Her zaman yaptığım gibi sakinleşmek için bir sigara yaktım ve evin karşısında bir süre o halde öylece bekledim. Sigarayı o kadar hızlı içmiştim ki bir anda bitivermişti. Sabahın bu saatinde ikinci bir sigarının sağlığa iyi gelmeyeceğini düşünerek tekrar bir sigara yakmaktan vazgeçtim. Zaten heyecanımı azaltmamış aksine sokaklardaki bu sessizlik heyecanımı büstün ikiye katlamaya yetmişti. Merakıma yenik düşüp tedirgin ve yavaş adımlarla eve doğru yönelmeye karar verdim.

Bahçenin kapısına geldiğimde içeri girip girmeme konusunda yaşadığım birkaç tereddüt sonrasında evin etrafını dolaşmanın ve sonra içeri girmenin daha doğru olacağını düşünerek evin etrafında bir tur atmaya karar verdim. Yaptığım kısa bir gezinti sonrasında cesaretimi toplayıp bahçenin kapısından içeri girip kapıya doğru yöneldim, bir iki saniye kapının önünde bekledikten sonra başımı hafifçe içeri doğru uzattım, evde kimse yok gibiydi, bu durumu teyit etmek için yaşadığım heyecan nedeniyle çokta gür olmayan bir tonla
- “merhaba, günaydın , kimse yok mu” ? Kimse cevap vermiyordu.

içeriden herhangi bir tepki gelmemesi üzerine deli gibi artan merak, heyecan ve korku eşliğinde kendimi istemeyerek de olsa evin içinde buldum. Bu arada kafamın içinde bir sürü düşünce geçiyordu, içeriden bir adam çıksa ve ne işin var diye bana çıkışsa ne yapar adama ne söylerdim? Ama artık çok geçti hiç tanımadığım birinin evindeydim kendi kendime ne yaptığımı sorgulayarak ve bütün cesaretimi toplayarak evde sessiz ve küçük adımlarla gezintiye başladım.