Hayat, seçimler silsilesidir. imkanlar dahilinde herkes kendi yolunu çizer. Fakat tek bir noktada tüm ömürler kesişir. Hepsi son bulur.

Gözümü açtım, tek başımaydım. Kendimi doğurmuş olmalıydım. Elime baktım, yetişkin eliydi. Uzandığım beton soğuktu. Soğuğu ilk defa tadıyorum ama bir şekilde soğuk olduğunu biliyordum. Kafamı kaldırdım bir pencere gördüm. Burdaki tek ışık kaynağı oydu. Doğrulmaya çalışıyordum ki karşı duvarda , karanlığın içinden bir kapı açıldı. Kapının tıngırdayarak açılması içimi ürpertiyordu. Kapının sesine duvarda gezinen fareler de katıldı. ilk müziğimi dinledim. Sonra bir gardiyan belirdi. Omuzları kapı kadar genişti (neredeyse). Elindeki poşetlerle ayağımın dibine kadar geldi ve sordu:

- Kalk la hadi. Makarna mı istersin ekmek mi ?

--
>Nerdeyim ben ? (#207602538)

>Makarna alırım. (#207602099)

>Ekmek lütfen. (#207602804)

>(Gardiyanla seviş.) (#207675183)

>(Gardiyana saldır.) (#207602911)

Pampalar hikaye her gün biraz daha genişleyecek. Ortak olmak ve hikayeye kendi istediğiniz doğrultusunda alternatif senaryolar yazmak isterseniz bana ulaşın. Sizin nickiniz ile paylaşacağım

başlığı göğe uçurun dostlar *