kardeşim beşir fuad'ı bir araştır istersen. aradığın şeyi bulabilirsin. 5 şubat 1887'de, kendine uyuşturucu enjekte ederek kendini kesiyor, yavaş yavaş organlarını söküyor kendi kanıyla bu işlemlerin hissettirdiği şeyleri bilimsel bir dille tek tek yazıyor. öncelikle arkadaşı ahmet mithat efendi'ye intiharı hakkında bir mektup yazıyor:

"‘intiharımı fenne tatbik edeceğim; şiryan*lardan birinin geçtiği mahalde cildin altına klorit kokain şırınga edip buranın hissini ibtal ettikten sonra orasını yarıp şiryanı keserek seyelan-ı dem** tevlidiyle terk-i hayat edeceğim.

kan akmakta iken her zaman şiryanı sıkıca tutarak vesair tedbire müracaat ederek
muhafaza-i hayat mümkün olduğu halde azmimden nükul etmeyeceğim!

şairler söz ile pek çok kahramanlık satarlar; fakat fiiliyata gelince, böyle bir metanet göstereceklerinden pek emin değilim. çünkü şu intihar, beyne bir tabanca sıkmak, kendini asmak veya suya atılmak gibi değildir. onlara bir kere teşebbüs edilince, onu menetmek ihtiyarı elden gider."

• şiryan: atardamar
• *seyelan-ı dem: kan akma

sonrasında gerçekleştirdiği yavaş intiharı sırasında yazdığı yazının bir kısmını internette bulabilirsin:

"ameliyatımı icra ettim, hiçbir ağrı duymadım. kan aktıkça biraz sızlıyor. kanım akarken baldızım aşağıya indi. yazı yazıyorum, kapıyı kapadım diyerek geriye savdım. bereket versin içeri girmedi. bundan tatlı ölüm tasavvur edemiyorum. kan aksın diye hiddetle kolumu kaldırdım. baygınlık gelmeye başladı."

sonraları uyuşturucu maddenin etkisiyle acıyı hisseder hale geldiği için bağırışlarına hizmetçisi geliyor ve acilen doktor çağırınca gelen doktora "beyhude* uğraşmayınız. beş dakikalık ömrüm kaldı." diyor. ölmeden önceki son sözleri bunlar sanırım.

• beyhude: boşuna

fuad'ın intiharından sonra istanbul'da gizemli ve garip bir intihar salgını başlıyor. hatta o kadar çok intihar oluyor ki, diğer insanlar bu pgibolojik salgından etkilenmesin diye gazetelere intihar haberi yapmak yasaklanıyor. yanılmıyorsam altı ay sürüyordu bu yasak.
beşir fuad cesedini kadavra olarak tıbbiye'ye bağışlıyor ama bu isteği yerine getirilmiyor. dine ayrıkı falan filan diyeydi sanırım. cenazesi eyüp mezarlığına gömülüyor fakat bir süre sonra mezarı kayboluyor...

ahmet mithat efendi'nin "fuad beşir" adlı eserinde çok daha fazlasını bulabilirsiniz. meraklısına..