çok güzel bir hikaye anlatıcam beyler toplanın

ulan amcası polisin yanında nası vuruyo amk çağılı çok saçma bi hikaye

yalanına sokuyum

reserved

reserved

beyler devdıbını isteyen varsa atıyorum

sardı lan reserved

Kereviz

http://ilkergelik.tumblr.com/Dumanlardaaglar

alın link beyler beklemeyin bu muallakyi bedavaya dıbınakoyim

rezerved sayfa 5

Hakiki huur

Lan kopyaliyon zaten niye bekletiyon huur cocugu link ver bari

link atardım da saygısızlık olur amk.

Yoğun bakım kapısının yanındaki koltukta otururken uyuyakalmışım. Emir geldi ve uyandırdı;

“Çağıl..”
Uyandım;
“Noldu lan?”
“Kalk oğlum uyuma burda.”
“Uyumuyorum ya dalmışım öyle. Sen naptın”
“Bi şey yapmadım, aşağıdaydım. Gelişme yok di mi?”
“Bilmiyorum, anasını babasını aramak lazım şunun.”
“Oğlum onlar gelince olay daha da büyüyecek. Gerek yok bence.”
“Lan çocuk ölüp gitse ne diycez. Haber verelim,hem hastane masraflarını kim ödeyecek?”
“aaa, doğru lan. Sende numarası var mı babasının ya da annesinin”
“Yok, Fırat’ın telefonu bende. Ordan alırız. Ama önce bi aşağı inip sigara içelim kafam çok doldu.”
“iyi tamam..”

Aşağı indik, sigaralarımızı içerken “Arayalım” dedik. Babasını aradım,ben konuşacaktım.
“Alo..”
“Alo?”
“Ahmet abi,Çağıl ben. Fırat’ın arkadaşı.”
“Noldu Çağıl hayırdır? Bizim hayırsız nerde?”
“Abi nerdesin sen şuan?”
“Evdeyim oğlum niye geveliyosun lafı söylesene noldu?”
“Abi endişelenmeyin sakın, Fırat ufak bi kaza geçirdi. Hastanedeyiz şuan.”
“Ne! Ne kazası? Hangi hastanedesiniz?”
“Güven Hastanesindeyiz abi. Panik yapmayın sakın, gelin buraya beraber bakarız.”
“Tamam geliyoruz.” deyip kapattı telefonu.

“Durumu nasıl?”
“Hastanın nesi oluyorsunuz?”
“Ben kardeşiyim.”
“Annesi ve babası nerede?”
“Şuan burada yok, gelicekler.Durumu nasıl dedim?”
“Şimdilik bir şey söyleyemeyeceğim. Yoğun bakımda kalması gerekiyor bir süre.”
“iyileştirin onu. Yalvarırım size..”
“Elimizden geleni yapmaya çalışıcaz, geçmiş olsun..”

Dizlerimin üzerine çöküp ağlamaya başladım, Emir tuttu omzumdan;
“Kalk kardeşim kalk.. Fırat’ı da kaldırıcaz için rahat olsun.”
“Oğlum benim yüzümden hep. Ağzıma sıçayım!”
“Kardeşim olacağı varmış, napalım. Kader.. Kalk hadi bi çay içelim, kendine gelirsin hem.”

Çok korkuyordum. Aynı derecede de üzgündüm. Aradan kısa bi süre geçtikten sonra yoğun bakım odasına aldılar.Çok çaresiz kaldık.O kadar bitkin görünüyorduk ki,o an ne izmir,ne de başka bir şey umrumuzdaydı.
Yoğun bakım odasının camından Fırat’ı izliyorduk. Hareket etmesini,”iyileştim ulan” demesini bekliyorduk..

Fırat’ı caddenin kenarına taşıdık, baygındı.5 dakka geçer geçmez ambulans geldi. Hastaneye kaldırdık. Apar topar ameliyata aldılar.Biz de ameliyathane kapısında bekliyorduk Emir’le.
“Çağıl napıcaz?”
“Bilmiyorum dıbına koyayım! Bilmiyorum. Ne tak işimiz vardı gibtiğimin parkında of!”
“Ailesine haber versek mi?”
“Yok, sakın. Babası da bizi vurur dıbına koyayım!”
“Oğlum bi şeyler yapar belki.”
“Lan napabilcek, ameliyata mı giricek.Dur bekleyelim bakalım, çıksın doktor konuşalım.”
“Ölür mü sence?”
“inşallah ölmez.”
“Ölürse napıcaz?”
“inşallah ölmiycek.”
“Ya aga diyelim ki öldü,bi şeyler düşünmemiz lazım.”
“Şimdilik sadece dua edicez, başka bi şey gelmiyor aklıma.”

Çok korkuyorduk.Ya Fırat’ı kaybedersek? Ne yapacaktık? En yakın arkadaşımın ölümüne sebep olmuş olacaktım, vicdanım hiç rahat değildi. Aradan yarım saat falan geçti, koridorda otururken doktorun çıktığını gördük. Hemen kalkıp ayağa sordum,

“Aga tamam ya.Bırak Allah’ından bulsun giderayak dert açma bi de başımıza.”
“Susun lan!” dedim ve silahı doğrulttum. Tetiği çektim ve ateş etmek için vicdansızlığımın yerine oturmasını bekliyordum. Tam o sırada Fırat atladı koluma.
“Çağıl yapma!”
“Lan bırak diyorum sana bi kaza çıkıcak şimdi.”

Yerde yatan Ümit’i unutup, Fırat ile boğuşmaya başladık. Silahı elimden almaya çalışıyordu,ben ise vermemeye.. Emir de bizi ayırmak için uğraşıyordu. Ne olduysa o an da oldu zaten.Tam boğuştuğumuz esnada, silah sesini duyduk hepimiz.. Ne olduğunu anlamaya çalışırken, Fırat yere düştü ve elinde silah olan Ümit’in yerden kalktığını gördük.Tek seferde çektim bu sefer silahı ve Ümit’i vurdum. Yere serildi.. Emir konuştu;
“Lan Fırat vurulmuş.”
Hemen atıldım Fırat’ın üstüne,
“dıbına koyayım şimdi sıçtık!”
“Oğlum yarası ağır napıcaz?”
“Ambulansı ara ambulansı.”
“Ümit’i napıcaz?”
“Fırat’ı caddeye çıkartalım,o huur çocuğunu da kenara sürükle. Gebersin bin kurusu!”
“Oğlum manyak mısın cinayete mi karışıcaz bi de”
“Lan salak mısın sen kim vurdu diycekler ne diycez? gibtiret. Hadi caddeye taşıyalım Fırat’ı. “

O kadar çok hırpaladım ki,bayıldı. Daha sonra Emir ve Fırat’a yardıma gitmek için kalktım. Yerde sopa vardı, aldım ve rastgele savurmaya başladım. Adamlardan birinin belinde silah vardı, gördüm ve direk saldırdım adama. Belindekini aldım ve havaya bi el ateş ettim;
“Kesin ulan! Hepinizi öldürürüm huurnun evlatları. gibtirolun gidin lan! Dağılın hepiniz.”
Yüzüme bakıyorlardı,
“Ne bakıyosun oğlum yüzüme. Dağılın diyorum anlamıyo musunuz. Allah’ıma kitabıma hepinizin leşini çıkartırım buraya. Uzayın lan!”
“Tamam sakin ol,gidiyoruz” dedi bi tanesi ve gittiler. Yerde yatan Ümit’i gördüm.Tam ona doğru gidecekken Fırat kesti önümü;
“Kanka bırak baygın zaten.”
“Çık önümden.”
“Kardeşim bırak diyorum gerek yok. Emir,kaldırsana o salağı.”
“Oğlum bak önümden çık.”

Bu sefer öldürmeye niyetliydim Ümit’i.Nasılsa ertesi gün izmir’de olacaktım, kimse bulamazdı.. Emir konuştu;

özür dilerim panpalar yeni geldim hastaneden atıp çıkıcam partları zaten

hadi ırzını gibtiğm bekletme

Ya zaten kopyala yapıştır yapıyorsun be panpa. Bi kerede yolla gitsin. Ne bekletiyorsun ki milleti.