ölü bir adamın hayat hikayesi

gidiyoruz. giderken hafif sırnaşmalar
eskiden kumsalda onu sevdiğimi nasıl söylediğimi,
okeyde ıstakasında çaldığım taşları,
taş çalmanın sırrını. herşeyi anlattım
o da gelip nasıl ağladığını
üzüldüğünü dışarı çıkmadığını
kimsenin yüzüne bakamadığını anlattı.
hep benim geri dönmemi istediğini,
dualar ettiğini ve sonunda geldiğimi anlattı.
bunları dinlerken bende onun omzundan tutup
kendime doğru cektim iyice.
kaburgalarıma kadar sokucaktım bana kalsa onu.
konuşurken birden geldik. anlamadım
yolun nasıl geçtiğini.
- sen in ben ödiyip gelicem dedim
indi.
- abi yanımda 10 lira para var. istanbuldan yeni geldim sevdiğimi görmeye.
parasız pulsuz geldiğimi görmesin, bana bir güzellik yapabilir misin dedim
- kardeş nasıl yapalım bilmiyorum ki. dedi
- hadi be abim. görmüşsün geçirmişsin. hiç mi sevmedin. kalktık istanbuldan geldik dedim
istanbuldan geldik gelmesine de herife mi geldik amk.
kıza geldik. para alsaydın yanına züt veren dese ne dicektim
- bir 5 lira çıksa yine iyiydi 15 liraya kapatırdık dedi
soydum ceplerimi cüzdanı çıkardım
- abi bu kdar var işte. kızdan da para almak olmaz dedim
- iyi bakalım ver 10 lirayı birdaha görmiyeyim seni parasız dedi
- eyvallah abim. cansın dedim
indik. bi apartmana girdik. ve sonra eve vardık.
- ödiyebildin mi dedi
- ödedim evelallah dedim
elini cebime atıp kendine çekti beni
çekyata düştü. bende yanına attım kendimi
gülmeye başladı
- ne gülüyon be dedim
- paran yokmus yalancı dedi
- nerden biliyon dedim
- ellerim cebindeydi dedi
velhasıl kelâm; kadından korkulur. hemde çok

reversed geceye kaldın

+ başlık takip

249 ayrac

rizörd

yaz be oğlum. elinmi agrıyo. çatlattın bizi

bu hikaye bitmez amk ama sarıyo lan şimdi yalan yok

amk acıların çocuğu bin hayatında hiçmi olumlu bir kare yok lan.. reserved

rezervuar dogs 40

168 den devam ederim

Yazmaz yazz

uzun süre sonra ilk defa mutluydum.
- bana bir daha yalan söyleme dedi
- söylemedim ki dedim
- paran olmadıgında da söyle ya biyere gitseydik dedi
- bulurdum ben dedim
- bak. ya mersine geldin be sen diyerek atıldı boynuma
bende onun saçlarının kokusunu içime çekerek,
sırtını sıvazladım. o da arada boynumdan öptü
belli etmesem de boynumdan öpüldüğümde tüylerim diken diken olur.
acayip olurum yani. fişek gibi olurum
aynı evde bir çok kızla baş başa kaldığımdan
gibim yeni ergenler gibi kol bacak olmuyordu,
daha çok sakin, kendimi kontrol edebiliyordum
bazen sevişirken bile inik duruyordu
istemiyorken oluyordu tabi bu.
- rüyalarımda da böyleydik biliyor musun dedi
omzumda gırtlağı basık bir şekilde durduğu için sesi biraz farklı çıkıyordu
- nasıldık dedim
- sarılıyorduk hep. bırakmıyorduk birbirimizi. dedi
sustum, saçlarını daha sert kokladım.
daha çok seviyormuşum gibi baktım ona.
sonra tekrardan daha sıkı sardım
- peki geçmişi açsam, bana olan biteni yalansız anlatsan dedim
- söz. ama şimdi değil. bu anı bozmak istemiyorum dedi
- tamam dedim
sözü almıştık. sakladığı bişeyler oldugunu sandığım için
içim içimi yiyordu.
geçmiş umurumda değildi. mutluydum, çok uzun sürede olsa
mutluydum.
yine de içmde bir yangın gibi huzursuzluk vardı.
çünkü geçmişe dair sakladığı birşeyler vardı.
öyle hissediyordum.
akşam, gece, yatsı ne öğrenicektik bakalım.

1 saat sonra devam ediyorum. buralarda kalın, bari siz..

beklemedeyiz panpa

Uyuyacaz be hocam NERELERDESiN

nerdesin panpa gel de yaz artık

geldim. yazıyorum

aslında o dudaklarını öpmeyi geçmişe baktığımda,
can vermekten daha cok istiyordum.
eğer verilicekse bu can,
akıcaksa kanım yakın zaman da,
önce dudaklarıyla dudaklarım çarpışmalıydı
titanic ve buz dağı gibi.
öyle öpmeliydim ki,
öyle öpmeliydi ki,
ayrılmak nasip olmamalıydı.
kaderimiz, kısmetimiz, bağımız, toprağımız, ülkemiz
birbirimiz oldugunu anlamalıydık.
öyle olmasa bile, tanrıyı merhamete getirip öyle ypamalıydık.
biz aynı ağacın dibine düşmüş yeşil ve kırmızı elmaydık
yarım yamalak olsak da,
olmuştuk artık.
hangi ağaçdan cıktığımız, hangi ellere değdiğimiz
hangi sarsıntıda düştüğümüz hiç umrumda değildi
ve onunda öyle.
düşmüştük.
bulmuştuk birbirimizi er ya da geç.
kavuşmuştuk,
sarılmıştık,
yarım da olsak tamamlamaya çalışıyorduk birbirimizi.
aşk buydu birazda,
zordu aşk,
imkansızı başarmaya çalışmaktı,
hayalden öteye gitmekdi, başarmaktı aşk.
başarmıştık.
daha önce kimleri öptüğünü hiç düşünmeden öptüm dudaklarını.
o da öptü beni.
ardından hemen geri çekildik.

küçükken annem ve babam beni azarladığında
halının desenlerini incelediğim gibi
sevcanı öptükten sonra da koltuğun desenlerini inceliyordum.
- özür dilerim diye bir cümle attım ağzımdan dışarı
kafamı kaldırmadan gözlerimi hafif yukarı kaldırdığımda
tebessüm ettiğini gördüm
tebessümüyle biraz daha cesaret alıp kaldırdım kafamı
- gülmesene dedim
öpmekten pişman değildim, olmamıştım, olmuyacaktım.
çünkü seviyordum,
çünkü bunu beklemiştim ben,
çünkü hayallerimden ileri gidip
dudaklarım ile dudaklarını er ya da geç kavuşturmuştum
öylesine sarılmıştı ki dudaklarım dudaklarına
utanma duygumu canice katletmek istiyordum.
geri çekilmeseydim, bir asır ila bin asır arası
nefessiz öpebilirdim onu.
öyle istiyor,
öyle özlüyordum..
hala gülüyor, gülmesi beni rencide ediyordu.
artık utancımı kırıp, ne de olsa benim sevdiğim,
sevgilim diyerek kafamı tam olarak yüzünü görebilceğim kadar kaldırdım
kaldırdığım gibi hafif bir tokat yedim yanağıma.
- gülmeni izlemek için kaldırmıştım ama bu tokat derken,
cümlemi yarıda kesip o da tshirtimin yakasından kendine çekti beni
ve öpmeye başladı sanki o değene kadar kurak kalmış dudaklarımı.
o benim çöl misali dudaklarıma su, yağmur, cicek olmuştu.
öperken kalcasının hafif üstünden tutup kendime çektim
bende kendimi cekyata yaydım ve üstüme yatırdım onu
hem öpüyor,
hem de teninde gezdiriyordum ellerimi.

hafifce kıyafetinin altına kaçtı yaramaz bir cocukcasına ellerim.
ne çok ürkek ne çok cesurca hareket ediyordum vücudunda.
sevdiğimi belli ediyor,
ama bu sevginin sonunda nerede biticeğini
en azından bu sefer benle olursa bir başkasına gitmez felsefesiyle
dokunuyordum tenine.
sadece bu değil tabii ki. seviyordum,
dokunmakdı sevmek.
dokunmanın kıyametini bilmekti sevmek.
sevcandı sevmek.
gülümsemesiydi.
sonra dokunurken birden irkeldi. kucağıma oturdu
- yok olmaz dedi
- ne olmaz dedim
- ya. şimdi olmaz tugay dedi
hemen dikelip kucağıma aldım onu. saçlarını okşadım
gözünden bir kaç damla yaş düştü.
onları sildim.
- nedir sorun dedim
- ya. bir kere yaptım bunu biliyorsun, onu akşam tüm cıplaklığıyla öğreniceksin.
tamam bir kaç yalanım var ama kavga etme diye. kızmıcağına ilk söz ver dedi
- söz dedim
- onu dinledikden sonra. ya seviyorum seni. ama bu kadar kolay olmaz herşey.
el ele tutuşalım, gülelim, öpüşelim ama ilerisini şimdilik benden isteme
lütfen dedi.
bunları söylerken aklının hala serdarda oldugunu tahmin ederek
kızmıştım. ve bana bir kaç yalan söylediğini itiraf ettiğinden dolayı
kuduruyordum. ama bunu dışa yansıtmadım. akşam söylemesinin sebebi
ortalığı yıkıp dökmemem, erkeklerin beni tutması,
ona kızıp dövmemem, erkeklerin beni tutması
ya da etrafdan cekinip pısırık gibi kalmam olabilir miydi?
olabilirdi.
kız beyni abi bu. yalnız sinirlenmemeye söz vermiştik.
sözümüzün eriydik, tutulcaktı bu söz.
sinirlensek de dışarı yansıtılmıcaktı.