2 buçuk senelik evliliğim bugün son buldu. resmen boşandık. beraber oturduğumuz eve geldim. öyle boş ki. temizlik kokmuyor o gülen yüzü yok karşımda. ben sigara içtikten sonra kül tablasını dök diye bağıran yok. akşam yemeği için planım yok. eve ekmek lazım değil. yatağın sağ tarafı hep soğuk kalacak. ev sessiz. ev soğuk. ev kimsesiz. ben yalnızım. hakimi beklerken 40 dakika bakamadık birbirimize. son kez sarıldığımda ağlayarak "hakkını helal et" diyebildik sadece. ettik mi sahiden? bittik mi harbiden? günde bir paket sigara içtiğim için kızan insan bu saate 3. pakedi açtığım için kızmayacak mı artık bana? ödenmesi gereken elektirik faturası kimin umrunda? yada dolabın boş olması? halbuki iki gün önce bisküvi pastası yaparız diye puding ile süt almıştık. onları görüp kahrolmamak mümkün mü? nasıl dağıldık böyle..

not : Allahını seven sövmesin. birazdan giderim.