ölme isteği

panpa auto correct gibi adamsın yeminle soru eki olmayan "mı" yı bağlaç olmayan "da"yı falan ayırıyosun. grammar nazilik yapmıyorum amk dikkatimi çekti bi kendine gel bi silkelen.

denizliye geldik sonunda..

kredi yurtlar kurumu/kınıklı..

yeni adresimiz burası. sağ olsun devlet yurtta yer verdi..

6 kişilik bir odada.. daha tuvalete sıçmayı bilmeyen adamlar var.. ciddiyim ne gördüysem onu söylüyorum ne ekgib ne fazla..

ben türkçe bir bölümde okuyorum.. ilk sene hazırlık gereksiz..

ama manisada geçen 1 senenin ardından işime yarayan önemli şeylerden biri öğrendiğim yabancı dil oldu..

derslerle olmasa da inanın dizilerle geliştirdim.. ki taktir edersiniz ki kafası sürekli böyle şeylerle meşgul olan biri.. birazda olsun kafasını boşaltabilmek veya durdurabilmek için uğraşlar bulmak zorunda kalıyor.. dizi izlemekte benim için böyle bir şey..

haliyle çoğu diziyi izledim.. çoğu filmi izledim.. ingilizcem de bir şekilde gelişti..bir kaç yabanı arkadaşımla sürekli diyalog halinde olmanın faydasıda var tabi..

dedim ki ya madem biraz bişey biliyoruz hazırlığa gidip okuyalım bir sene kayıp gibi görünse de elimizde bir belge olsun.. yarın öbür gün işimize yarar.. işte bu neyi gösteriyo ölüceğine dair umudu kesmişim hala iyi yaşıyım bari diye ayak yapıyorum anasını gibeyim..

gittik hazırlığa kayıt olduk.. sınava girdik.. ulan 1200 küsür kişi var yanlış hatırlamıyorsam hazırlık sınavına giren belki daha fazla 12. olmuşum.. up intermedite ingilizce öğreticeklermiş seviyem oymuş..

tamam anasını satayım öğrenelim.. diyip hazırlığa başladık..

tabiki ben hala o 6 aylık dönemin içerisindeyim unutmayın.. berbatım yani bitiğim.. otum.. robotum..

bunun da etkisiyle dersleri ciddiye alamadım.. haliyle quizler vizeler filan derken not 0a yakın..

@57 dikkat ederim genelde imlaya hocam..ama saatlerdir yazıyorum arada gözden kaçanlar olmuş olabilir. okuyanların seri ve kaliteli okumaları için imla lazım.. vermek istenen anlamı da etkiler. dikkatli olmaya çalışıyorum.

bu kadar şey yaşadık oldu bitti de ulan bir tane bile mi dostumuz yok dıbına koyayım?

var elbet olmaz mı..
ilk okuldan bir arkadaşım adı özkan..
onun da kendi problemleri en az benim ki kadar belki de daha fazla sorunları var..
anlıyoruz birbirimizi.. mesafeler bir tek onunla aramızı bozamamıştı..
bütün bunlar olurken yaklaşık 7 8 sene biz arkadaşlık dostluk hatta kardeşlik seviyesinde yaşadık..
hemen hemen her konuda ilk birbirimizin yanına giderdik..

bu kadar iyi anlaşmamızın sebeplerinden en önemlisi aslında taban taban zıt olmamızdır belki de..
o sorunları içine atmak yerine dışarı vuran.. sorunları olduğu zaman daha fazla dışa dönen biriydi..
beni zaten biliyorsunuz..

yine bu yüzden o sosyal çevreye sahip arkadaşları ve ilişkileri benden çok daha fazla olan ama bunlara çokta değer vermeyen biriydi.. açık söyliyim biraz bencildi.. yada hayat onu bencil yapmıştı..

kimse elinde olanın kıymetini kaybedene kadar bilemez ya o hesap.. ben onun sosyal ilişkilerine o benim aile ilişkilerime özenip dururduk.. ailesinin kendi ayakları üstünde durmayı bırakın daha ilkokul 4 te terk ettiği biriydi o..teyzesi sahip çıkmış izmire yanına almıştı..

reserve

ve biz daha ilkokulun bahçesinde;
"ö:oğlum düşünsene lan büyümüş aynı üniversiteyi kazanmışız.eve filan çıkıyoruz birlikte. süper olmazmı lan?"
"ben:sen ne diyosun oğlum. pileysıteyşin da kurarız sabaha kadar oynarız karışan eden de yok istediğimiz saatte yatarız ha."

hiç unutmadım bu diyaloğu masumiyete bak amkına koyayım çocuk aklı işte üniversitede eve çıkmış tek derdi playstation kurup sabaha kadar oynamak..o zamanda manyaktım ben böyle ama yine daha azmış belli ki.

ve her zaman olduğu gibi olucak dediğim şey olmadı..

ama zerre kadar olmasına ihtimal vermediğim bu hayal gerçek oldu..

özkan benden daha yüksek bi puan almış sadece ankara yazmıştı.. oralı çünkü..
ama puanlar yükselip açıkta kalınca 2.tercihlerde madem kardeşim denizlide diyip.. Yazdı ve geldi..

Ben o zamanlar arayış içerisindeyim tabi kızla ayrılmamız zütüme gireli çok olmamış..zütüm sızım sızım sızlıyo..

Dedim ya futbol filan hiç oynayamadım diye hasta olduğum için..
cidden de öye yeteneğimde yok basketboll hariç içinde yuvarlak top bulunan oyunlarda..

ama küçükken bir filmde amerikan futbolunun ufak bir sahnesine şait olmuş.. sebepsizce büyülenmiştim.. allahım bu ne kadar güzel bir spordu..

işte bu arayışım denizlide kyk(kredi yurtlar kurumu)nın kapısından çıkarken son buldu..

üzerinde shoulder pad kafasında kaskıyla bi adam bana broşür uzattı "sen bu işi yapabilirsin standımız burda seçmelere gelmelisin" dedi.

hiç bir şey söyleyemeyip broşürü aldım yoluma devam ettim..

daha özkan gelmemiş tabi bu olay olduğunda..

standa gidip ne nedir ne değildir öğrendim..
seçmelere gitmeye karar verdim ve gittim..

seçildik..böylece topu yuvarlak olmayan ve yapabileceğime inandığım kendimde zerre kadar da olsa yetenek gördüğüm bir spora..amerikan futboluna başladım..

geçen sene eskişehir halibiyetinden sonra takımdan bi kare:
http://imgim.com/395274_1...54318216_1071727199_n.jpg

içlerinden tanımadığım tek kız.. garip tarafı birini tanımam için biraz sohbet etmem gözlerine bakmam yeterken bu kız tamamen anlaşılmaz geliyor..

kendimi bi an bellanın düşüncelerini okuyamayan edvırt gibi hissedip sonra salak salak sırıttığımı hatırlıyorum..

diğerleri dans ediyor takılıyorlar filan.. bu masada oturuyor içkisini içiyor.. telefonuyla uğraşıyor..

açmam gerek öylede pis bi huyum var. kendimden biliyorum ya. kendisini kapatmış bir insan gördüm mü biliyorum ki bir sorunu var.. açmak için sorununu öğrenip yardım etmek için çabalıyorum.. başaramazsam deliriyorum hatta..

yinede kolay açıldı.. neyin var diye sormak yerinde neyim olduğunu biraz anlattığımda oda başladı anlatmaya..

görseniz o kadar masum o kadar çaresiz ki..bi o kadar da güzel.. ismini verip vermemek konusunda kararsızım..ama o kadar ironik ki..

ismi bir astım hastasının uzak durması gereken en önemli şeylerden biri.. belli uzak dur bu kızdan yaklaşma işte salak iyi gelmiyicek sana..

olmaz o anlattı ben dinledim ben anlattım o dinledi..

insanları dinleyin arkadaşlar.. birisi sizin onu gerçekten dinlediğinizi düşündüğünde size verdiği değer çok artar bunu bir çok kere tecrübe ettim..

daha sonra yan yana oturduğumuz koltukta bana yaslandığında elimi omzuna atsaydım eğer olacakları tahmin bile edemiyordum..

o yüzden attım..

uykuya daldı.. bunları anlatmam çok gerekli değil ama içimden geliyor.. anlatmamı istemezseniz lütfen uyarın..

reserved

istisnasız her insan hayatının bir bölümünde kendinin özel ve farklı olduğunu düşünür ve hisseder. bizi sıradan kılan yanlarımızdan biri de budur..bu düşüncenin aslında yanlış olduğunu anlayan insan farklı olmaya yakındır farklı değildir ama yakındır.. kimisi hayatı boyunca böyle düşünmeye devam eder..

yaşadığım hayatı gözden geçirdiğim o dönemde nereden nereye geldiğimi neler görüp neler öğrendiğimi ve bunları ileride nasıl kullanabileceğimi düşündüm durdum..

yaşadıklarımı genel hatlarıyla biliyorsunuz bi çok şeyi yazdım.. önemli olan bunları kullanmaya başlamaktı..

öyle veya böyle azeriyi atlattım..ama düşünmem gereken o kadar çok şey vardı ki..

yaşıtlarımla çok nadir anlaşabilirim anaokulundan beri bu böyle.. genelde benden yaşça büyük insanların yanında iyiyim. bu yüzden iki ev arkadaşım da benden 4 yaş büyük..

hayattan ne istediğimi ne elde edebileceğimi ve bunun için ödemem gereken bedelleri düşündüm durdum.. bir süre yaşımın gereğini yapıp bolca cinsellik gece hayatı renkli ortamlar alkol sigara belki uyuşturucu...

bunlar hiçbir zaman beni tam anlamıyla tatmin etmedi edemeyecekti.. fiziksel aktivitelerin yerine zihinsel aktivitelerin beni daha mutlu ettiğini gördüm ki bunun sebebibi liseye kadar evden çıkmamış bedenini kullanmayı bilmeyen bir sığır olmam sebebiyle olduğunu düşünüyorum..

bu yüzden o dönem kendimi dışarıdan soyutladım.. satranç takımı zaten daha az aktifti son senem olduğu için bana fazla yüklenmiyorlardı yeni bir kaç kişiyi çalıştırıyordum sadece.. takımdan çıktım..

dersler kolaydı onları düşünmem gerekmiyordu ama dersanede istediğim sonuca oldukça uzaktım...

ne olursa olsun dedim önce kendimi bulmalıyım...

size hikayemi anlatmaya anaokulundan başladım.. ondan öncesine dair bilmeniz gereken tek şey beni büyüten kişinin halam olduğu sebebi de anne babamın çalışıyor olmaları tabi ki..

halam son derece dinine bağlı ve dinini doğru yaşayan gerçek anlamda saf ve temiz kalpli bir insandır.. ben islamın temellerini ondan öğrendim..

daha sonra ordan burdan duyduklarım yerine okuyarak öğrenme kararı aldığımda ki bu son 4 senedir geçerli buna manisada gördüklerim ve yaşadıklarım da dahil olduğunda islamın -size saygısızlık etmek istemiyorum herkes inancında özgürdür bu tamamen bana ait bir düşünce- bana göre olmadığı hatta ve hatta gerçek manada düşünme sürecinden geçiren herkesin kuşkuya düşeceği bir din olduğunu anladığımdan beri hayatı islami değil de insani kurallar çerçevesinde ele almaya başladım..

şu şüphesiz bir gerçek.. insan öleceğini bildiği halde yaşayan tek canlıdır..

öyleyse neden yaşıyoruz? gayemiz nedir? bir gayemiz olmalı mı? gibi sorular aklımı kurcalarken kendimi öldürmeme engel olan tek gücün gerekli cesaretim olmaması ve olsa bile allah denen kavramın bendeki imajından korkmam olduğunu anladım..

buraya kadar ölmek istediğim her anı yazsaydım sıkılıp allahın salağı diyecektiniz bundan eminim bende öyle diyorum şimdi kendime..

ancak ölme isteğine sahip olduğumu kısaca intihara meyilli olduğumu başlıktan anlayacağınızı biliyorum..

asıl soru neden böyle olduğu? uzun bir süre de bunun cevabını aradım durdum..

panpa söz okucam sonra

hayata başlıyoruz.. doğuyoruz.. kimimiz sağlıklı kimimiz değil.. kimimiz zengin.. kimimiz fakir.. kimimiz siyah.. kimimiz beyaz.. onlarca daha örnek vermeme gerek yok siz de biliyorsunuz zaten bunları..

peki ortak nokta nedir diye sorduğumda kendime sadece "insan" cevabı doğru geliyor..

peki insan nedir diye sorduğumda içinden çıkılmaz bir hal alıyor her şey..

çok çeşit insan var. derler ya bin çeşit diye daha bile fazla belki..

dediğim gibi hayatımın bir bölümü sığır olarak geçse de.. bir yerden sonra çok farklı yer gezdim.. izmir de manisa da istanbulda her şehirde gerek dershane gerek okul gerek başka bir ortam şimdi üniversite olan okuduğum şehir denizli... inanın binlerce insan tanıdım. binlerce çeşit insan gördüm..

bunu hava atmak için değil düşündüklerimin dayanağı olsunlar diye söylüyorum..

deniz abiyle yıllarca ne konuştum ben? ne demişti bana..

"hayatı öğretiyorum sana"

hayatı oluşturan şey insanlarsa temelde eğer. deniz abi aynı zamanda insanları da öğretmişti bana..

bu yüzden ben bu kadar kolay insanları çözebilmemin karakter tahlili denilen olayda bu kadar isabetli sonuçlar almamın bu sebepten ötürü olduğunu anladım..

şimdi yeter amuna koyim senin saçmalıklarını mı dinlicez diyosunuz haklısınız bu kısım gerekli olmasa yazmazdım..

anladım anlamasına ama.. bu beni mutlu etti mi?

düşünsenize karşınıza çıkan birinin ne niyette olduğunu çok kolay bir şekilde anlıyorsunuz.. bu kulağa çok hoş geliyor ama öyle değil..

olduğum yaş beklentilerimi karşılayamıyorsa ve beklentilerimin hangi yaşta karşılanacağını veya karşılanıp karşılanmayacağını bilemiyorsam..bu beni mutlu değil mutsuz eder..

etrafınızdaki herkesin oyuncaklarla oynamak isteyen 5 yaşında çocuklar olduğunu düşünün ne kadar eşlik edebilirsiniz?
insanları küçümsemiyorum yanlış anlamayın.. sorun bende.. benim oyuncaklarla oynamam gerekirken ben başka şeyler istiyorum ve bunları yapma imkanım yok..

işte en çok bu içimdeki ölme isteğini tetikliyor..

reserved okumaya başlıyorum panpa yaz

ben buraya sadece bir kaç satır yazabildiğim yazıya dönüştürebildiğim şeylerle aylarca toplamda yıllarca uğraşırken.. sınav zamanına çok az kalmıştı..

her ne olursa olsun henüz geberip gitmediysem ve geberip gidemiyorsam yaşamaya devam etmem için o sınavı kazanmalıydım..

yalanım yok son 3 ay kala ben test çözmeye konu çalışmaya başladım..
türkçe tarih çoğrafya sorun olmadı hiçbir zaman ama matematik ve geometri bir kaç konu haricinde çok zorlardı beni..

son 1 ay kala matemetiğe zaman buldum ve 4 yılda öğrenmem gereken şeyi 1 aya sığdırmaya çalıştım yetmedi haliyle hali hazırda birikmiş geometri de cabası..

ama sınav günü o okula gidip etrafımdakilere baktığımda ben zaten o sınavı kazandım diye düşünüyordum..

sonuçlar şaşırtıcı oldu.. eşit ağırlık dersane ve okul birinciliği bendeydi..
türkiye genelinde ilk 80 bine girmiştim. ve izmirde okuyabilmek için önümde tam 40 bin lanet olası insan vardı..

biliyorsunuz ego güzel şey. tum bunlar hoşuma gitmiş olsa gerek gene zütüm kalkışa geçti ve dersleri gibtir ettim..

bir üniversiteyi kazanacağım kesindi ama neresi olduğu bana bağlıydı.. lys ye hazırlanmak yerine saçma sapan şeylerle vakit harcamak kolayıma gitti..

bir tak yapamadım lys de ve geçmem gereken 40 bin kişi varken bir 40 bin kişi daha önüme geçti..

sonuç 120.000lerde tercihler yapıldı.. ve denizli sıradaki şehir olarak yerini aldı.. hiç bir şey hissetmiyordum bunu öğrendiğim gün..

sonuçta yapmam gerekeni yapmış ve bir üniversiteye girmiştim.. okumak istediğim bölüm değildi ama okumak istediğim bölüm gelmez ise ikinci olarak istediğim ve yapabileceğime inandığım bir bölümdeydim..

ananı siikim herif bizim burdan çıktı lan nerde oturuyon bin

@42 özlem marketi bilirsin apaçi parkının sağında kalır onun tam karşısında züt kadar bir odadan yazıyorum..

sınav tercih üniversite işleri bir yana dursun..

o yaz izmire dönüp babamda kalmaya başladım.. annemim davasını durdurmasını sağlamam babamın eşinin hoşuna gitmiş olacak ki eskisi gibi abla kardeş oluverdik..

insanlar o kadar ikiyüzlü ki cidden dikkat edin.. özellikle kadınlara..

her neyse geçici olarak kuşadasından kiralanan yazlığın yonca köy diye biyerde olduğunu öğrendiğimde köyünü gibiyim tepkisini verdim..

çok büyük bir yer değildi kuşadasının bir kaç kilometre dışında kaldığından hareketli bir yer değil..
ilk günlerde denize gidip tek başıma aval aval takılır bira içerken barmenlik yapan sonradan adının emre olduğunu öğrendiğim arkadaş.
"bilader bi kaç gündür gelip gidiyosun bak biz geceleri burda gençler olarak toplanıyoruz sende gel gitar var kalabalık eğlenceli olur" dediğinde sevinmedim değil..

lakin öyle olmadı.. liseye kadar geçen zaman diliminde ki halim.. lisenin son yılında ki içime kapanışım lise de geçirdiğim 3 normal yıldan ağır bastı..

evet her gece oraya gittim her gece milletle takıldım her gece şarkılar söyleyip içtik.. ama bu ben hariç herkese keyif verirken ben eğlenemiyor aksine mutsuzlaşıyordum..

bunun sebebinin grupta yeni olduğum onlar gibi eskiden tanışmadığım için olduğunu düşündüm..

yinede beynim durmuyor.. içtikçe içiyorum.. kafam güzelken bile düşünmekten ağrılar giriyor beynime..

öyle veya böyle demek ki insanlar bana göre değil diyip izmire döndüm..

ben izmirden bahsetmiştim bin. izmirde nereye geliyosun . ben bornovadayım

yazın sıcağı izmir çekilmez..

küçükken çok mutlu olduğum bi yer vardı.. bayadır da gitmiyorum..

hadi babanemin yanına yazlığa gidiyim düşüncesi iyi geldi.. yazlık seferihisar sığacıkta bu arada..

oraya gittiğim ilk gün hoşgeldin beş gittin nasılsın muhabbetleriyle geçti ama benim içimde tuhaf bir his var..
ya bişey olucak belli.. dedim ulan sonunda kurtuluyosun herhalde yarın denizde açıl bakalım boğulursun belki..

dalga geçmiyorum bu kafamdan geçmediyse beni ertesi gün denizde açılmadıysam da yine beni gibin dıbına koyim.

olmadı tabi.. dediğim gibi çok efor gerektiren sporlar yapamadığım için zamanında yüzmeye giderdim.. çok iyi yüzerim..
yaşım gereği astımın etkisi azaldı yaşlanana kadar yok gibi birşey artık..

o gün denizden sonra ilk okuldan bir kız arkadaşımı gördüm evet ya dedim onlarında burda yazlığı vardı. aa ne güzel takılırız vakit geçer tanıdık birine insan öyle ihtiyaç duyuyor ki..

gittim yanına naber nasılsın napıyosun filan derken 3 kişi daha geldi yanına birisi orta okuldan dershane arkadaşım bire lise 1den okuldan arkadaşım öbürünü ilk kez görüyorum..

beraber tatile gelmişler bir aylığına..

vat amk dedim şansa bak bize gülermiydi..

ogün evlere dağıldık.. mesajlaşıyoruz arada..

hadi dedi biz çıkıyoruz sende gel..

arka bahçe sığacıkta ki birkaç bardan biri tam bar bile değil cafe bar.

bir gün iki gün üç gün derken her gece çıkar olduk birlikte denize gidiyoruz.. 4 kişilik kız grubunda tek erkeğim millet dövmediyse sığacıkta tanıyanım çok diyedir..