öldürdüm hem de bu işten zevk alarak yaptım

Ellerimin titremesine mani olamıyordum. Arka arkaya sayısız sigara yaktım. Oysa ne güzel yeniden başlamıştım hayata. Hayallerimi tekrar kazanmak için uğraşıyordum. Nereden çıktı şimdi bu? O hayatta! Hayatımı alan adam hayatta! Nefes alacak. Su içecek. Belki de onca şeye rağmen Cem Yılmaz izlerken gülecek. Nasıl yapacak bunu? Nasıl başaracak? Acaba akıllanmış mıdır? Neye yarar? Ama belki de içerde sürekli ağlamıştır. Üzülmüş müdür? Hasta mıdır?

vay amk adam ne dertliymis

Hiç uyumamıştım o gün. Her şey sanki hazırdı. Karşısına çıkacaktım. Ve hesabını ben soracaktım. Kanun değil ben. Asıl madur olan ben. Asıl canı yanan ben soracaktım. Soğuk suratlı adalet değil. Sabahın ilk ışıklarında hapishanenin kapısında bekliyordum. Acaba tanıyabilecek miydim? Gerçi o beni tanırdı. Çünkü bıraktığı iz hala duruyordu yüzümde. Ama ona hiçbir zaman masum bir çocukmuş gibi gülemeyecektim.

Oğlum diye bir ses duydum. Koşarak yanıma gelen yaşlı bir adam. Hayret ölmemişti. Üstelik tanımıştı beni. Boynuma atladığı zaman birden irkildim. Ama sesimi çıkarmadım. Gözlerinin içine bakıp “ Şimdi ağlamanın sırası değil. Hadi gidelim baba demiştim.” Zor olsa da baba demiştim. Benle beraber geliyordu. Ama sürekli ağlıyordu. Evin kapısını açtım içeri davet ettim. Mercimek çorbasını ısıtmıştım. Sofrayı kurup babamı davet etmiştim. Yüzüme şaşkın bir şekilde bakıyordu çorbasını kaşıklarken... Ben ise sofradan kalkıp salona geçmiştim. Her şey tamdı. Poşetler, testere, gül suyu...

devam et heycanlandim pic

yalanına sokuyum

not: daha okumadım

Tekrar mutfağa gittim. Sersemlemiş bir şekilde duruyordu. Gözlerime bakıyordu. Sanırım doktorun verdiği sakinleştiriciler mercimek çorbası ile çok güzel gidiyordu. Bir gün mutlaka denemeliydim. Salona doğru zütürdüm. Sadece gözlerime bakıp oğlum diyebiliyordu kısık bir ses ile. Manzarayı görünce çok şaşırmış olacaktı ancak tepki veremiyordu. Gözlerimin içine bakmasını söyledim. Korku ile bakıyordu gözüme. Aldığım hazzı anlatamam. Dünyanın en keyif verici maddesi yanında sigara gibi kalır. Oğlum yapma diyebildi. Ben ise yüzüme bakmasını söyledim. Yüzümü görüyor muydu? Yaptığı şeyin farkında mıydı? Annemin fotoğrafını gösterdim.

gece 23:00 da kalktıysan gece mi kalktın. yok sabah kalktıysan o 11:00 olmasın?
ayrıca saat 11 de kalkmak geç kalkmak ise benim saat 15:00 da kalkmam ne demek?

. Üzüldüğü belliydi. Ama artık çok geçti. Hiçbir şey duymak istemiyordum. Eğer konuşmaya başlarsa vazgeçebilirdim. Dilini tutup kestim. Bağırmak istedi ama başaramadı. Ağzından daha fazla kan gelmesin diye bulaşık bezini ağzına sıkıştırdım. Eskisi kadar çevik değilsin baba dedim. Hani o aniden vurup soba borusuna yapıştırdığın çevikliğin yok artık. Nasıl oldu da yaşamayı başarmıştı bunca sene.

Ne de olsa o güçsüzleri ezmeyi iyi bilirdi. Şimdi sıra bendeydi. Ellerini kollarını bağlamıştım. Ne sesi çıkabilirdi artık ne de çırpına bilirdi. Ocakta kızdırdığım demir ile yanına yaklaşmıştım. Gözlerinin içine bakıp kızgın demiri suratına sürdüm. Çığlık atmak o kadar kolay değildi ancak gözleri ne kadar da şiddetle bağırıyordu. Vazgeçebilirdim artık. Çünkü aynı intikamı almıştım. Ama ya annemin intikamı. Annem ordayken bu adamın bu halde bile yaşaması adaletsizliktir. Bir ayna getirdim ve yüzüne bakmasını

sağladım. Gerçi eskisi kadar yakışıklı değildi ama hiç değilse suratının son halini görmeliydi. Kafasını sağa sola oynatıyordu ve bu beni çok rahatsız ediyordu. Ani bir hamle ile gırtlağını testere ile kestim. Akan kanı daha önce hazırlamış olduğum leğenin içine boşalttım. Heheheh yemek tarifi gibi oldu ama bu bana inanılmaz zevk veriyor. Küvetin içine sokup bütün kanı çekilene kadar beklemiştim.

gibiyim şansımı! Alt komşunun kapıyı çalması ile irkilmiştim. 35 yaşlarında bir bayandı. Kibar bir sesle " Beyfendi sanırım tesisatınız bozuk. Banyoma duvardan bir şeyler akıyor." demişti. Bu kadınlar harbi salak. Kandı o kan. Ancak ev arkadaşı apar topar gelip hızlı adımlarla onu yanımdan uzaklaştırınca her şeyi anladıklarını düşünmüştüm.

Lanet olsun! Her şeyi planlamıştım. Hiçbir iz bırakmayacaktım. Zaten hapisten yeni çıkmış yaşlı bir adamı kim arardı ki? Şimdi durduk yere başıma iş aldığımı düşünüyordum. Alt kata inip olan biteni anlamalıydım. Kapıyı çaldım açmamışlardı. içerden “Polisi ara” diye sesler geliyordu. Kahretsin yine polis. Her yerde karşıma çıkıyor.
Kaçmalıydım.

Ama ne yapabilirim? Bana da hak vermelisiniz. Daha ilk cinayetim ve hiçbir cinayet kusursuz olmaz. Ama bundan sonra işleyeceğim cinayetler kusursuz olmalıydı.
Oradan kaçmıştım. Polisler oğlu olduğumu anlamışlardır herhalde. Şu polisler yüzünden 3 aydır bu harabede yaşıyordum. Eminim deliler gibi beni arıyorlardır. Boruların sızdırdığını tahmin edememiştim ama önceden yaptığım plan ile beni burada bulmaları zordu. ilk intikamımı almıştım. içim şuan huzur dolu. insan kendini ne kadar da mutlu hissediyor. Mutlu hissediyorum ama huzurlu hissetmem için diğer pislikleri de temizlemem gerekirdi.

reser vid

reserved

reserved

Hem de bu sefer iz bırakmadan sonraki hedefi belli etmeden yakalanma payını en aza düşürerek yapmalıydım bunu. 3 aydır kafamda deli gibi dolaşan planlar vardı. Uygun zamanı bekliyordum sadece uygun zamanı.
Dandini dandini dastanaaa… Danalar girmiş bostanaaa. Kov bostancı danayı, yemesin lahanayı…

Annem hep beni bu ninni ile uyuturdu. Yatmadan önce sürekli duyuyorum bu sesi. Bu büyüleyici bir sesti. Onu benden alana cezasını verdim. için rahat annem artık rahat uyuyabilir. Bir kere olsun o kadına insan gibi davranmadı. Bir kere olsun babalık yapmadı. Hiç baba diye sarılamadım ona. Tek başıma büyüdüm. Tek başıma öğrendim her şeyi. Siz zora düştüğünüz zaman sığınacak bir liman olmaması nasıl bir şeydir bilir misiniz?

okuyanın babaannesini gıdıklayayım

nerden çalıyon lan