ölmek

bugünde ölmedim anne

gibe gibe tadacağımız şey aq kaçarı yok

için sabırsızlanıyorum ...

(:

istiyorum

her gün yaşadığım şey.. her gece ölüp sabahları diriliyorum amk yeter

korkmuyorum ulan

Ölmek varsa kaderdeee dert eyleme derdinee kaderin kaderr olsunn bırak kalbin boş dursun.

istiyorum böyle durumlarda.

hıhı

Arkada kalanlar için zor.

Mi mesele? Bu ise varım ben.

Yine mi geldim amk buraya.. bu perde ne zaman kapanacak.

bir insana bu kadar mı yakışmaz..

Beni korkutmuyor bekliyorum

daha önce yaşadım!

Merak ettiriyor. Tek yalnız kalabileceğim yer gibi... Ama orada da melekler yalnız bırakmaz, belki kabir azabı, belki cennet bahçesi o da bilinmiyor...

ölmek, uyumak sadece!
düşünün ki uyumakla yalnız
bitebilir bütün acıları yüreğin,
çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.
çünkü, o ölüm uykularında
sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından
ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan.
yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine
sevgisinin kepaze edilmesine
kanunların bu kadar yavaş
yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
kötülere kul olmasına iyi insanın
bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
kim ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
bilmediğimiz belalara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanları?
bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
yürekten gelenin doğal rengini.
ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
yollarını değiştirip bu yüzden
bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

shakespeare

ile kalmak arasında ..

az once tum gercekligi ile tekrar dusundum bu meseleyi ve neden hala olmedigimi. galiba tek sebep annem. ne henuz yasayamadigim seyler, ne hayallerim, ne de baska birisi. gozlerimi kapatip kendimi o ucurumdan asagi biraktigimi hayal ettigimde aklima gelen tek sey annem oluyor. bir cesit saplanti herhalde, bilmiyorum.

için yaşıyoruz