Çoğu zaman yalnızlığı seviyoruz ama istemsizce yalnız kalmaktan korkuyoruz. Evet mükemmel bişi ama nargileyi tek başına içmek, basketbolu tek oynamak, kendi kendini teselli etmek, içine atmak, kendini yiyip bitirmek olmuyor aga. Dayanamıyorum artık. Soğumuşum her şeyden, herkesten. En az bir kişi yeter be. Ama beni anlayan bir kişi. Gerçekten "ANLAYAN" bir kişi. Kız erkek farketmez artık. Acılarım, dertlerim, kederlerim hiç biri geçmicek ama anlatmak istiyorum abi. Biriside desin ki aynı ben ulan. Desin lan birisi. Hiç kimsemi yok aga. Lafı çok uzatmıcam. Hayattan soğumak gerçekten kötü. Ve bu yaşta saçında beyazlar varsa ya düşünüp kendini yiyip, bitirip bir yere varamamaktan ya da çoğu zaman elinden bişi gelememesindendir. Hadi eyvallah.

yalnizlik kendi isteginse guzel ama yalnizliga itilmek, kimsesizlik de var o zordur herhalde