Ben çocukken elektrikler sık sık kesilirdi. O zaman ki evlerde bi çekmece dolusu
mum oludu. Neredeyse iki günde bir elektrik kesilir, mumlar yakılırdı.
Hatırlıyorum, huşuyla uzanırdım annemin dizine. Annem gençti ama
bilirdi uydururdu bir sürü masal. Anlatırdı hep mum ışığının korkunç huzuru
içimizi ürpertirken. Her masalın sonu mutluluğa uzanırdı. Ben daha çocuktm,
inanırdım masallara. O son anlattığı masaldaki gibi kahraman olacağım
prenses için bir an önce büyümek isterdim heyecanla. Belki mum ışığından,
belki anne dizinden, belki de masaldan, bilmiyorum ama hep duygusal bir insandım
gizliden gizliye. Büyüdüm ve gördüm. Ben kahraman olamam. Çünkü; prenseslerin
elektiriği hiç kesilmemiş...

Ados

Vay aq adosa bak sen

karıya resme herşeye geldim xd

sigara içmiyorum ama yaktım buna amk

Okudum güzelmiş

Pm den yaz bana reissssaa

Jeneratör var bizde panpa