öyle gönlümden koptu gitti

çaylak yemiştim bir haftadır yoktum, ilk entryi buraya girmessem ayıp olur şimdi...

şimdi efendim ben ara ara gelir burada içimi döker giderim,,, burada her kim neyi okumuş ise tamamı yaşanmış ve hala hazırda yaşananlarla ilgilidir...
bu muhterem hanımefendiyle yaşadıklarım gerçekten çok şiddetlidir,,, gariip şeylerde yaşadık beraber tehlikeli olanlarda vardı bu yaşanmışlıkların arasında muhteşem olanlarda,,, her ilişki sahibi insan gibi yaşadık tabi bizde ama zannedersem,,, yani birazda etrafımda ilişkileri olan insanların durumlarına bakarak da bunu anlamak mümkün oluyor,,, baya uç noktalarda bir seyri var imiş bu beraber yaşadığımız 7 yıllık ilişkimizin,,, beraber büyüdük desek yeridir her halde...

buraya gelip her kendimi söndürdüğüm de bilinsin ki ben burada aşk maceramı paylaşmıyorum... hayatımın ekgib kısmını içimden geldiğince yazıyorum sadece "doldurmaya filanda çalışmıyorum - acımı yaşıyorum - insan olmamı yaşıyorum" ... 7 yıl ben yaşında biri için çok önemli bir zaman dilimi ki bu şahsiyetle beraber büyüdüğümüzü de göz önünde bulundurduğumda,,, aslında biten sadece bir ilişki değildir bu çok açık ve net bir şekilde kendini bana göstermektedir de aynı zamanda... yarısı ekgib insanım lan işte bildiğin,,, sırdaşı olmayan sevgilisi olmayan seveni olmayan sevdiği olmayan kalbi olmayan fikri olmayan biriyim işte... yarısı ekgib yaşamaktayım... bir daha geri kazanma şansımın olmadığı bir yarım... bunu bacaklarını kaybedip tekerlekli sandalyeye mahkum olmuş alkolik eski bir askere benzeterek düşüne bilirsin... geri dönüş yok işte amk...

geçen gün aradı uzun zamandır aramıyordu... hepte aynı yerdeyken arayıp yakalıyor amk sinir edebiliyor hala... eminim bilerek yapıyordur... "metrobüs, otobüs, toplu taşıma işte" işten çıkış saatime denk getiriyor bilerek... hal hatır falan filan,,, yakında düğünü varmış hanımefendinin... bize de mutluluklar dilemek düşer ne diyeyim beddua mı edelim... ki tutmaz zaten, bir de ters teper gelir zütümüze girer...

neyse bende yarın uzun zamandan beridir konuştuğum hanım bir insanla buluşacağım bakalım... kendisinin bana karşı olan duygularından emin olmakla beraber hoş bir insan olduğu konusunda da ikna olmuş durumdayım ... acaba diyorum bu zaman her şeyin ilacıdır dediğimiz zımbırtı aslında bizim alışma evresinde ortaya koyduğumuz reaksiyon mudur?,,, herhalde öyle bir şeydir... şundan eminim ama bir daha asla biri beni onun sevdiği kadar sevmeyecektir... bundan emin oğlu eminim amk ki belkide beni bu hale getiren derbeder eden zehirde budur... sanılmasın ki ama onuda yer yüzünde benim sevdiğim kadar seve bilecek bir başka insan bulunsun...

perdeler açıldı sahne oyun oynamaya müsait...

ve hayat umarım her ikimiz için de dünyanın neresinde yaşıyor olursak olalım "bir birimizi unutabileceğimizi sanmıyorum da" mutluluk ve tam bir insan gibi yaşanmışlıklarla dolu geçer...