Sigarasının ucundaki o kırmızı ışık yavaş yavaş filtreye yaklaşırken, geçmişde yaptıklarını düşündü. Sevdiği kadını, kazandığı halde gidemediği okulunu.

Acaba 20 günlük bebeği ölmeseydi nasıl bir hayatı olurdu diye düşündü çok kısa bir an.Belkide şuan o oturduğu yerde olmaz, evinde eşi ve çocuğu ile birlikte mandalina yer ve yarışma programlarını izlerlerdi.

Ama hiçbiri kalmamıştı artık. Yalnızdı,yapayalnız. Tutunacak tek bir dalı dahi kalmamıştı. Yaşamak için bir sebebi yoktu. Sigarasını son birkez daha içine çekti.O dumanı ciğerlerinin en uzak köşesinde bile hissetti. Sonra aslında nekadar boş bir şey olduğunu anladı. Birkaç adım atınca uçurumdan yavaş yavaş yükselen deniz kokusunu duydu. Sonrada dalganın seslerini.

Ağlamaya başladı,bir sebeb arıyordu aslında hayata tutunmak için küçük bir sebep. Gözü kapkaranlık gecede parlayan beyaz papatyaya daldı.Bu kurak ve kayalık yerde nasıl bu kadar güzel olabiliyordu? Nasıl hayatta kalabiliyordu?

Pir papatya kadar bile güçlü değildi. Kendini boşluğa bırakırken ne düşünüyordu acaba? Hiç ölümü tatmayan biri nasıl bilebilirdiki bunu?

Adamı 1 hafta boyunca kimse ne aradı nede sordu.Onu, uçurumdan atlamaya gelen başka bir adam buldu.Tam 1 hafta sonra