Teyzemle birlikte kahvaltı yaptım akşam üstüne doğru Muratla dışarı çıktım. Bütün yaz bu monotonlukta devam etti ve nihayet okul başladı. Üniversitenin ilk günü herkes heycanlı ama burası lise gibi değildi herkes kendi kafasında ve kimse kimseye karışmıyordu. Arkadaş ortamımı kurmuştum ve günlerimizi doya doya eğlenerek geçiriyorduk. Arkadaş gurubumdan Zeynep'in arkadaşı Nehir bana yazıyordu. Nehir güzel bir kızdı ve aynı bölümü okuyorduk. Aslında benim için ideal sevgili Nehir'di ama ben Eylül'ü hiç unutamadım ve üniversite bitene kadar kimseyle sevgili olmadım ama Nehir tam 4 yıl boyunca benim yanımda oldu. Son yıl yaz tatilinde bizim eve geldim. Belki Eylül'ü görürüm umuduyla. 15 gün kadar hep Eylül'ü aradım ama bulamadım. Bizim tayfa ise çoktan dağılmıştı kavgalar olmuştu.

Bir akşam babam eve üzgün bir ifade ile gelmişti ne oluyor amk diye düşündüm beni yanına çağırdı.
-Hocami nasılsın
+Ben iyiyim de sen nasılsın
-Bende iyiyim oğlum sana bi haberim var
+Nedir baba dedim ve önüme bir davetiye koydu. Davetiyeyi gördüğümde kalbim yerinden çıkıcak gibi oldu korkarak elime aldım ve içine baktım. Eylül B... & Tarık E... yazıyordu. Elim kolum boşaldı 10 gram ağırlığında olan davetiye bana 100 kilo gibi geldi tutamadım yere bıraktım. Yıllarımı verdiğim kız olan Eylül ve benim 12 yıllık can dostum Tarık bini evleniyordu. Vay amk be dostlar koca bir VAY AMK.

+Baba bu şaka mı dedim ses çıkarmadı. O an ben bütün acıları yaşadım. Kardeş kazığının en sertini ben yedim. Gençliğimi uğruna yaşayamadığım kızın hançerini ben yedim sırtıma. O gün ben öldüm beyler. Her yıl o gün gelince yaşamak istemiyorum amk. Düğünlerine gittim. Ayakta durmakta zorlanıyordum ama gittim düğünlerine. Takı töreninde beni görünce ikiside sapsarı oldu bir tane 5 lira taktım ve kulağına eğilip "yazıklar olsun sana" diyip çıktım. Benim ona son lafım "yazıklar olsun sana" oldu. Şuan ise Nehir'le birlikte yaşıyorum. Klinikte beraber çalışıyoruz ve bana Eylül'ü unutturuyor. Bütün olan biteni tek tek anlattım Nehir'e ve olanları duyunca daha da özen göstermeye başladı. Askere gidip gelince evlenicez hepinizi düğünüme bekliyorum.

Şimdi beyler size bu laflarım iyi okuyun. Şu hikayenin sonunu getir artık diye zütünüzü yırttınız alın size sonu. Hikaye gerçektir inanmayan düğünüme gelir amk. 17 gün beklediniz yarısında sonunu getirttiniz. Önümüz bayram hepinizin bayrdıbını mübarekliyorum. Dinleyen herkese teşekkür ederim. Küçüklerimin gözlerinden, büyüklerimin ellerinden öperim.

Küçük bir not: Bu hikayeye Eylül'ün doğum gününde başlamıştım. Yıllarca birbirimize hediye veremedik ama bunu okuyosan eğer Eylül bu hikaye sana verdiğim en büyük hediyedir. Değmezsin bu hediyeye aslında ama yorumlardaki küfürler sana yeter.

edit1: Beyler düğüne gelmeyenin amk ona göre bu arada hak ettiysem eğer bi iz bırakın benim için (bkz: hocamigibtim)