merhaba beyler.

ilk olarak özet geç binciler uzak dursun. adam akıllı bir şey anlatmaya çalışacağım amk.

yaklaşık 12 yaşında çavuşa su yürümemişken kendimi sorgulamalara vermiştim. internet'i çok aktif kullanırdım. (beş yaşında counter strike 1.6'ya başladım amk)
bir gün dayımla dışarıya çıktık ve arabadan aşağıya indi. lan durup dururken aklıma ''Allah varsa Allah'ı kim yarattı?'' sorusu takıldı. sonra girdim google amcaya bunu araştırdım. hiçbir cevap beni tatmin etmemişti. çavuşa su yürümeyen aklı başı wolfteam'de olan çocuktum ben amk. bir duraksama geldi. o yıllarda kuran kursuna gidiyordum. artık namazlara kalkmaz olmuş, namaza kalksam da abdest almayacak kadar ibine birisi olup çıkmıştım. seneler böyle geçti. istemsizce dini değerlere küfrediyorum ve artık aklımda şu düşünce oluşuyor: ''ulan ben Allah'a inansam artık beni kabul eder mi koy züte gitsin''

yaklaşık 12 yaşından 21 yaşına kadar bu böyle devam etti. karı kız işleri, ahlaksızlık had safhada lakin optimist ve iyi niyetliyimdir. kimseye kıyamam amk. acıyarak acınası hale gelmişimdir bazen.

beyler 19 yaşından itibaren ölüm korkusu başladı. inanmaya çalışıyorum ama Allah'ın karşısına çıkmaya cesaretim yetmiyor. Bu böyle oldukça değerlerimden tamamen uzaklaşıyorum(akraba, arkadaşlar, kardeşler). kimseyi aramıyorum, sormuyorum, sadece araştırıyorum ve klagib müzik dinliyorum.

izmir'e taşındım. Tinder yükledim falan artık 31 ve ciksle var oluyordum amk. arkadaşlarım yuh demeye falan başladı artık. gülüyoruz eğleniyoruz. arkadaşa artık kadınlar beni var ediyor, ne yapayım olum diyorum. hal böyle bir hale gelmişti işte. asosyal bir tip de sayılmam. düşüncelerim beni boğmaya başlıyordu artık. tüm her şeyi yitirdim gibi geliyordu. tek gecelik ilişkiler iğrenç beyler. asla yapmayın.

sevgi, dostluk, aile kavrdıbını kaybetmiştim. param kalmamıştı. kendimi kitaplara verdim. bir yandan tanrıtanımazlık kitapları okuyorken, bir yandan dini araştırmalar yapıyorum. kafayı yiyecek hale geldim. arkadaşlarla da sabahtan akşama kadar tartışıyoruz. (isteyene o zamanlar okuduğum kitapları özel mesaj yolu ile yollayabilirim)

ruhsal sancılarım başladı bir sabah. panik atak, hareketsiz kalamama hali, ölecekmiş gibi his, intihar etme isteği... emin olun ki fiziksel acıdan daha kötü bir acı o.