Ölüyorum arkadaşlar.

Dertliyim bu aralar. Sanırım bi hastalığa yakalandım . Korkumdan 8 aydır doktora gitmedim. ALS yada Parkinson diye düşünüyorum. iki türlüsünde de intihar edeceğim.

Zaten yeterince kötü geçmişti hayatım. 17-18 yaşında bu hastalığa yakalanmak üzüyor olsa da , doğuştan bi kulağı sağır , tipsiz , kimsenin sevmediği biri olduğum için hayatı seven insanlardan daha az yıkıldığım şeydir. Ölmüş biri iki kere ölemeyeceğine göre benim için sadece basit bi tören olacak sanırım.

Sadece aşık olmadan 18-19 yaşında ölmüş olmak üzecek galiba. Ne bileyim hiç bi kızın elini tutmadan , gözlerine bakmadan , delice eğlenmeden , ilk maaşını alamadan , evlenemeden , çocuğu olmadan , şehrinden başka yer görmeden , bir kere bile araba kullanmadan ( arabalara çok hevesliydim bi kaç yıldır ) tek derdi diyet olmadan , beni seven biri olmadan , seven arkadaşı olmadan , gidicem oğlum işte.

Gidicem de . Beni seven bi ailem var onlar ben ölünce yıkılırlar. işin kötüsü intihar etmek istememin sebebi beni öyle hasta halde görmesinler diye. iki ucu taklu değnek. En azından maddi ve manevi acı çekmiş olmazlar diye düşünüyorum. Biliyorsunuz ki bu hastalıkların kurtuluşu yok. Süründürüyor.

intihar korkaklık mıdır ? Cesaret midir ? Tartışılır. Fakat en azından bi tercih yapmış olacağım. Birini seçmek iyidir. Korkak insan çok yaşar ,cesaretli insan çok sever , çok eğlenir erken ölür. Sanırım intihar Cesaret diyebiliriz.

Sizide allah kurtarsın.

Bugün yarın karar vermiş olurum