çok yanlış yaptım

daha önce açılmış bu başlık. azıcık rahatladım, demek ki çok yanlış yapan ilk insan değilim.

normal değildim belki de, en başından. ana rahminden çıktığımdan beri bir şeyler yanlış gitmişti belki de. evet kesin böyle. buna inanıyorum ben. akıl sağlığı yerinde olmamasına rağmen toplum içinde iyi kötü idare edebilen bir babanın oğlu olmaktı belki problem.
hayatta en kötü şey arada kalmışlıktır beyler. ya deli olacaksınız, ya akıllı. eğer delirseydi bizim muhterem ayırırlardı onu toplumdan. daha uzakta olsaydım daha normal olmaz mıydım o zaman? kuvvetle sanıyorum ki olurdum.

hayatı öyle koşullarda idare etmeye çalışıyorum ki, benim donanımlarda bir insanın bu kadar düşük standartlarda yaşaması görülmüş şey değildir. hayır, kendimi olduğumdan daha farklı yerlerde gördüğüm ergenlik çağlarını geride bırakalı çok oldu. artık tam bir netlikle görebiliyorum nerede olduğumu. derler ya herkesin kendi derdi dünyanın en büyüğü. işte bazı insanların dertleri cidden çoğumuzunkinden çok farklı bir yoğunlukta olabiliyor.

gerçi kime anlatıyorum. inci sözlükte yazıyorum sonuçta. burası da ruhu yaralanmışların sığındıkları dört başı mamur bir mağara. nasıl yaralı hayvanlar sessizce ölmeyi beklemek için çekilirse bir mağaranın derinlerine bizimki de aynı hesap. tek fark şu. ruh yarası öldürmüyor insanı. ontolojik problemlerin insan öldürdüğünü görmedim tespitini yapmış camus. fransızca kurulmuş en güzel cümle olabilir bu.

neyse saptım konudan. konu yanlışlarımdı. yanlışın mümkün olup olmadığını tartışmayacağım. önünde tavşanın koştuğu bir tazı köpeğinin durup ne yaptığını düşünme şansı var mıdır? eğer düşünebilselerdi bile o an düşünmezlerdi bunu. çünkü birileri ceza kesmekte tereddüte düşmüyor. bu yüzden sadakat ve konsantrasyon bu kadar yüceltilmiş. adanmışlığa methiyeler düzülüyor. başarı çoğu zaman ne kadar kendinizden feda ettiğinizle ölçülüyor. oscar ödüllerinde bile rolün için kaç kilo aldığın, verdiğin saf aktörlük performansından daha önemliyse daha neyi yazıyorum ki ben.

dünyanın benim gibi bencil insanlara tahammülü yok. bencillikler de yanlışlarımız olarak kalıyor hatıramızda. öyle aksettiriyorlar bunu bize. eğer bencil olursan cezanı çekersin. benim sana düşünmeni söylediğim şeyleri düşüneceksin! benim izlemeni istediğim filmi izleyeceksin! yoksa olacaklara karışmam. bir kere kurşun namludan çıktı mı kimse karışmaz zaten. silah patladığında herkes kaçışır sağa sola. sonra olay yerine durum tespiti yapmaya gelirler.

şimdi düşünüyorum. bana doğrultulmuş silah patladı mı? ses mermiden hızlı hareket eder değil mi? belki vuruldum ama sıcağı sıcağına hissetmedim. öylesine devam ettim bir şey olmamış gibi. silah susturuculu olmalı öyleyse. susturmak amacıyla sıkılmış olmalı. benim söylemeni istediğim şeyleri söyleceksin!