23 yaşındayım ve hiç aşık olmadım. birisiyle sevgili olmak için aşık olmayı beklediğimden hep yalnız kaldım. kimse de bana aşık olmadı. olsaydı, belki kendimi ona yakın hissederdim. ama artık kabullendim. hiç bir kız bana aşık olmaz. olamaz. görücü usülü bir şekilde evlenirim. aşık olmadan kapatır giderim bu hayatı. hiç bir kızla el ele dahi tutuşmadım. eskişehir de okuyorum bir de siz düşünün. millet ne kızlar zütürüyor. çok eziğim. anasını gibeyim eziğin dibiyim. yanımdan sevgililer geçiyor. bazen bakıyorum kız çocuğun yüzüne gülüyor amk. gözleri gülüyor. nasıl beceriyorlar böyle aşık etmeyi.

evlenmeyi sadece çocuğum olsun diye ister hale geldim. kızlar, çok paragöz mü oldular, popülergöz mü oldular bilemiyorum. en popüler çocuklar haftada bir sevgili değiştirirken, ben sadece tanışıp aşık olmak istiyorken neden benimle tanışmazlar. neden o çocuklara gidip bir peçete gibi kendilerini kullandırırlar?

hiç mi kendilerine saygıları yok. bundan 70lerde doğsaymışım ne kadar güzel olurmuş diye düşünüyorum. o zamanlar çok kolaymış bu işler. ah anasını gibiyim. ben sigara yakıcam. yeminle intiharı düşünmeye başladım. canım sıkıldı artık erkek arkadaşlarımla abaza muhabbetleri yapmaktan, pcde oyun oynamaktan, 85 kere aynı diziyi, filmi kitabı tekrarlamaktan.

yok mu lan bir çıkış?

arkadaşlarım soruyor, kaç sevgilin oldu falan diye. diyemiyorum ki beni ailemden başka kimse sevmedi ki sevgilim olsun. annem bazen arkadaşlarımla telefonda konuştuğumda bir umutla kulak kabartıyor ama nafile. kızlara tak atmakla da olmaz be arkadaş bir yerden sonra dank ediyor sorun bende galiba lan diye

hiç aşık olmamamın sebebi de korku galiba. hoşlandığım kızlar olmadı değil ama bilinç altım sürekli kendimi onlardan uzaklaştırdı. reddedilme korkusu. sen kimsin ki bu kız seninle olsun sorusu. şimdiye kadar hangi kız ikinci kez dönüp sana bakmış, bu mu bakar. hadi işine fazla büyütmeden olayı. nasılsa iki gün sonra bir başkasına bakarsın.

ama öyle değil işte. o baktıklarını sürekli başkası kapıyor. ben bunları düşünürken, diğerleri her nasılsa becerip tavlıyorlar kızları.

kız tavlamak...
nasıl garip bir deyim benim için...
lan bırak tavlamayı iki dakika oturup konuşsak sohbet tıkanır. hayatında hiç kızlarla konuşmamışım ki muhabbet açılsun, tavırlarım rahat olsun falan. elim ayağıma dolanuyor konuştuğumda da. sıçıp batırıyorum. kız gibtirip gittikten sonra da ulan ben olsam ben de konuşmazdım gibtir çekerdim. resmen sorguya çektik kızı. nerde okuyorsun, hmm bölüm ne , yaa dizi izliyor musun? kendimden utanıyorum.