+4
-1
15.03.2012
Her sene bugün yoruyor beni. Yanlış anlama sakın, diğer günler yorulmadığımdan, unuttuğumdan veya beyin kıvrımlarımın, bilincimin en ücra, en karanlık, en ışık almayan yerlerine gizlediğimden değil seni ama özellikle bugün, bu pek de sevilesi yanı kalmamış dünyaya geldiğini, gözünü ilk defa bugün açtığını biliyor olmak ekstra yoruyor beni. Yine aynı dünyaya nispet yapar gibi doğduğun günden dört gün önce göz kırpar bir eda ile göz yumduğun gerçeğinden fazla yormuyor ama emin ol. Bugünün bir diğer farkı, yanımda olduğun, birazdan cıkageleceğin hissini uyandıran o düşüncesiz düşünceler kafamda birkaç saniye daha fazla sürüyor sadece. Hani gözünü dünyaya ilk kez bugün actin ya sen, etrafında ne olup bittiği konusunda hiçbir fikrin yoktu hani bugün. Hani o küçük ciğerlerine ilk defa giren oksijen canını yakmıştı senin. Ağlamıştın ya o gün. işte bugün o aynı oksijen benim ciğerlerimi yakıyor. Her içime çekişimde o oksijeni, senin o gün hissettiğin acıyı hissediyorum ben. Üzerimde bir durgunluk var, etrafıma senin o gün baktığın gibi bakıyorum bugün.. Hiçbir şeye anlam yüklemeden, yükleyemeden. Erkek adamım ya ben ! Tutuyorum kendimi o gün gözlerinden düşen birkaç damla gözyaşını dökmemek için. Yıllar kere yıllar da geçse üzerinden bugün daha bir farklı oluyor diğer günlerden. Seni ne kadar özlediğimi biraz daha fazla dışarı vurmak geliyor içimden.
inanıp inanmadığım, kafamı kurcalayan ne kadar çok şey olursa olsun etrafımda, bildiğimden, inandığımdan emin olduğum tek birşey var. O da Sen.. Siz !
iyiki doğdun, iyiki vardın, iyiki varsın…
