öldürdüm hem de bu işten zevk alarak yaptım

Bazen durduk yere ağlıyordum. Sebebini hiç bilmediğim bir şeye ağlıyordum. Belki de biliyordum. Yaptıklarım, son yaptıklarımın geri dönüşü yok. Pişman mıyım? Hayır! kesinlikle pişman değilim. Bunu 7 milyar insana sorsanız %99\\\\\\\'u böyle düşünür. Herkes benim gibi düşünür ve düşünmeli. Ama polisler ve insan hakları savunucuları böyle düşünmüyor. Ah onların gösteriş için yazdıkları bildiriyi gibiyim. Hiçbir anlam ifade etmiyor benim için. Eminim bütün insanlar benim gibi düşünüyor. Düşünmeli. Gerçi benle aynı şeyleri düşünmeleri hiçbir şey ifade etmiyor. Kim belirliyor normal olan insanla olmayan insanı.

Onu da bulsam kendi ellerimle öldürürdüm. 3 ay önce yaptığım gibi hiç düşünmeden keserdim gırtlağını. Ama ilk önce gözlerime bakmasını sağlardım. Uzun uzun bakmasını sağlardım. Bir şeyleri anlaması için... Arkadaşlarım hep gözlerimin içinin parladığını söylerlerdi. Bazıları buna hayat dolu olduğun için demişti. Doktorlar ise delilikten diyordu. Ben ise anlatmak istediklerimden diyordum. Yine her zaman olduğu gibi ben haklıydım. Beni benden iyi tanıdıklarını sanmıyorum. Kalabalık olmasaydı etraf o doktoru da öldürürdüm. 3 ay önce yaptığım gibi . Sonra da gömerdim onu. Dünyadan bir pislik daha azalırdı, kötü mü?

Sahi 3 ay önce ne olmuştu? Doktor ilk başta yakından uzağa doğru her şeyi unutacağımı söylemişti. Ama hatırlıyordum her şeyi. Doktor yanılmıştı sanırım. Bana teşhis koymak o kadar kolay mı? Hatırlamak istediğim için hatırlıyordum. Yoksa istediğim şeyi istediğim zaman unutabiliyorum.

Ne güzel bir şeydi ilk başta bu. Daha sonraları hata yaptığımı fark ettim ve hiçbir şeyi unutmadım. Çünkü hatırlamam gereken insanlar vardı. intikam almayı seviyordum. Özellikle gözlerimin içine bakmaları çok hoşuma gidiyordu. Hatırladığın her şeyi onlara da hatırlatıyordun.

Sonra korkuya dönüşen bakışları içimdeki nefreti daha da arttırıyordu. Çünkü ben de bir zamanlar onlara öyle bakmıştım ama hiç umurlarında olmamıştım. Şimdi onlar benim gibimde olur muydu? Evet olurdu. Ama bir zamanlar. Artık vicdanım yoktu. En ufak suçluluk hissetmiyordum. Bu çok güzel bir şey. Suçluluk duymamak! Kulağa hoş geliyor değil mi? Ne yaparsan yap suçluluk duymuyorsun...

Ama artık aynalardan sıkıldım. Vücudumdaki izlerin mazisini unutmamak için bu aynaları taktırmıştım. Her baktığım zaman o anı hatırlıyordum. Bir zamanlar gerçekten bu izlerin nasıl olduğunu unutmuştum. Meğerse sadece hatırlamıyormuşum. Doktorun verdiği ilaçları kesince her şey gün yüzüne çıkıvermişti. O doktor beni sıradan birer insan yapmaya çalışıyordu. Sanki bu lanet olası şeyleri hiç yaşamamışım gibi unutturmaya çalışıyordu. istemediğim halde. O gibindirik beyaz önlüğü giydirince her şeyi yapabileceklerini sanıyorlar. Benim de bir insan olduğumu sanırım unutmuşlardı. Özelikle o hasta bakıcı şimdi kimbilir hangi hastaya işkence etmekle meşgul. Gözümü çıkarmaya çalışırken ona karşı hiçbir şey yapmayacağımı düşünüyordu herhalde. Neyseki geçti. Sırada o var. Onun gözlerime bakmasını o kadar çok istiyorum ki!

okuyan var mı la biri ön söz yazsın yeter aq

Kafamı kaldırdım uzandığım yerden. Aynaya baktım. ilk göze çarpan her zaman ki gibi sol yanağımın üzerindeki yanıktı. Filmlerde olduğu gibi flashback'ler beni hiç rahat bırakmıyordu. Büyük bir gamzem vardı sol yanağımda. Çocukluk aşkım bana çok güzel gülüyorsun derdi. Gamzelerim çıkınca sanki dünya aslında güzelmiş gibi görünürdü.

Ama dünya hiçbir zaman güzel olmadı ve olmayacak. Hatırlıyorum da o akşam babamın attığı tokatla soba borusuna yapışmamı, böyle olsun istememiştim. Sadece annemi daha fazla dövmesin diye engel olmak istemiştim, küçücük bedenimle. Annem başında kırılan bira şişesine aldırmadan zar zor beni hastaneye zütürmüştü. Ama doktor gamzelerimi artık geri getiremezdi. Şimdi korkunç bir şekilde gülüyorum.

Parça parça yazsaydın ya

insanlar kendinden güçsüz olanı ezmeyi çok sever. Babam da öyle yapmıştı. Kendi gibinden çıkan fırlamanın ona karşı çıkması zoruna gitmiş olacaktı. Polislerden nefret ediyorum. Doktor raporu olmasına rağmen babama hiçbir şey yapmadılar. Eski kanunlar ne kadar çok acı anı taşıyor içinde. Gerçi o gün 2 biraya kanıp babamla beraber içmeseydiler her şey daha farklı olabilirdi. Hiç değilse belki de annem hala hayatta olurdu.

Eskileri bilirsiniz işte öyle kolay ayrılamazlar. Hele gidecekleri bir yer yoksa böyle ayyaşlara kocam demeye devam ederler. Annemi suçlamıyorum. Hayatta tek sevdiğim varlıktı. Sırf annemi yarattığı için Allah'ın gerçekten var olduğunu düşünmüştüm bir zamanlar. Ta ki onu benden alana kadar. Hani derler ya 'Şeytan zeki insanları çok daha kolay kandırır.' Şeytanın var olduğuna inansaydım bu söze de inanırdım.

Allah kahretsin bu aynaları kırmalıyım. Ya kaşımın üzerindeki derin yarık. O nasıl olmuştu? Hayır! Arkadaşlarla mahalle maçı yaparken düşmemiştim. Benim hiç öyle bir çocukluğum olmadı. Ne zaman sokağa çıkıp oyun oynasam annemin çığlıklarını duyardım. Onu korumak için evden hiç çıkmazdım. Lanet olsun yine o adam yüzünden 3 aydır dışarı çıkmamıştım. Ama o günkü çığlıklar her zamankinden daha şiddetliydi. Ve kısa sürmüştü...

Eve koşarak gittiğimde babam kapıdan hızlı hızlı çıkıyordu. Elindeki bira şişesi ile kaşımın üstüne vurmuştu. Yere yığılmıştım.

Sonra hayal meyal hatırlıyorum. Sirenler, sirenler, sirenler... Siren seslerinden nefret ederim. 10 kasım... O gün 2 farklı siren sesi duymuştum. Biri sabah diğeri ise akşam üzeriydi. Lanet olsun her 10 Kasım’da kulaklarımı delice kapatmaktan bıktım.

reserved

edit:actim stairway to heaven i arkaplanda okuyorum umarim guzeldir

Polisler yapması gerekeni daha önceden yapsaydı eğer, annem şuan hayattaydı. Babam ise layık olduğu yerdeydi. Hem ablam da kendini asmamış olurdu. Ne olursa olsun sevmeye çalıştım babamı. Çünkü kutsal kitabımızda öyle yazıyordu. Ama hiçbir şey göründüğü kadar kolay değil. Kimse benden annemi öldürmüş bir adamı sevmemi bekleyemezdi. Çocuk esirgeme kurumunda çektiğim her sıkıntı için babamı suçluyordum. Ben oraya ait değildim.

. Benim hayallerim vardı. ilerde çok zengin olacaktım. Paraya para demeyecektim. Annemi bu sefil adamdan kurtaracaktım. Ama ağlamaktan başka hiçbir şey geçmedi elime. Gerçi düşünüyorum da uzun zamandır ağlamadım ben. Sanırım ağlamayı unuttum. Babamı hapishanede şişlemiş olabileceklerini düşünüyordum.

yok okumam ben bunu

hayatimi versem okuyamam panpa

reverse

Çoğu şeye karşıydım artık. Yaşlı bunaklar olur da her şeyi eleştirirler ya. Ha işte Ekşi Sözlük yazarları gibi... Arkadaşlarım o yüzden lakabımı " Karşı" koymuştu. Zaten kaç tane arkadaşım vardı ki bu irin yuvasında.
O adamı bir daha görmek istemiyordum. Ancak içimde tarifi mümkün olmayan garip duygular vardı. Birisi sanki çocukluğunu geri almalısın diyordu bana.

Ama nasıl alabilirdim ki? istemsiz olarak günleri saydığımı fark ettim. Yıllarca aklımdan birer birer eksilen sayılar. Sanki bir yere yetişmek istermiş gibi hızlı hızlı akan zaman... Ne yapacaktım ki? Bu sayılar neden bu kadar önemliydi? En son 3 ay önce son sayı düştü. Evet, babam hapishaneden sabah ışıkları ile çıkıyordu. Midem bulanmıştı. Tuvalete gidip kustum. Sanki yıllardır bu anı beklermiş gibi sabırsızdım.