Liseye başladığım ilk yıl bir kızdan çok hoşlandım. Hem artık liseliydim ve duygularım biraz daha netti artık , kendimce tabi. ilk yıl o'nunla hiç iletişim kurdum mu hatırlamıyorum ama sonraki sene onu biraz daha tanıdım ve ona hayran olmuştum. Ama ona bu düşüncelerimi söylemedim söyleyemezdim de zaten. Çünkü o, o kadar güzeldi ki.. Bazen langırt, masa tenisi felan oynama fırsatımız da olmuştu. Ama dedim ya sadece bu kadarla sınırlı. Yaz tatilinde de berbat bir şey yaptım. Facebook denen şeyden fake hesaptan onunla konuşmaya başladım. Yanlış anlaşılmasın ben baya bir zorladım isteği kabul etmesi için. Aynı okulda olduğumuzu felan söyledim. Zor da olsa mesajlaşmaya başladım öyle. Tabi o sürekli kim olduğumu öğrenmek için çabaladı , ben de biraz kendimi anlatma fırsatı bulabilmiştim. Ramazan ayı olduğu için de sabaha kadar mesajlaştığımız bile olmuştu. Zaten ona hayrandım ve güneş doğana kadar onunla sohbet edebilmek benim için çok özeldi. Tabi bu konuşma 1 ay kadar sürdü.
Daha fazla devam ettirmeyi isterdim ama o benim kim olduğumu bulabilmek için sürekli kopya istiyordu ve ben de onu kıramadım. Bu arada mesajlaşmamızda ondan hoşlandığımı söyledim ama duygularımı daha iyi ifade etmediğim için çok üzüldüm. O da çok umutlu olmamam gerektiğini söyledi sürekli. Ve bir gün o kim olduğumu öğrendi. Aslında vereceği tepkiden korkuyordum çünkü ben böyle bir şey yapabildiğime inanamıyorum. Sonra 1-2 güm gerçek hesaptan konuştuk. Sonra hiç konuşmadık. Arkadaşlığımızın devam edeceğini söyledi. Üzüldüm ben nasıl bu kızın yüzüne bakacağım artık diye çok düşündüm. Zaten 11. sınıfta da bakamadım sadece sabahları onun servisten indiğini görmek için pencereden gözlerimle onu arardım. Onu gördüğümde yerin dibine giriyordum. Son sınıfta ise yani tam da bu yıl 3 gün önce biraz konuşabildim. Sanki unutmuş gibi davranıyor olayları. Aynı üni'ye gitmek için kendime söz verdim. işte o zaman gerçekten güzel günler olacağına inanıyorum.