etrafına bakındın. hiçliğin ortasındaydık. sadece sen, ve ben... “burası neresi?” diye sordun; “ahiret mi?"

“öyle bir şey işte” dedim.

“sen tanrı mısın?” diye sordun.

“evet” dedim, “ben tanrıyım”

“işte görmek istediğim şey bu!” dedim. “henüz öldün ve tek endişen ailen. tuttum bu tavrını”

sana göre pek de tanrıya benzemiyordum. sadece bir adamdım. ya da bir kadın. tam olarak seçemediğin bir otorite gibi. kadir-i mutlak bir tanrıdan ziyade ciddi bir edebiyat hocasına benziyordum.

endişelenme” dedim, “ailen iyi olacak. çocukların seni her açıdan mükemmel biri olarak hatırlayacak. sana eleştirel gözle bakacak kadar büyümemişlerdi. eşinse epey ağlayacak. fakat içten içe rahatlayacak. dürüstlüğümü mazur gör ama evliliğin dağılmak üzereydi. eşinin bu rahatlama hissinden ötürü büyük bir suçluluk duyacağını da bil; kefaretini ödeyeceğini bilmek seni belki rahatlatır.”

belli bir yere değil” dedim, “sadece sohbet ederken yürümek hoş oluyor”

“öyleyse bunun amacı nedir” diye sordun, “yeniden yaşama döndüğümde bomboş bir zihnim olacak değil mi? bir bebek olacağım. tüm tecrübelerimin ve bir önceki hayatımda yaptığım hiçbir şeyin bir önemi kalmayacak”

“hiç de öyle değil!” dedim, “içinde geçmiş yaşamlarının tümüne ait bilgi birikimini ve tecrübeyi taşıyorsun. sadece şu an hatırlamıyorsun o kadar”

yürümeyi kestim ve omuzlarından tuttum. “ruhunun ne kadar muazzam, güzel ve muhteşem olduğunu hayal bile edemezsin. bir insan zihni senin esasında ne olduğuna dair çok az şey kavrayabilir. bir bardak suya parmağının ucunu dokundurarak sıcaklığını anlamak gibidir bu. kendine ait küçük bir parçayı hazneye daldırırsın ve geri çektiğinde ona ait tüm tecrübeyi artık edinmişsindir.

son 48 yıldır bir insan bedeni içindeydin. bu yüzden kendine gelip engin bilincinin farkına varman biraz zaman alabilir. burada yeterince kalırsan her şeyi hatırlamaya başlarsın. fakat iki yaşam arasında böyle bir şey yapmanın anlamı yok.

peki öyleyse kaç kez reenkarne oldum ben?”

“ohooo... çok kez. ve her birinde farklı hayatlar yaşadın” dedim. “mesela bundan sonraki yaşamında m.s. 540 yılında çinli bir köylü kızı olarak dünyaya geleceksin.”

cengiz han mıyım?

“aynı zamanda madonna’sın” diye ekledim.

“adolf hitler miyim?”

“ve onun öldürdüğü milyonlarsın.”

“peygamber miyim?”

“ve ona inanan herkes... ”

sustun kaldın.

“her cinayetinde, kendini öldürüyordun. yaptığın her iyiliği kendine yaptın. insanların yaşadığı ya da yaşayacağı tüm mutlu veya hüzünlü an, sadece senin hatırandır.”

Çok garip bir tarz bu. Yaz lütfen, okumak istiyorum

Çok iyi lan devam et

Rezerve

“vay be... peki şimdi ne olacak? cennete mi gidiyorum cehenneme mi?”

“ikisi de değil” dedim, “reenkarne olacaksın”

Eyw pampa baya nutkum tutuldu

kafayı kaldırdığım anda bu sefer ıskalamayacaktı ona da emindim. bizim mevzi ile karşı dağ arasında yaklaşık 650 mt'lik mesafe var. atış yoğunluğu azalmaya başlamıştı. bu da ilerlediklerine dalalet bir şeydi. mehmet'e baktım. hala cenin pozisyonunda öylece aşağıdaki cehennemi izliyordu.

Rezerved

Rez güzel hikaye

Gayet iyi