ölme isteği

sen bu kadar yazidan sonra ölmediysen daha yasarsin sen genc

bu yıllarda eskiden de kafama takılan ama üstesinden gelebildiğim bir konu olan inanç ve din kavramı iyice kafamı kurcalayıp beni rahatsız etmeye başlaması bazı şeyleri sorgulamaya başlamama sebep oldu.. tabi bu durum çok yakın bir zamana kadar devam etti yaklaşık 3 sene kadar..

okulu sevmeye başlamam derslerin en güzel tabiriyle anasını gibmeme eşit ağırlıkta okurken bir çok sayısaldan daha yüksek bir not ortalaması tutturmama ve haliyle üzerimde beklentiler oluşmasına sebep oldu..

lise 3. sınıfın ortalarına doğru okulun satranç takımı için seçmeler olduğu duyrulduğunda katılmaya karar verdim..

çok büyük bir iddam yoktu severdim satrançı babam 5 yaşındayken öğretmişti bende amatör olarak ilerlemiştim.. Derken turnuvalar yapıldı 40 kişilik bi elipten ilk 4 kişi takıma alınacak..

birinci oldum geçen 2 günün ardından cidden beklemediğim bir olaydı bu zira dediğim gibi çok iddalı olduğum bir konu değildi..

derslerdeki başarı satranç takımı vs derken okulda tanınan biri olmuştum ilk senemde. gerçi bakmayın birazda ego yapıyorum okul 800 kişilik herkes herkesi tanıyor zaten..

reserved

bir beden dersinde ki bilirsiniz türkiyede beden dersi hadi bahçeye çıkın istediğinizi yapın üzerine kuruludur. sınıftan sevdiğim bir arkadaşım basketbol oynarken yanına gidip izleme kararı verdim aklıma da ilk okulda milleti futbol oynarken izlediğim günler geliyor gülüyorum acı acı..

gidip potanın altına oturdum hareketli bi potaydı arkasında oturulabilecek bir ağırlık var. yanımda da ufacık boylu bildiğin küçücük bir kız oturuyor. siyah saçlı sevimli sempatik kedi gibi bişey..

biraz sohbet ettik oda arkadaşlarını izliyormuş benim gibi..ama konuşması bi tuhaftı türk olmadığını düşünüp türk değilsin sanırım dediğimde;

"azeriyim ben senden daha fazla türküm emin ol" diye karşılık vermişti.. küçücük bi kızdan beklenmeyecek kadar cürretkar iddalı ve kendine güvenen bir tarzı olan bu kız ilgimi çekmeyi başardı..

birlikte geçirilen bir kaç günün ardından duygular karşılıklı açıklanmış ve ilişkinin ilk adımları atılmıştı..

ama ben ilk defa bir kıza yalan söylemiştim.. bu hikayede hiç geçmeyen bir kızı üstünden ilişkiler geçmesine rağmen hala unutamamış olmam bu yolu seçmeme neden olmuştu..

fakat nasıl olduğunu anlamasam bile başlarda amacım sadece zamanımı iyi geçirebileceğim çoğu arkadaşımın aksine bacakları kılsız göğüsleri ve kalçaları güzel ve onlarla çeşitli şeyler yapmama izin veren biri iken..

birden söylediğim yalan gerçek olmuş kıza tutulmuştum..

o günlere dair hatırladığım kötü hiçbir şey yok. babam arada arar bende konuşurdum.. köprüleri yıkmayı sevmem.. her ay nafaka mı yatırır kimseye yük etmezdi sağolsun..

@24 teşekkür ederim panpam. ekgib olma. söyledim zaten başta okunup giblenmek önemli değil.. kafamı boşaltmam gerek.. okunursa ne güzel.. okunmazsa okunmasın çok önemli değil. =)

rezerved

reserved dışarı çağırdılar geliyorum. amk ben gelene kadar ölme giberim feriştahını çocuk sevdim seni konuşçaz bak

devam et panpa sardı amk
devam et işten panpalarım da burda açtık efesleri hikayeni okuyoz

azeriyle ilişkimiz gayet güzel gidiyordu. okulda kıskanılan bir çift olduğumuzu söyleyenler bile vardı.. kusura bakmayın hepimiz ego sahibi insanlarız bu durum hoşuma gitmiyor değildi..

ilçe çapında düzenlenen bir turnuvada ikinci olmuş okulu ilk kez -gerçi okul daha yeniydi ama- böyle bir başarıyla temsil etmiş müdürün de gözüne girmiştik..

yarı yıl tatilinde deli gibi özlediğim izmire döndüm. ama babamda kalmayı istemediğimden yine akrabalarda sığıntı gibi üç beş gün orda burda kaldım.. hepsi beni çok sever hiç böyle hissettirmediler sağolsunlar..

tatil bittiğinde izmire doyamasamda elimde bir koli boyozla sevdiğime kavuşmak o kadar güzeldi ki.. inanın yaşadığımı hissettiğim ender anlardan biridir bu..

ikinci dönem başka bir turnuvaya hazırlandığımız için derslerden izinliydik..
müdür"dersleri dert etme notlarında iyiymiş yakalarsın arkadaşlarını ama seneye bu kadar müsamma göstermem" diyip göz kırptığında kendimi cidden matah tak gibi hissetmiştim.. ne günlerdi anasını satayım..

takım arkadaşım geldi az önce yarın kampımız başlayacağı için biraz kritik yapıyoruz.. biraz bekletebilirim sizi..

ama sabaha kadar yazacağımın garantisini veriyorum. zira uykum sıfır. öğleden sonra 5 te uyandım bugün.

takip eden herkese teşekkürler şuana kadar.

yaklaşık 1 ay takım arkadaşlarım ve hocayla birlikte taktik çalışarak geçti neredeyse derslere hiç girmedim.. azeriyle gezmek eğlenmek ve odamda sevişmek dışında yaptığım hiç bişey yoktu.. inanın unutamadığım zamanlar..

turnuva günü geldi daha büyük bi turnuvaydı yaklaşık 30 okulun takımı katılmış ilk üçe ödül ve ukd(uluslar arası satranç puanı) veriliyordu..

maçlar yapıldı güzel gidiyoruz son ikiye kaldık yine.. karşımızdaki takım geçen turnuvada bizi yenip 1 olan takım anasını satıyım.. takım arkadaşım karşsında ki kızı hafife alıp yenildiğinde 2ye 2 berabere kalsakta puan olarak 0.5 gerideydik ve yine ikinci olduk.. birinci olsan türkiye genelinde turnuvaya çıkacak milli takıma bile girecek seviyeye gelicektik anasını satayım.. gene sinirlendim bak..

her neyse ödür töreni yerel basın filan güzeldi tabi..ama sonra derslere başlamak zor gelmedi değil..

ama dersleri hallettim hocalar yardımcı oluyorlardı not konusunda sağolsunlar..

sene sonu yaklaştığında her şeyin bu kadar güzel gittiğinde mutlaka bi yerden sonra kötüye gitmeye başlıyacağını öğrenmeye başladım..

azerinin annesi istanbula gelmiş onunla tanışmıştım.. harika bir insandı ama kocasıyla arası iyi değildi azerbaycana dönerken azeriyi de zütüreceğini söylediğinde lanetin devam ettiğini anladım..

yaz geldi yine deli gibi özlediğim izmire gitmek yerine istanbulda kalıp azeriyle geçirebileceğim her saniyenin peşine düştüm.. hiç bitmeyeceğini sandığım bu güzel günler bitiyordu ve ben hiç bir şey yapamıyordum..

yaz sonuna kadar birlikte olabildiğince vakit geçirip doğum günüm olan 10 ağustos geldiğinde.. baş başa mükkemmel bir gün geçirdik ve ertesi gün gitti..

o güne kadar doğum günüm yaza denk geldiği için lanet ederdim.. ilk okulda orta okulda tüm arkadaşlarım doğum günlerini kutlar birlikte bir şeyler yaparlar ben ise allahın yazında gibtiğimin bi pastası iki üç akrabayla doğum günü kutlar bi action man oyuncağına tav olurdum..

tabi pes etmek yok.. mesafe girsede ilişkiye sahip çıkıcaz çok kolay ya yapabiliriz sanıyoruz.. öyle olmadı tabi sene son sene başladığında üniversite sınavına hazırlanıyor olmam tek iletişim aracımız olan internette geçirebileceğim saatleri kısıtlamama dolayısıyla kötü günlerin artmasına sebep oldu..

bir süre sonra kıskançlık görüşememek özlem başka insanlar derken ne olduğunu anlayamadan bitti.. lanet üzerine düşen görevi yapmıştı..

tam tdıbına 6 ay benim bir ilişkiden sonra kendime gelme sürem 6 ay. ne az ne fazla hep böyle oldu bu güne kadar..

o 6 ay içinde deniz abimle sohbetlerimiz de içinde bulunduğum duruma yönelik olarak devam ediyor biraz da olsa önümü görmemde yardımcı oluyordu..

okulda bi sıkıntı yoktu dersleri hallediyordum dershaneyi hiç takmadım zaten ilk dönem..

ama kafamın azeriye takılmış olması başka şeyleri de tetikledi.. hep öyle olur bende anasını gibeyim.. bi konuya canım sıkılırsa canımı sıkan diğer şeyler daha fazla gözüme batar daha fazla canımı sıkar kafayı yedirecek duruma gelene kadar da devam eder..

dini sorguluyordum insanları sorguluyordum beklentileri hayat tarzlarını kısaca gördüğüm her şeyi düşünüyor ve sorguluyordum..

böyle zamanlarda fiziksel olarak minimum aktiviteye sahip oluyorum robot gibi okula git dersaneye gir eve gel yemek ye yat uyuyama..

ama geçen her saniye kafam hiç durmadan bişeyler düşünüyor sürekli doluyor durmak bilmez bi hal alıyordu..

işte yazının bu zamana kadar ki kısmında yaşadıklarımı anlatsamda bundan sonra bir süre düşündüklerimi anlatmam gerekli çünkü asıl olan onlar..

istisnasız her insan hayatının bir bölümünde kendinin özel ve farklı olduğunu düşünür ve hisseder. bizi sıradan kılan yanlarımızdan biri de budur..bu düşüncenin aslında yanlış olduğunu anlayan insan farklı olmaya yakındır farklı değildir ama yakındır.. kimisi hayatı boyunca böyle düşünmeye devam eder..

yaşadığım hayatı gözden geçirdiğim o dönemde nereden nereye geldiğimi neler görüp neler öğrendiğimi ve bunları ileride nasıl kullanabileceğimi düşündüm durdum..

yaşadıklarımı genel hatlarıyla biliyorsunuz bi çok şeyi yazdım.. önemli olan bunları kullanmaya başlamaktı..

öyle veya böyle azeriyi atlattım..ama düşünmem gereken o kadar çok şey vardı ki..

yaşıtlarımla çok nadir anlaşabilirim anaokulundan beri bu böyle.. genelde benden yaşça büyük insanların yanında iyiyim. bu yüzden iki ev arkadaşım da benden 4 yaş büyük..

hayattan ne istediğimi ne elde edebileceğimi ve bunun için ödemem gereken bedelleri düşündüm durdum.. bir süre yaşımın gereğini yapıp bolca cinsellik gece hayatı renkli ortamlar alkol sigara belki uyuşturucu...

bunlar hiçbir zaman beni tam anlamıyla tatmin etmedi edemeyecekti.. fiziksel aktivitelerin yerine zihinsel aktivitelerin beni daha mutlu ettiğini gördüm ki bunun sebebibi liseye kadar evden çıkmamış bedenini kullanmayı bilmeyen bir sığır olmam sebebiyle olduğunu düşünüyorum..

bu yüzden o dönem kendimi dışarıdan soyutladım.. satranç takımı zaten daha az aktifti son senem olduğu için bana fazla yüklenmiyorlardı yeni bir kaç kişiyi çalıştırıyordum sadece.. takımdan çıktım..

dersler kolaydı onları düşünmem gerekmiyordu ama dersanede istediğim sonuca oldukça uzaktım...

ne olursa olsun dedim önce kendimi bulmalıyım...

size hikayemi anlatmaya anaokulundan başladım.. ondan öncesine dair bilmeniz gereken tek şey beni büyüten kişinin halam olduğu sebebi de anne babamın çalışıyor olmaları tabi ki..

halam son derece dinine bağlı ve dinini doğru yaşayan gerçek anlamda saf ve temiz kalpli bir insandır.. ben islamın temellerini ondan öğrendim..

daha sonra ordan burdan duyduklarım yerine okuyarak öğrenme kararı aldığımda ki bu son 4 senedir geçerli buna manisada gördüklerim ve yaşadıklarım da dahil olduğunda islamın -size saygısızlık etmek istemiyorum herkes inancında özgürdür bu tamamen bana ait bir düşünce- bana göre olmadığı hatta ve hatta gerçek manada düşünme sürecinden geçiren herkesin kuşkuya düşeceği bir din olduğunu anladığımdan beri hayatı islami değil de insani kurallar çerçevesinde ele almaya başladım..

şu şüphesiz bir gerçek.. insan öleceğini bildiği halde yaşayan tek canlıdır..

öyleyse neden yaşıyoruz? gayemiz nedir? bir gayemiz olmalı mı? gibi sorular aklımı kurcalarken kendimi öldürmeme engel olan tek gücün gerekli cesaretim olmaması ve olsa bile allah denen kavramın bendeki imajından korkmam olduğunu anladım..

buraya kadar ölmek istediğim her anı yazsaydım sıkılıp allahın salağı diyecektiniz bundan eminim bende öyle diyorum şimdi kendime..

ancak ölme isteğine sahip olduğumu kısaca intihara meyilli olduğumu başlıktan anlayacağınızı biliyorum..

asıl soru neden böyle olduğu? uzun bir süre de bunun cevabını aradım durdum..

panpa söz okucam sonra

hayata başlıyoruz.. doğuyoruz.. kimimiz sağlıklı kimimiz değil.. kimimiz zengin.. kimimiz fakir.. kimimiz siyah.. kimimiz beyaz.. onlarca daha örnek vermeme gerek yok siz de biliyorsunuz zaten bunları..

peki ortak nokta nedir diye sorduğumda kendime sadece "insan" cevabı doğru geliyor..

peki insan nedir diye sorduğumda içinden çıkılmaz bir hal alıyor her şey..

çok çeşit insan var. derler ya bin çeşit diye daha bile fazla belki..

dediğim gibi hayatımın bir bölümü sığır olarak geçse de.. bir yerden sonra çok farklı yer gezdim.. izmir de manisa da istanbulda her şehirde gerek dershane gerek okul gerek başka bir ortam şimdi üniversite olan okuduğum şehir denizli... inanın binlerce insan tanıdım. binlerce çeşit insan gördüm..

bunu hava atmak için değil düşündüklerimin dayanağı olsunlar diye söylüyorum..

deniz abiyle yıllarca ne konuştum ben? ne demişti bana..

"hayatı öğretiyorum sana"

hayatı oluşturan şey insanlarsa temelde eğer. deniz abi aynı zamanda insanları da öğretmişti bana..

bu yüzden ben bu kadar kolay insanları çözebilmemin karakter tahlili denilen olayda bu kadar isabetli sonuçlar almamın bu sebepten ötürü olduğunu anladım..

şimdi yeter amuna koyim senin saçmalıklarını mı dinlicez diyosunuz haklısınız bu kısım gerekli olmasa yazmazdım..

anladım anlamasına ama.. bu beni mutlu etti mi?

düşünsenize karşınıza çıkan birinin ne niyette olduğunu çok kolay bir şekilde anlıyorsunuz.. bu kulağa çok hoş geliyor ama öyle değil..

olduğum yaş beklentilerimi karşılayamıyorsa ve beklentilerimin hangi yaşta karşılanacağını veya karşılanıp karşılanmayacağını bilemiyorsam..bu beni mutlu değil mutsuz eder..

etrafınızdaki herkesin oyuncaklarla oynamak isteyen 5 yaşında çocuklar olduğunu düşünün ne kadar eşlik edebilirsiniz?
insanları küçümsemiyorum yanlış anlamayın.. sorun bende.. benim oyuncaklarla oynamam gerekirken ben başka şeyler istiyorum ve bunları yapma imkanım yok..

işte en çok bu içimdeki ölme isteğini tetikliyor..

reserved okumaya başlıyorum panpa yaz

ben buraya sadece bir kaç satır yazabildiğim yazıya dönüştürebildiğim şeylerle aylarca toplamda yıllarca uğraşırken.. sınav zamanına çok az kalmıştı..

her ne olursa olsun henüz geberip gitmediysem ve geberip gidemiyorsam yaşamaya devam etmem için o sınavı kazanmalıydım..

yalanım yok son 3 ay kala ben test çözmeye konu çalışmaya başladım..
türkçe tarih çoğrafya sorun olmadı hiçbir zaman ama matematik ve geometri bir kaç konu haricinde çok zorlardı beni..

son 1 ay kala matemetiğe zaman buldum ve 4 yılda öğrenmem gereken şeyi 1 aya sığdırmaya çalıştım yetmedi haliyle hali hazırda birikmiş geometri de cabası..

ama sınav günü o okula gidip etrafımdakilere baktığımda ben zaten o sınavı kazandım diye düşünüyordum..

sonuçlar şaşırtıcı oldu.. eşit ağırlık dersane ve okul birinciliği bendeydi..
türkiye genelinde ilk 80 bine girmiştim. ve izmirde okuyabilmek için önümde tam 40 bin lanet olası insan vardı..

biliyorsunuz ego güzel şey. tum bunlar hoşuma gitmiş olsa gerek gene zütüm kalkışa geçti ve dersleri gibtir ettim..

bir üniversiteyi kazanacağım kesindi ama neresi olduğu bana bağlıydı.. lys ye hazırlanmak yerine saçma sapan şeylerle vakit harcamak kolayıma gitti..

bir tak yapamadım lys de ve geçmem gereken 40 bin kişi varken bir 40 bin kişi daha önüme geçti..

sonuç 120.000lerde tercihler yapıldı.. ve denizli sıradaki şehir olarak yerini aldı.. hiç bir şey hissetmiyordum bunu öğrendiğim gün..

sonuçta yapmam gerekeni yapmış ve bir üniversiteye girmiştim.. okumak istediğim bölüm değildi ama okumak istediğim bölüm gelmez ise ikinci olarak istediğim ve yapabileceğime inandığım bir bölümdeydim..

ananı siikim herif bizim burdan çıktı lan nerde oturuyon bin