2 buçuk senelik evliliğim bugün son buldu. resmen boşandık. beraber oturduğumuz eve geldim. öyle boş ki. temizlik kokmuyor o gülen yüzü yok karşımda. ben sigara içtikten sonra kül tablasını dök diye bağıran yok. akşam yemeği için planım yok. eve ekmek lazım değil. yatağın sağ tarafı hep soğuk kalacak. ev sessiz. ev soğuk. ev kimsesiz. ben yalnızım. hakimi beklerken 40 dakika bakamadık birbirimize. son kez sarıldığımda ağlayarak "hakkını helal et" diyebildik sadece. ettik mi sahiden? bittik mi harbiden? günde bir paket sigara içtiğim için kızan insan bu saate 3. pakedi açtığım için kızmayacak mı artık bana? ödenmesi gereken elektirik faturası kimin umrunda? yada dolabın boş olması? halbuki iki gün önce bisküvi pastası yaparız diye puding ile süt almıştık. onları görüp kahrolmamak mümkün mü? nasıl dağıldık böyle..

not : Allahını seven sövmesin. birazdan giderim.

Eve niye eppek lazım değilla ruhmusun

Fotodaki ananmı

Sırf not için bile sövebilirdim ama başka işlerim var

Çok üzüldüm senin adına, belli ki benim gibi duygusal bir adamsın. Aranızda ne geçti bilmiyorum ama keşke tekrar deneseydiniz... ama olmadıysa da yapacak birşey yok, uzun süre canin yanacak bundan kurtulamazsin. Ama ateş yana yana sonermis panpa. Allah sabir versin hakkınızda hayirlisi

içim parçalandı lan amk çocugu

senden daha iyisini bulmuş

Yengenin numarasini verde bide ben ikna etmeye çalisiyim başkan