"Aradım hocayı hemen gelin dedi"

"Tamam dikkat edin hadi Allah yardımcınız olsun"

Kafan hala bulanık ümmüyle hiç konuşmadan oturuyorsunuz. Sinan enişten seni çağırıyor hadi gidelim diye.Ümmünün sol meme ucuna yakın biryerde gerçekten ben var mı diye düşünerek kalkıp Sinan eniştenle yola çıkıyorsun. Hocanın evi gayet normal bir daire. Ferah ve duvarlar opak beyaz dıbınakoyduklarım duvarda da öyle ıvır zıvır eşyalar yok bir kaç koruyucu arapça yazılı tablolar var sadece. Hocanın odasına giriyorsunuz karanlık falan değil havadar hatta en ışık alan oda burası. Kanepeye oturuyorsunuz yerdeki minderlere değil. Klagib cinci hoca yeri değil anlayacağınız. Hoca ise gri sakallı tam bir beyefendi gibi oturuyor masasında.
"Adı nedir oğlum" diyor daha girer girmez anlamış gibi.
"Mün-Kaffar"
+Ne diyor sana bu Mün-Kaffar?
-Beni öldüreceğini söylüyor bana çevremdekileri nasıl öldüreceğini gösteriyor
+Bir bakalım ister misin kimdir nedir
-isterim
+Tamam o zaman gel hele şöyle
Kalkıyor ve odaya girince görmediğin bir kapıya doğru ilerleyip açıyor.Bu oda kasvetli kaplaranlık küçük bir oda. Duvarlarda neye yaradığını bilmediğin bir sürü arapça garip tablolar, kağıtlar,çizimler var.Bir duvar tamamen kitap rafı ve masanın üzeri de yığınla kitap dolu. Hoca yere oturuyor ve sana da oturmanı işaret ediyor mumlarla dolu odada. Sinan enişten dışarıda bekliyor.

Hoca birkaç şey mırıldanıyor."Dua edebilirsin oğlum rahat ol gelecek olanlar iyidir" diyor.Önündeki kaseye bir parça kemik koyup eziyor tokmakla. içine garip garip şeyler döküp şöyle balgamlı bir tükürüyor. Kasenin üstünü siyah bir bezle kapatıp mırıldanmaya devam ediyor.

Korkuyorsun ama nedendir bilinmez güvende hissediyorsun."Şimdi sakın korkma ve konuşma oğlum" diyor hoca. Mumlar bir anda sönüyor ve hocanın sesi kesiliyor. Birinin eti çiğneniyormuş gibi ses geliyor sadece. Avuç içlerin karıncalanıyor,oda buz gibi soğuk ve aniden hepsi normale dönüyor. Hoca siyah kaseti açıyor. Kase boş. Aklından "yavşağa bak karanlıkta boşalttı kaseyi" diye geçiriyorsun ama tam da emin değilsin bundan yaşadıklarından sonra. Göz ucuyla mumlar elektrikli mi nasıl söndü yandı diye bakıyorsun ama yok hepsi normal mum. Hoca derin bir nefes alıyor
"Bak oğlum seninle uğraşan bir cin değil fakat onlara karışmış bir insan. Kalbi nefretle, iblisin nefesiyle dolmuş bir şeytan. Cinlerden yardım alsa da Allah'ın izniyle hepsinin üstünden geliriz. insan kamildir, hepsinden üstündür.Ama içinde iman olmalıdır, Allah'a sığınmalıdır. Ancak o zaman insan güçlüdür. Allah yardımcın olsun oğlum ben sana güçlü bir muska yazıcam yanından ayırma ama boynuna da takarsan daha iyi olur. Muskadan çok uzaklaşma."

ilaç gibiydi hocanın söyledikleri. Gerçekten de dua ettiğinde öylece kalmıştı Mün-Kaffar. inanç onu durduruyordu, iman onun elini kolunu bağlıyordu. insan zerre kadar imanla bile şeytana galip gelebiliyordu. Hoca değişik kalemler, katran gibi siyah boyalarla arapça yazılar yazıyor özenle katlıyordu. Gözyaşlarını tutamadın izlerken ve hoca bir deri parçasını özenle kesip içine yazdıklarını koydu.Üçgen şekilde katlayıp okuyup üflediği bir iple dikti. Tekrar okuyup üflediği bir ipi geçirip al bakalım oğlum zütüne sokarsın dedi.Şaka şaka boynuna tak dedi. Alıp hemen taktın ve aslında hiçbirşey değişmemesine rağmen kendini rahat, güvende hissettin. Sinan eniştenle evin yolunu tuttun adama şaşılası bir para ödeyip

FiNAL...

Kızına sımsıkı sarılıp çilek kokusunu içine çektin ve bir an titredin. Beyninde şimşekler çaktı ve onu hemen üstünden indirdin. Boşalıp boşalmadığından daha emin olamadan karın içerden ağlayarak geldi. Adını haykırıyordu. Gözleri oyulmuştu karının ve ağlarken açılan ağzındaki dişlerinin arasında çiğnenmiş böcekler, kurtlar görünüyordu. Karın onları tükürürken boğazından daha fazlası geldi.Sen önü ıslak pantolonunla öylece dururken elin istemsizce boynundaki muskaya gitti. Aklından bir an gülsümün memeleri geçti. Pijamasını tam dolduran yuvarlak beyaz poposu geçti. Kızın çığlık çığlığa bağırıyordu ki karının saçından tutup başını öne eğdi Mün-Kaffar. Keskin tırnaklarını karının boğazına geçirdi ve kan kusarak yere yığılırken bir ayağıyla kafasına bastırdı zavallı kadın çırpınırken, gözleri ters dönmüştü.Bir elinde ise senin muskan duruyordu. Deriyi açıp içindeki kağıtları yuttu.
"Sahtekar huur çocuklarının yazdığı şeyler sana yardım edemez insan oğlu.Bu kağıtlar uydurma" dedi ve korkunç bir kahkaha attı.Bu kahkaha senin beyninin içindeydi. Kızını hemen yakaladı sen köşeye sinerken. Kızın için canını verirdin hani noldu?.Mün-Kaffar kızını bir eliyle havaya kaldırdı ve diğeriyle yırtarak kıyafetlerini çıkardı. Ayağıyla ise hala karının başını eziyordu. Kızın çığlıklar atarken onu tek eliyle başının üstüne kaldırıp bacak arasını ağzına zütürdü. Bacak arasını hırsla ve senin gözlerinin içine baka baka kemirmeye başladı. Kimi parçayı yutuyor kimi parçayı senin üstüne tükürüyordu. Bacakları kopmak üzere sallanıyordu kızının. Göbek deliğine kadar kasıklarıyla birlikte yenmiş şekilde yere attı onu Mün-Kaffar. Kalp krizi geçiriyordun ki alev gibi sıcak eli bileğini kavradığında her şeyin bittiğini anladım. Hala ıslaktı önün.Ölüyordun Mün-Kaffar parmaklarını yavaş yavaş gözünün içine iterken, ölüyordun çürük et kokan nefesi ciğerlerini zehirlerken, patlamaya yakın olan kalbinin atışı sona yaklaşırken ölüyordun.
"Ben Mün-Kaffar" diye yükseltti sesini."Bugünün geleceğini biliyordum" dedi.

"Sen insanoğlunun pis varlığının bir delilisin" dedi sen ölürken. Acı artık bedeninde değil ruhundaydı. Ruhun acıyordu. Karının ezilmiş başına, ağzının önündeki kanlı kusmuk havuzunda yüzen kurtçuk ve böceklere baktın. Kızının tavanı izleyen gözleri ve hala oluk oluk akan kana baktın.iç organları artık olmayan bacak arasına yayılmıştı.Ve sen ölüyordun.

"Ben Mün-Kaffar" dedi son kez boğazına yapışan şeytan senin yüzünü keskin dişleriyle parçalayıp yutmadan önce.

"Ben şeytanın karanlık yüzüyüm"

Ölüyordun dişler yüzüne saplanırken.Ölüyordun korku seni boğarken. Ruhunun bir an önce çekilmesi için yalvarıyordun Azraile. Görüyordun işte oradaydı ve bekliyordu Mün-Kaffarın işini bitirmesini. Yalvarıyordu Azraile gözlerin.

Azraili görüyorsun şimdi, ölümü görüyorsun