çok mu yalnızsın buyur panpam

sen çağırdın sen anlat kardeşim. dinliyoruz.

sen çağırdın sen anlat kardeşim. dinliyoruz.

yok buyrun dinliyorum diye dedim ben

o değil de, yalnızlığı bile hakkıyla yaşayamamak gibi bi durum var ya, ona bitiyorum işte... la tamam, hiç arkadaşın yoktur, çıkarsın dışarı böyle, bahçede kantinde oturursun. açar kitabını okursun, kafan rahattır. öte yandan, sınav zamanı mıymış, senin kendi içinde dertlerin mi varmış dinlemeden damlar böyle akrabalar... ana-baba... empati desen sıfır ama işte nedir, ooo en kral çocuk bizim çocuk...

bilemedim, öyle bi paylaşayım dedim.

Kalabaliklar icinde yalnizlik

açlık çok kötü bi$ii

(bkz: hatalar yanlışlar inanışlar kaybedişler/#142669489)

sonra yıllardır görüşmediğin, liseden, ilkokuldan bir arkadaşını görürsün. aynı okuldasınızdır. o seni tanır. sen böyle "aha bi insan evladı benimle konuştu" diye heyecan yaparsın. ondan sonra bütün gün, o iki dakkalık görüşmenize aklın kayar, hipermanik bi hal alırsın. akşam olunca yine yalnızsındır. bir sürü enstrüman çalarsın ama bi grupla çalamadıktan sonra kendi kendine söyler durursun. yönetici gelir, bi de ondan laf yersin.

dışarı çıkarsın sonra. kaç zamandır içmemişsindir, bi paket sigara alırsın. parka gider oturursun, yürüyüşe çıkmış babanla karşılaşırsın (aslında ayrı evlerde oturuyorsunuzdur). baban oracıkta ağzına sıçıverir. seni zaten kavgayla gürültü-patırtıyla yetiştiren adam, şimdi herhangi bi alanda senin dünya starı olmanı bekliyordur ama o da babasından öyle görmüştür.

aynada kendine tahammül edemeyen adam yalnızdır.

Allah kimseyi yalnız bırakmasın.Çok zor çok zor..

anan zaa xd

hayatımı gibtiler be panpa herkese kolpa atmaktan bıktım herkes ekmeene bakıyo amk insanların yüzüne gülüp içimden küfür etmeyi ,seviyomuş dinliyomuş gibi yapmaktan bıktım ölmek istiyorum ama mecbur nefes alıyorum yani gelecek ayrı dert sanki heran tripteyim kafam mı güzl benim amk,ben mi çok salağımda bu 2 gram beyinliler akıllı amk kendilerini ne sanıyo aq bunlar bizdemi inanmadığımız şeyleri söyleyelim olmuyo işte amk olmuyo gibicem böle işi amktak gibi tak.ama herkesi görücem iyi günler ilerde

aslında yalnız olmak, şu hayatta başa gelebilecek hem iyi hem kötü bir şeydir, ve bunu "en" derecesinde yaşatır insana. iyidir çünkü kimsenin dırdırını çekmezsin. kötüdür çünkü yarın bi gün ölsen, cesedin koktuğu için bulurlar seni. he bi de komşunun köpeği falan yoksa, bikaç ay sürebilir ölünü bulmaları.

spor yaparsın, uzun ve sağlıklı bi hayat sürmek için. ama 30 yaşında, televizyon karşısında/dizi izlerken vb. ağzındaki lokma soluk boruna kaçar. sana heimlich manevrası yapacak bir insan evladı bulunmaz. bundan sonra hayatta kalmak için 7 dakikan vardır. zaten onun da son altı dakikasını baygın geçirirsin. yaptığın egzersizlere inat, halının üstüne düşer, ölümü beklersin sessizce.

@15 amaç var kardeşim. benim korktuğum yalnızlık yani. üstte de yazdım işte.

yalnızlıktan kralı mı var lan yalnızsan sorumsuzsundur kimseye verecek hesabın yoktur kendine yetiyorsundur. alayına eyv çekebilirsin. gerçi şu yalnızlığa adam gibi tanım getirmek lazım artık 2 dk sevgilisiz kalan ühüh yalnızım diye ağlıyor diğer yandan doğduduğndan beri kız eli tutmamış adam da hiç ses yapmadan zevkini çıkarıyor hangisi daha çok yalnız sorarım

reserved

Biton sey yazcaktim ama delikanli ve erkek kimligim bukadar emotional olma dedi ve gene icime atiyorum icimde patlasin size bisi olmasin

bazen de yalnız kalmak istemezsin, sana yapılan yanlışları görürsün fakat hep olumlu düşünür yok öyle olmamıştır ben yanlış anladım der içine atarsın onu da silmek istemezsin kimsenin kalmayacağını düşünürsün hep kazık yersin... ama bir gün olur alayını giber atar hakikatten hak ettiğin yalnızlığa kavuşursun. Önceden de yalnızdın ama hep kendini kandırdın sonunda doğru yalnızlığı buldum dersin. bende böyle bir şey saçmaladım işte panpalar. rahatsızlıktan dolayı özür.

yav işte, ya biz zamanın başlangıcından beri yalnız olmaya o kadar alıştık ki koymuyor artık... ya da harbi harbi yalnız olma düşüncesini seviyoruz. kaçımız istemedi ki robinson olmayı... dünyanın "uzak" bir köşesinde, her şeye sil baştan başlamayı... belki de biz o uzak köşeleri kendi içimizde yarattık. yalnızsanız bilirsiniz: yolda, şurda burda kahkahalarla gülen bir insan grubu görmek zorunuza gider, "lan bana mı gülüyor bu muallakler" diye... çevremizdeki uzayzaman, adeta bizim içimize doğru bükülmüştür. çoğu zaman akşam olmasını bile istemezsiniz. uyumak zor gelir. bebekken sarıldığınız oyuncak ayınızı ararsınız. ama yoktur. üst komşunuz yukarıda abartılı bi şekilde sevişirken sizinkinin de canı çeker, "not today... " der yatarsınız*.

yalnızlık zordur ama onu elde tutmak da çaba gerektirir çünkü yalnız insanın "stabilitesini" bi kere bozarsanız, sonsuza kadar düşer.

la o star'ı örnek verdim... aklıma ilk o geldi.