tekrar seslendim ama ses alamıyordum geriye. "öldü" dedim içimden. hani hem çok şiddetli bir hüzün ve ondan da büyük bir öfke doldu içime. şöyle yukarı doğru bakıp "hamile bir eşi vardı. çocuğunu göremedi lan. huur çocukları çocuğunu göremedi." diye bağırdığımı hatırlıyorum duyacaklarmış gibi. belki de duymuşlardır bilemiyorum. adam canını bana emanet etti lan. koruyamadım onu. koruyamadım...

oraya ulaşmam lazım dedim. hareket ettim ama her yanım batıyor. derin bir soluk aldım ve tekrar denedim. kendimi en fazla 10 cm yana atabildim. "mehmettt" diye bağırdım... ses yok... "mehmett... lan mehmetttt." diye bağırdım ses yok... ulaşabilmek için bir yol bakındım ama oraya varmak için molozları aşmam gerekiyor ve onun için de ayağa kalkarsam da kabak gibi ortaya çıkacağım için beni indirmeleri en fazla 2-3 saniye sürer.

hemen sağıma solum baktım bi uzuv parçalanmış mı diye. sağlam duruyor hepsi ama hiçbir şey hissetmiyordum o anda. çok kötü bir duygu çok. mevziye tekrar baktım ki paramparça olmuş. irtibat yollarına dökülmüş. mehmet'e baktım ama dağılan betonun öbür tarafında kaldı. göremiyorum hiçbir şekilde

düşüvermişim olduğum yere. kafayı kaldırdım ki mevzi cayır cayır yanıyor. gündüz gibi aydınlatıyor etrafı. kafamda bir sıcaklık hissettim. eli zütürdüm kanıyor.

ben hayatımda ne böyle bir ses ne böyle bir sarsıntı hissettim. tüm vücuduma taş parçaları çarpıyordu. nasıl canım acıyor size anlatamam. gözüm karardı, kulaklarım patlayacak gibi çınlıyor. çok sıcak hissediyorum kendimi. bir baktım yerde uzanır vaziyetteyim.

g: komutanım burası cehennem gibi. komutanım acil destek *gümmmmmmm"

komutan: g shark ben x yarbay. dayanın aslanım desteği gönderiyorum lakin yoğun atıştan size ulaşamıyoruz. aşağısını görüyor musun evladım ne durumdalar ?

komutanım ben g shark. komutanım yoğun ateş altındayız komutanım. destek talep ediyoruz. tamam.

açtım telsizi. mandala bastım.

çıkardım şarjöre baktım boşalmış. bilinçsizce boşaltmışım ilk sarjörü. hemen çıkartıp diğer şarjörü taktım ki telsiz aklıma geldi...

sonra tüfeği kaldırıp tetiğe bastım ki o "tık" sesi geldi

ben de bir kaç el daha ateş edip yerimi değiştirmek için mehmet'e doğru hareketlendim. onu da omzundan itip biraz daha ileri attım ve aynı yerde durmamak için ondan biraz uzağa doğru geri geri süründüm.

ateş et mehmet s.kecem seni ateş et lannn" diye bağırdığımı hatırlıyorum

bence bunu tam beklemiyorlardı. çünkü bir anda ateş yoğunluğu azaldı saniyeler içinde. büyük ihtimal yer tayini yapmaya çalışıyorlardı ya da ben öyle düşündüm. bir yandan ateş edip bir yandan mehmet'e "ateş etsene lannn

mehmet kendine gel olum" diye bağırdım lakin mehmet hiç tepki vermiyordu. sonra döndü bana "karım... çocuğum çavuş... " dedi sadece. mehmet askere gelmeden önce yeni evlenmişti ve eşi hamileydi... "ateş etmemiz lazım mehmet bize doğru geliyorlar. yavaşlatmazsak 5 dakika içinde burada olurlar" dedim. mehmet gene tepki vermedi. artık yapacak bir şey yok diyip silahı hafif çıkartıp ateş etmeye başladım

kafayı kaldırdığım anda bu sefer ıskalamayacaktı ona da emindim. bizim mevzi ile karşı dağ arasında yaklaşık 650 mt'lik mesafe var. atış yoğunluğu azalmaya başlamıştı. bu da ilerlediklerine dalalet bir şeydi. mehmet'e baktım. hala cenin pozisyonunda öylece aşağıdaki cehennemi izliyordu.

ben silahın emniyeti açtım. silahımda takılı bir adet ve hücum yeleğimde 4 tane şarjör vardı. mevzide bir tane bixi makinalı vardı lakin oraya geri dönmenin imkanı yoktu. zaten beni ıskalayan kurşun bir kanas'tan çıkmıştı bunu anladım. tek atış geldi çünkü

allahım cehennem gibi ortalık. ilerlemeyi yavaşlatmak için ateşe ateşle karşılık vermemiz gerekiyor. eğer bizi erken aşarlarsa aşağıdaki çocukların hiç şansı kalmaz. çapraz ateşte kaldıkları an kesin öleceklerdi. zaten asıl nöbet mantığı budur. sen direnebildiğin kadar direneceksin ki aşağıdaki kardeşlerin yardım gelene kadar hayatta kalabilsin. biz zaten çoktan ölü iki insandık. bunu ben de biliyordum mehmet de...

hendeğe geçince fark ettim ki aşağı mevzilerde durum çok vahim. stadyum gibi düşünün coğrafyayı ve tribünlerden sahaya doğru her yerden ateş geldiğini hayal edin. 3 yüksek tepe vardı. biri kışlanın içinde kaldığı için sızma ihtimali olamazdı. oraya geçmek için beni geçmeleri gerekiyordu. diğer tepeyi biz tutuyorduk. 3. tepeyi irtifa olarak bizden aşağıda kalan bir nöbet mevzisi vardı oradaki arkadaşlar tutuyordu

kendine geldiği gibi de yakasına yapışıp çekerek dışarı emniyet hendeklerine doğru sürükledim. hareketlenmeyi gördüğü anda karşı tepeden gene üzerimize kurşun yağmaya başladı. bir elimde mehmet, diğer elimde tüfeğim ve son anda kaptığım telsizle mevzi kapısından eğilir vaziyette çıktık. ben sırtıma gelecek bir kurşun bekliyordum lakin nasıl olduysa sağ salim attık kendimizi hendeğe.