Yaşamayı bile beceremiyorum. Yalnız ve mutsuzum, alkol ve sigara kokan mahzenime çekilmiş sabahın ilk ışıklarını bekliyorum. O an kahvemi elime alıp hazırlanmaya başlayacağım bir günüm daha yalnızlık ve çaresizlik içerisinde düşünmekle geçecek. Sonraki güne kadar dayanabilecekmiyim diye her gün bir sonraki günü düşünmekle geçiyor. Öyleyse neden yaşıyoruz? Ölüm neden bu kadar zor geliyor aslında her gün ölürken.