olduğum yerde sırtımı hendeğe verdim. çok garip bir ruh hali kapladı içimi. çok korkmuyordum öyle. aslında hiçbir şey hissetmiyordum. öylece dağlara bakıyordum. sonra gene telsizin sesi geldi kulağıma.

Rezervatullaaah

Rezerved

Panpa gayet iyi varsa devamı güzel olur.

Daha varsa at güzeldi hepsi

Rezerved

çavuş allahın seversen bir şey söyle... çavuşşş

-mehmet'e bakın... dedim ve kolundan itekleyerek mehmet'e bakın lannnn diye bağırdım. bana da bir şarjör verin. kanas var bir tane dikkat edin...

bu şekilde çatışmaya devam ettik. artık güneş ağarmaya başlamıştı. güneş çıktıkça ortalık da sakinleşti iyice. çocuklar sağolsunlar başımı sardılar.

-mehmet...

-yaşıyor çavuş. geliyorlar almaya...

helikopter gelince mehmet'i attık içine ve hastaneye gönderdik. kalktım hendekten. biraz ilerledim ki 150 mt ileride 2 tane ceset var. "150 mt... koşu mesafesi 30 saniye" işte benim aslanlar beni böyle bir durumdan kurtarmışlardı.

. süngüyü takıp izli mermileri izlemeye başladım. arada da kafamın üstünden geçen mermilere bakıp nereden yaklaştıklarına dair tahmin yürütmeye çalışıyordum.

değerlenirr

size bir sır vereyim mi ?

g: hakkınızı helal edin komutanım... aşağıdaki arkadaşları kurtarın...

dedim ve telsizi kapattım. artık kabullenmiştim beni bekleyen ölümü. fazladan ses yapıp beni bulmalarını kolaylaştırmayacaktım.

silahı dik koyup kucağıma aldım. "çok canım acıyacak mı acaba ?" diye düşündüğümü hatırlıyorum. "yoksa hissetmeyecek miyim ?" nasıl ölür ki insan ha ? "kafadan vurulunca acısız ölüyormuşsun. acaba kafadan mı vuracaklar ? yoksa vücuduma mı ateş edecekler ?

savaş öyle bütün vatan için yapılmıyor.

g: anlaşıldı komutanım.

böyle bir şey olamaz. cehenneme döndü 2 saniyede ortalık. biz mevzinin açıklık tarafındaki duvara sırtımızı verdik. her yerden deli gibi kurşun geliyor. arkamızdaki duvara kurşun isabet ettikçe sırtımda hissediyorum değen her kurşunu. sürekli titriyor sırtım. o pencere aralığından karşı duvara yüzlerce kurşun geliyor

sonra o zifir karanlıktan çok yoğun bir ses... çok hafif başlayıp, kulağımı sağır eden bir ıslık sesi... tahminime göre 1-2 cm kulağımın yanından geçti kurşun ve arkadaki duvara saplandı. kalakaldım... bildiğin donup kaldım. hani daha önce çatışmaya girmiştim ama ilk defa bu kadar yakınımdan bir kurşun geçti. ben böyle mal gibi dikilirken kardeşim mehmet ensemden tutup yere devirdi beni.

mehmet yere miğferini koymuş, üstünde oturuyor hiç unutmam. ben de sanki bir b.k görebilecek gibi gömülü mevzinin g.t kadar aralığından dışarı bakıyorum. bir şeylere dalmışımdır kesin ama şu anda ne olduğunu hatırlamıyorum