Büyük ihtimalle benim o.
Edit: Burada içimden geçen saçmalıkları yazıyorum. isteyenlerde yazabilir. Ama okuyup üzülmeyin.( kim üzülecekse amk)

Nasıl klagib bir mantık bu? Farklı şeyler diyorum, duymak gerek. Şu sıradan hayata karşı farklı şeyler yaşamak.. Anlasana beni? Hissetsene... Olmayacak şeylerin hayalini kurup, üzülmek ne? Ah, yine sinirlendim şu taktan insanlara. Yani kendime de.

Sorunlu? Evet, evet sorunlu. Ya deliriyorum iyiden. Ulan sorunlu musunuz siz? Amk beyinsiz muallakleri. Bencil? Ya öfkem sığmıyor içime. Ne desem yetersiz?. Ne desem boş. Ah ulan ah.

gibtiğimin hayatında bir takta yolunda gidemez mi lan! isyan etmiyim diyorum, tutuyorum kendimi ama nereye kadar amk. illa bozucam terbiyemi, sövücem ota, taka. Ya ulan ben çekmek zorunda mıyım lan. Herkes mi nazlı olur. Aman size bir şey olmasın amk. Bırakın ben çekerim derdinizi. Hatta ben ölürüm sizin yerinize de. Siz yaşayın amk ben ölürüm.

Sinirden gözlerim doluyor artık. Bıktım ulan. Bıktım. Her şeyi bana diyip sonra kızmanız niye! Lan bıktım lan. Hakim olamıyorum artık gözlerime. Bıktım ulan. Canım yanıyor.

öldükten sonra ha kokmuş ha gibilmiş ne farkeder

Ben de olabilirim

Tuhaf bir biçimde bu zamana kadar kimseyle doğru düzgün anlaşamadım. Yani kimi sevdiysem arkadaş olarak/sevgili olarak anlaşamadım. Onları genelde çok sevdim ama sevmem pek fayda etmedi. Daha önce de yazmıştım sözlüğe, onlar için hiç ilk planda olmadım, hep sonlardaydım, ya yalnız kaldıklarında bana ulaşırlardı ya da canları sıkıldığında ulaşırlardı. Bundan sonra bunun değişeceğini düşünmüyorum yani bana, benim onlara değer verdiğim kadar değer veremezler ve benim kadar değer verecek biriyle de tanışacağımı sanmıyorum. Bir de şey vardı, birkaç ay önce değişik değişik olaylar yaşadım kimse yoktu yanımda en yalnız olmak istemediğim zamanlarda yalnızdım. O zamnalar sanki göğsümde 10 ton yük varmış gibiydi, ne uyuyabiliyordum, ne konuşabiliyordum, sadece düşünüyordum boş boş “nasıl geçer/geçecek/geçecek mi” nitekim geçti de ama o yalnızlık bana şunu öğretti; hiçbir zaman çok değer veridiğin insanlar, senin onlara verdiğin kadar değer vermiyecekler. Biliyorum yeni insanlarla tanışacağım, yine değer vereceğim sonra yine bunlar aklıma gelecek, kendi kendime söveceğim. Bu böyle devam edecek.

Benim cesedi yaktircam

Biliyorum biliyorum...

Bugün tvde genç bir erkek gördüm 17 18 yaşında falan. Çocuk evsiz yere karton sermişti ve üstüne battaniye örtmüştü galiba. Uzanmıştı ve bacakları küçük yuvarlak yuvarlak yara olmuştu. Çocuk çürüyorum dedi. O benim yerimde ben de onun yerinde olmak isterdim. Gerçek anlamda kimsenin olmaması daha iyi olurdu...

Bu onurunlu malın önde gideni. Ekmek alacak parası yok ama gidip iphone almış amk fakir puştu. Haır tembel de amk. Ne işe giriyor ne de bir şey yapıyor. Anca otursun başka bir şey yapmasın. Zaten bir tak olmaz bundan. Ailesinin parasını yer onlar öldükten sonra bu da açlıktan ölür. Geberse de kurtulsak..

Alışmak.. acı çekmeye, üzülmeye, yorulmaya, susmaya...
Şaşırmamak.. ölüme, sürpizlere, ani olan kötü olaylara ya da iyi olaylara...
Ve durgunluk.. tepkisizlik, aklından bir şey geçmemesi, boşluk mu bu?
Ne desen anlamsız ve boş olduğunu bilmek.. Susmak.

Ne? Tek bir soru... Ne istiyorsun bu hayattan? Hakkın var mı istemeye bir şeyler.? Yok. Ne bu bitmek bilmeyen istekler ve anlamsız, gereksiz olaylar. Neden? Neden... Söylesene.. Duymak istiyorum.. Öfke dolu sözler duymak istiyorum. Kendimde olmak istiyorum. Ne yapıyorum ben? Neredeyim? Olmak istediğim yerde mi? Yoksa olmamak istediğimden mi? Her neyse...

Böyle bir şey olabilir mi aq? Şansımı gibeyim. Böyle hayat mı olur?

Dökülmeyen sözcüklerin de amk

Bla bla bla. Tek duyduğum şey bu. Ya amk binleri az dursun şu beyniniz. O yüzden sevmiyorum ya, çenesi durmayan, her şeyi bildiğini sanan, boş insan. Kullansana yavrum az aklını. Her taka atlamasana be güzelim. Az ağırbaşlı ol.

Üzülme diyorum sana üzülme. Anlat diyince anlatmıyorsun da. Ben sana her şeyi anlatıyorum, sen de anlat ki bu kadar üzülme, sıkılma...

Anlatsana.. bu suskunluk neden? Ne için bu hüzün? Ne geçiyor aklından ya da ne geçmiyor? Döksene içini... ya da gitsene. Ya da gitme, bekle beni de. Gitme, bekle. Gelecek o huzurlu günler...

Kimsin sen? Suku verip kaçma bir iz bırak.

Daha hiç bir şey yapmadan yoruldum. Ama beni insanlar yordu, hâlâ da yoruyorlar. Ben çok şey istemiyorum, biraz saygı, biraz sevgi, biraz da beni anlamalarını istiyorum ama yok, olmuyor.