ölü bir adamın hayat hikayesi

hasgibtir yaraklara mı geliyoruz lan

fakat yüzümde kanı gördüm. ayağım kanamış idi.
gözlerimi bir hastane yatağında yüzüm kan içerisinde uyandım.
ayaklarımda yara yok. peki yüzüm nasıl kan içindeydi?
bu gördüklerim hayal miydi, hayal olamazdı
geçirdiğim yaklasık 1 yılı
hastane odasında şok yiyerek geçirmiş olabilir miydim?
gerçekten delirmiş olabilir miydim?
sevcanın yüzü, ilk elinin elime değişi bir kumsalda
yaptıkları, konuşmaları.. kucağıma alışım
tokası. saçlarının kokusu...
yaşamamış olamazdım.
odamdaki kapının kolu hafifçe aşağı inip tekrar kendi haline girdi
bir hemşire girdi. hayalinizdeki hemşire değil
akıl sağlığı hastanelerinde olanlardan.
- iyi misin dedi
birden tekrar bir boşluğa düşüp gözlerimi okey masasının
başına döndüm.
- iyi misin diye tekrarladı tugçe
- iyiyim dedim
- ne oldu dedi
- dalmışım ya dedim
- oyununa bak bir daha ayrılma burdan dedi
- deniz? dedim
ve tekrar büyük dipsiz bir boşluğa düşüp
gözlerimi otobüs cdıbına kafam yaslanmış iken açtım.
korkuyordum.
yanımda deniz ve ilk günkü arkadaşları. ve konuştuklarını
duyuyor gibiydim.
beni yalnızlığa sürüklemeyi konuşuyordu.
mavi gözlerini övüyor ve ardından otobüste ayakta duran
çirkin yüzlü herife
-otursana diye soruyor.
dönüyorum,
- iyiyim böyle diyorum.
kendimi izliyorum. deliriyordum.
otobüs birden hızlanıyor ve iniceği durağı geçiyor denizin.
bizim evde inerken eve doğru koşuyorum.
arkamdan deniz benim peşimden geliyor. ve selin.
eve girdiğim de liza yüzüme tokat gibi
çarpıyor tükürüğünü.
tanrım neler oluyor?

bütün bu olanlardan sıyrılıp kendimi sanırsam kendi yarattığım
okey masasının başına geçmek için çırpındım.
neler yaşadığımı biliyorum fakat kurtulamıyorum.
geçmişim, günüm, gecem, geleceğim allak bullak oldu.
ve okey masasındaki ıstakama bir tokat atıp bütün taşları deviriyorum.
kendimi dünyadaki en acımasız katil ilan edip,
kaçmaya başlıyorum kendi eksenimde.
koştukca yeni bir kaldırım, yeni bir yol
ardından yine bir kaldırım, yine bir yol
uzadıkca uzuyor. herşey büyük bir şaka gibi.
tanrım, uyanmak istiyorum.
bir ses yankılanıyor kendi ağzımdan.
- gülmek için cok gencim.
bütün mazoşist duygularım ayaklanıp bileklerimi kesiyorlar
ucuz bir jiletin katil tarafı ile.
ve bugüne kadar duydugum en afilli söz geliyor aklıma
"daha güzel günlerimiz olabilirdi. insanoğlu jileti yaratmasaydı." Batuhan Dedde.
bütün yazarlara küfür edip
kapatıyorum kulağımda asılı kalan telefonu.
durdugum yer bir ucurumun sonu.
sanırım sonum geldi diye iç geçirip
bırakıyorum ellerim iki yana açık uçurumdan kendimi
ve en sonunda yeniden açıyorum gözlerimi
yazlık köyündeki yatağımda.
zar zor yatağımdan kalkıp içeri geçiyorum
- tugay diye sesleniyo tugçe salonda görünce beni
- yeniden başlamayalım diyorum kendimce
- efendim diyorum
- ne oldu diye tanıylıyor
- gelsene bir diyorum
geliyor.
- ne oldu bana dedim
- anlamadım ki koşarak eve geldin dedi
- ee dedim
- sonra bizde oyunu bıraktık senin eve geldim ben dedim
- bu kadar mı dedim
- ne oldu sana dedi
- inanamazsın dedim

bugünlük bu kadar. şaka lan şaka. ama bir işim çıktı gelecem

panpa ossurup ossurup ipe dizmeye başladın

Reserved.

gördüğüne aşık oluyo huur cocugu.

ne zaman başlıyosun panpaa

nerdesin lan kaç saat oldu amk

başlamıcaksan söyle dıbına koyacam ha

panpalar halısahaya gittim kavga çıktı. acaip dayak yedik adamlardan. bir kaçını hastaneye kaldırmak zorunda kaldık. kusura bakmayın. yarın dur diyene kadar atarım. yeminlen, gidersem huur cocuguyum

gelsene oç

@471 unutma bu sözünü bak acımam giberun

+ başlık takip

geçmiş olsun panpa, bir şeyin yok ya?

bekliyorum dört gözle yazmanı, allaha emanet ol.

ulan 2 gündür erteliyosun eğer buda yalansa yakarım bu başlığı

@180 resreve

panpa ortalık karıştı kafam gibildi

hadi amk demekten sıkıldım huurr cocugu hadisene 2 gündür bekliyoruz sigara kalmadı lan

hadi amk yaa up up