ölümden sonra ne oluyor capsli deneyli

evet beyler. mümkün ölçüde kısa yazıyorum.

hayatını ölüm anı ve sonrası üzerine düşünmeye adamış george g. ritchie isimli dayımız bu konuda bugüne kadar yapılmış en aşırı deneyi gerçekleştirmiştir. yasal sebepler yüzünden deney resmen ilan edilmemiştir.

george ritchie, tüm hayatını ölümü araştırmaya adamış bir uzmandır. pgiboloji alanında doktora yapmış ve uzun yıllar pgibolog olarak çalışmış, kitapları yayınlanmıştır.

2002 yılında ölüm deneylerine başlamıştır. deneyler gizli yapılmıştır. george ritchie, önce derin hipnoz altında farklı ölümden sonra hayat senaryoları kurgulamıştır. bu sırada beynindeki elektriksel sinir aktivitesi kaydedilmiştir. sonra özel arkadaşı olan doktorlardan kalbini mümkün olan en uzun süre durdurmalarını istemiştir. kalbi durdurulduktan sonra hala bir süre canlı kalan beynindeki elektriksel sinir aktivitesi kaydedilmiştir. sonra hipnoz altında öldüğüne inandığı beyin durumuyla kalbinin durdurulduktan sonraki beyin durumu karşılaştırılmıştır. bu deney aralıklarla 2002 yılından 2006 yılına kadar tekrarlanmıştır. ve burada hipnozdaki ölümden sonra yaşam senaryolarının birindeki elektriksel durumla, kalbi durdurulduktan sonraki durum çok büyük oranda örtüşmüştür. deneyler tekrar edildiğinde aynı sonuçları vermiştir.

ve nihayet 2005 yılında bu dayımız, kansere yakalanmış ancak bu durumu da kendi araştırmaları için bir fırsata çevirmiştir. son anınaa kadar beynindeki aktivite izlenmiş ve daha önceki deneylerle örtüşmüştür.

ve en önemlisi, beyin ölümü gerçekleştikten sonra bulunduğu odadaki enerji yoğunluğunu ve türlerini ve radyasyon miktarını çok hassas aletlerle ölçülmesini, ardından çıkan veriyi kendi keşfettiği bir formül ile beyin sinirsel aktivite verisine döndürülmesini istemiştir. ortaya çıkan sonuç: inanılmaz. beyin ölümünün hemen ardından odadaki enerji ölçümlerini sinirsel aktiviteye çevirdiğimizde ölümden hemen önceki beyin aktivitesinin sürdüğü sonucuna ulaşıyoruz.

tabi bazı bilimadamları bu konuda son derece şüpheliler. birincisi, iki farklı tipteki verinin birbirine çevrilemez olduğunu iddia ediyorlar. ayrıca beyin ölümü gerçekleşene dek beyinde süren faaliyetin bizim ölüm sonrası diye adlandırdığımız süreci açıklamak için hiçbir şekilde delil olamayacağını da iddia ediyorlar.

ama çok şaşırtıcı di mi?

bu kadarla da bitmiyor. george ritchie, en yakınındaki çalışma arkadaşlarına öldükten sonra, eğer bu mümkün olacaksa kendilerine mutlaka bir mesaj göndereceğini, ama ne tür bir mesaj göndereceğini şimdiden bilemeyeceğini çevrelerindeki nesneleri çok iyi incelemelerini rica etmiştir. ölümünden bir buçuk ay sonra, asistanlarından dr. ramoel jacob george ritchie yi hayattayken çok seven köpeğinin, sadece ona yaptığı ve başka kimseye yapmadığı hareketler ve oyunlar sergilediğini, sanki karşısında george ritchie varmış gibi davrandığını rapor etmiştir. yine asistanların biri, evine kışın ortasında üstelik yaşadığı yerde hiç olmamasına rağmen bir kelebek girdiğini ve kelebeğin üç ay boyunca evinde yaşadığını söylemiştir. george ritchie kelebekleri çok seven ve sırf onları görebilmek için doğa gezileri düzenleyen bir insandı.

evet beyler, george ritchie hakkında internette bilgi bulabilirsiniz. yukarıda yazdıklarım bugüne dek bu konudaki en ileri gitmiş durumdur.

http://en.wikipedia.org/wiki/George_G._Ritchie

"death is nothing more than a doorway, something you walk through." − dr. george ritchie

not: okuyan panpalara teşekkürler.

edit : link düzeltildi.