kusuruma bakmayın, fakat içimde tutmayacağım bazı şeyleri..
Dün hayatımın en kötü günlerinden bir tanesiydi, belkide bu geçtiğim kötü günlerin birikmişliğiydi bu. Hastalığın artık son seviyesiydi galiba. Bana içinde olduğum bu durum , bir çok şeyi anlamama yettide arttı bile.
Ölecek gibi oldum, belki ölsem kimsenin haberi bile olmayacaktı. Yalnız değildim, yapayalnızdım. Şansa telefon cebimdeydi ve bir abimi aradım adını vermeyeyim. Yetişip bana, hastaneye zütürdü ve sonrası malum şeyler.
Şimdi iyiyim galiba, fakat çok ağır oldu bu yaşadığım. Bu sefer çıkardığım ders çok büyük oldu biliyor musunuz?
Koskoca evde ölsem kimsenin haberi olmayacaktı, haber vereremesem mesela bu acıyı çekebildiğim kadar çekecektim. Son günlerde yaşadıklarımı bir tek ben ve Allah'ım biliyor. Bu yazım bir kaç kişi hariç herkese, sakın bu fotoğrafı veya bu yazıyı görünce " iyi misin ? , nasıl oldun ? " gibi şeyler yazmayın olur mu. Kimseyi kırmak istemiyorum..
Herkes dışarıda hayatını yaşamaya çalışırken, içeride kimin bu hayata nasıl yaşama tutunmaya çalıştığını bilemez ; sadece tahmin eder. Siz siz olun birilerini seviyorsanız onlara sıkıca sarılmayı gidip tekrar öğrenin. Şuanki bildiklerinizi unutun, size acı bir gerçek söyleyeyim mi siz sevmeyide bilmiyorsunuz;bilmemek ayıp değil öğrenin geç olmadan.
Neyse,bu hayatta sanırım artık Annem ve Babam haricinde bir kaç kişi için yaşayacağım. Sahte bütün herşeyden vazgeçtim. Yalnızım artık ve bunu ölene dek sürdüreceğim. Ne yaşadığımı bilip bilmeden her halükarda yanımda olan bir kaç kişi varmış bunu ben dün yaşadıklarımı anlamaya çalışırken onların gözlerinde beni kaybetme korkusunu gördüğümde anladım. Hiç birinin ismini vermeyeceğim asil kalsınlar " Eyvallah " onlara koskocaman..
Şimdi iyi insan olma mücadelemi burada bırakıyorum,
Yaşamaya çalıaşacağım elimden geldiği kadar,
Bugün kalabalıklardan nefret ediyorum!
Bugün yalnız kalmaya söz veriyorum kendime..
ve Bugünün tarihini not ediyorum aklıma ; affetmeyeceğim kimseyi..
Allah büyük, anlatamadıklarımıda bir gün anlarsınız.
Şimdi tekrar fotoğraf ve bu yazı için kusura bakamyın, paylaşmak istemezdim ama son kez inandırıcı olmayı tercih ediyorum o yüzden bunu yaptım.
Beni kaybetmekten korkanları yanımdan ekgib etmesin Allah, gerisi sanırım pekte önem arz etmiyor galiba.
Kabul ettim artık doğmak gibi ölmekte Allahın bir emri ve ben değil bir başkasıda ölse en fazla bir gün, bilemedim bir hafta yada bir ay, olmadı bir sene.. Zamanla belki seneden seneye üzüleceksiniz sonrası unutacaksınız..
Bir gün beni çok iyi anlayacaksınız..
Söyleyeceklerim çokta buraya bu kadarı yeter..
Bu gerçeklerle birgün sizde tanışırsanız eğer güçlü olmayı deneyin.
Allah'a emanet..