Hayatımdaki en düzgün ve beğendiğim şey bu başlığın ismi. Ve bu başlıkta yazan olacak. Bu günlerde kendimi buna hazırlıyorum. Zordu dün ve ondan önceki gün ama bugün iyiyim.

biliyorum sana giden yollar kapalı
üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

ne kadar yakından ve arada uçurum;
insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

uyandım uyandım, hep seni düşündüm
yalnız seni, yalnız senin gözlerini

sen bayan nihayet, sen ölümüm kalımım
ben artık adam olmam bu derde düşeli

şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
ve içim zütürmez kenarından kesilmiş ekmeği

kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
hangi şarkıyı duysam, bizim için söylenmiş sanki

tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
bu böyle pek de kolay değil gerçi...

alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
bunun verdiği mutluluk da az değil ki

çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

cemal süreya

Beeni çağırıyosun sandım

Afferin lan Onur öğreniyorsun yalnızlığı, iyice alışıyorsun, depresif halin de yok. Artık tam oldun. "Dünya gibine, minare zütüne".

Şizofrenli bir şey yazacaktım buraya ama unuttum neyse. Bize 2 bira.

Güzellikler bir görmeye başladığımızda çoğalırmış. Bakış açısı ile ilgili imiş. Baksana o zaman bir sende? Görsene...
Düşünmek harekete geçmeyince anlamsızmış. Şunu yapacağım dersin de, kalkıpta bir adım atamayacak kadar tembelleşirsin. Biraz hırslansan. Bu hayat sana o kadar güzel yer olacak ki.

Bu zamana kadar çoğu şeyi yarım bıraktım. Bu yarımlığa ömrümü de eklemek istiyorum. Çünkü onca şeyi yarım bırakmışken hayatıma kendim son vermezsem olmaz.

Kalp, beyin, öfke (bu, sinir olabilirdi ama duygumu doğru ifade eden öfke)

Birden değil, yavaş yavaş siliniyor. Her zaman olduğu gibi.

Boş konuşma. Bırak ölünce yalnızlıktan cesedimiz koksun... bir umudumuz olsun. Acı çekmeyi sevelim mesela. Üzüleceğimize bundan haz alalım.

Keşke birine dokununca aklından geçenleri, hislerini falan anlayabilseydik. O zaman bu kadar üzülmezdik ve üzmezdik. (Üzmezdik dedğime bakmayın ben genelde üzmem, çünkü malım.)

Uzun zamandır yazmıyordum. Deme ki bi ara umutlanmışım... Umulanmamam lazım artık, çünkü bu gerçekleşecek. Yalnız öleceğim ve insanlar bunu geç öğrenecekler...

Bu hayat bana göre değil... Yaşamak zorundayım bir de, gibeyim böyle işi!

Kabullenmek zor geliyor. O kadar zor ki kelimelere sığmaz ve kelimelerle tarif edilemez.

daha çok çirkinleşmek için, sakallarımı uzatmaya karar verdim. Zaten uzun olsa da, kısa olsa da, sinek kaydı dahi olsa yakışıklı olmadığım için bir şey fark etmeyecek. sonsuz yalnızlığa!

ne yardım çağrılarına gözler yumuluyor, ne yardım çığlıklarına kulaklar tıkanıyor... keşke biraz yapıcı olsanız, çok güzel olurdu...

Tuhaf bir biçimde bu zamana kadar kimseyle doğru düzgün anlaşamadım. Yani kimi sevdiysem arkadaş olarak/sevgili olarak anlaşamadım. Onları genelde çok sevdim ama sevmem pek fayda etmedi. Daha önce de yazmıştım sözlüğe, onlar için hiç ilk planda olmadım, hep sonlardaydım, ya yalnız kaldıklarında bana ulaşırlardı ya da canları sıkıldığında ulaşırlardı. Bundan sonra bunun değişeceğini düşünmüyorum yani bana, benim onlara değer verdiğim kadar değer veremezler ve benim kadar değer verecek biriyle de tanışacağımı sanmıyorum. Bir de şey vardı, birkaç ay önce değişik değişik olaylar yaşadım kimse yoktu yanımda en yalnız olmak istemediğim zamanlarda yalnızdım. O zamnalar sanki göğsümde 10 ton yük varmış gibiydi, ne uyuyabiliyordum, ne konuşabiliyordum, sadece düşünüyordum boş boş “nasıl geçer/geçecek/geçecek mi” nitekim geçti de ama o yalnızlık bana şunu öğretti; hiçbir zaman çok değer veridiğin insanlar, senin onlara verdiğin kadar değer vermiyecekler. Biliyorum yeni insanlarla tanışacağım, yine değer vereceğim sonra yine bunlar aklıma gelecek, kendi kendime söveceğim. Bu böyle devam edecek.

Haram mı ediyorsun sen bana burayı hehshdhehhe.

Yalan.. Sanırım bu konuda çok hatalıyım be.. Biliyorum.

kokarsa bilmem ama sogumadan yakalarsam sıkıntı