öldükten sonra ne olacak diyen müslümanlara

şu an okuduğum adem'in öyküleri adlı kitaptan çok beğendiğim bir bölümle cevap veriyorum. okurken aklıma direk bu soru geldi ve ben de paylaşmak istedim. buyrun okuyun
uzun diye okumamazlık yapmayın amk ilk ayet neydi:oku!

“Çocuk sana, bana, annene bakar ve bizleri erkek ve kadın olarak adlandırır. Oysa çocuk, yalnızca bizim dış görünüşümüzü görür; oysa bizler kadın ve erkek değiliz, bizler geyiğiz. Kemiklerimizin üzerini sarıp sarmalamak üzere oluşan etimiz, geyiğin eti; çünkü bu eti yapabilmek için geyiğin etini yiyoruz. Başımızın içinde hareket eden gözlerimiz geyiğin gözleri ve bizler onların yerine dünyaya bakıyor ve onların göreceklerini görüyoruz. Bir zamanlar geyiğin içinde yanan yaşam ateşi şu anda bizim içimizde yanıyor ve bizler onların hayatını yaşıyor, tanrıların elinde onların izinden yürüyoruz.

“Çocuk, ovaların üzerinde uzayıp giden denize bakar ve onu çimen olarak adlandırır. Ama onlar çimen değildir. Onlar geyik, bizon, koyun, köstebek ve tavşandır. Şuradaki bir avuç bitki, bir faredir. Fare, öküz, ceylan, keçi ve böcek, hepsi de otların atşiyle yanarlar. Otlar onların annesi ve babasıdır; ve onların çocukları da ottur.

“Çocuk, ovalarda danseden bir grup yaratığı görür ve onları çekirge olarak adlandırır. Oysa yalnızca çekirgenin sert kabuğuna bakıyordur. Aslında onlar çekirge değildir. Onlar serçedir ve kısa bir süre sonra zırhları tüylere dönüşecek ve gökyüzünde dans edeceklerdir.

“Bir ve aynı: ot ve çekirge. Bir ve aynı: çekirge ve serçe. Bir ve aynı: çekirge ve tilki. Bir ve aynı: tilki ve akbaba. Bir ve aynı ve adı, ateş; bugün ovalarda çimen olarak yanıyor, yarın çukurundaki bir tavşan ve sonraki gün ise çadırındaki insan olarak yanacak.

“Akbaba, tilkidir; tilki, çekirgedir; çekirge, tavşandır; tavşan, insandır; insan, çimendir. Hepimiz bir arada buradaki yaşamı oluştururuz; birbirimizden ayrılamayız, ateşin akışında tüketilemeyiz ve ateş ise tanrıdır.

“Her birimize parlamak için, kendimize gönderilen diğer varlığı ateşimizle kuşatmak için bir zaman tanınır ki, ateş bu şekilde birimizden diğerimize devam edebilsin. Hiçbirimiz tek başımıza sonsuza kadar yanan bir ateş olamayız. Her birimiz, zamanı geldiğinde bir diğerimize yollanırız. Tanrı tarafından yollandın ve şu an kendi yolunda yürüyorsun. Ben de yollandım. Kurt için, aslan için, akbaba ya da çimen için yollandım.

“Benim ölümüm, başka birisinin yaşamı olacak ve rüzgarla dalgalanan otlarda ayağa kalkacak, tilkinin gözüyle görecek, kartalla havalanacak ve geyik ile koşacağım.”

gerçi bu müslümanlar inanmıyor böyle şeylere hayvanlarla insanlar farklıdır. hayvanlar insanın hizmetine sunulmuştur falan ama şansımı deniyim dedim işte.