elimden gelmeyen, düzeltilemeyecek şeyleri kabul edemiyor oluşumdan ve bunun sebep olabileceklerinden korkuyorum

elimden gelecek şeyin yaptığım son eylem olmasından korkuyorum

yaşamıyorum belki ama ölmekten korkuyorum

yok belki ama onu kaybetmekten korkuyorum

şanssızım ben

her anlamda şanssızım da

şansımın döneceği günü görememekten korkuyorum

görmekten de korkuyorum

ondan başkasını sevebilmekten korkuyorum

ama aynı zamanda onu hiç unutamayacak olmaktan da korkuyorum

korkuyorum ben

hatta çok korkuyorum

kafamı tıka basa doldurduğum maddelerin, tatsız içkilerin, gereksiz ilaçların sonum olacağından korkuyorum

dışarıya karşı hep güçlü gözükmekten bunaldım artık

ama güçsüzlüğümün anlaşılmasından korkuyorum

bölünen uykularımın sabaha çıkmamasından korkuyorum

belki de ondan uyumuyorum

yine arkamdan vurur diye dost edinmekten korkuyorum

çekip gider diye birisini sevmekten

sonunda acı verecek mutluluklardan çekiniyorum

çekilmez bir insana dönüştüğüm gerçeğini kabullenmekten korkuyorum

bir kez daha hatayı kendimde aramaktan korkuyorum

arkasına sığındığım kendini beğenmişlik duvarının arasına sıkışıp kalmaktan korkuyorum

acı hissini benimsemekten korkuyorum

ölür diye yaşatmaktan

yanlışa gider diye yola çıkmaktan

hepsinden kısası yaşamaktan

korkuyorum işte