çok sesli orkestra düşünceler.. kapatabilsem.. zihnimde çocuk benler.. evim.. hatıralar.. ne renkti kıvırcık uzun saçlarım.. yaşam akarken bulduklarım.. 25 yıl.. bugün.. mavi gece.. kırmızı yaşamım..

karanlıktan korkarım ben.. her bir seferinde yaşamı seçip de gülümsediğimde.. tüm renkler ışık ışık beyaz olur.. o beyazın içinde 25 yıl her gün ayrı bir renk oldum ben.. varsın bugün kırmızı çalsın müzik.. acı acı ,kırmızı bağırsın.. yine de dinliyorum heyecanla.. biraz acı belki biraz da korkuyla ama gururumun tüm ihtişamıyla.. dans ediyorum.. bugün.. şimdi.. burada..

sen artık büyüdün dediler..ilk kan damlam aktığında.. bilmediğim renkleri varmış gökkuşağının sevindim.. koşa koşa, yaşam bildiğim aşka aktım.. topuklulularımdı tek zaafım.. çok gürültülüsün dediler.. yavaşladım.. dudaklarım son öpücük bugün.. belki de vedalardır ölümüm..

dudaklarım ben.. yönüm ben.. kelebek oldum kendime uçtum.. kendim zamanlarda iyileşirken büyüler değil gerçekler olacak dostum.. dünyayı değiştirmeye olan inancımı kaybedişlerimde kayboldum.. insanlara olan inancımı kazandığımda belki de yolumu bulurum.. düşlerim de benim.. hayat da ben.. ben kurtuluşu kendimde buldum..

okyanus diplerinde de nefes alabiliyormuş insan.. kalabalıklarda boğulurken.. anladım.. göz yaşlarımdan kelimeler akarken bu kalabalık inci tanesinde.. ölüm diye bir adam yazdı.. canlandım.. tüm hücrelerim yaşam bağırıyor.. ama zaman bana susma zamanı.. ölüm adam karşısında saygıyla susma zamanı..