki beyaz atlı prens olurken, bizatihi sana ait olan miğferini masanın altına bıraktın, kılıcını fırlattın ve yenisini yarattın. Kısa metraj bir film için.

Şimdi, tam da şimdi çık dışarı, bir kavga başlat. Meclise gir ve büyüğe saldır. Hastaneleri birbirine kat. Adını parklara, bahçelere kazı. Adını kayıtlara geçir. Yoksa sadece falancanın oğlu, şu tarihte doğdu, şu tarihte öldü diyecekler. Önemsiz doğdun, sadece bir istatik olarak öleceksin. Yapma, git, ve şanına yaraşır bir umarsızlık silsilesiye, tüm gövden ve gücünle saldır onlara. Sen, sandığından çok daha güçlüsün.