8.sınıfa gittiğim zamanlarda bütün arkadaşlarım (fazla yoktu zaten 2-3 kişi ya var ya yoktu) gülüp eğlenirken ben herzamanki gibi derin düşüncelere dalıp giderdim.

Bu yüzden genelde sessizdim ve ayrıca gözlerimden rahatsizdim o sıralar biraz baygın bakardim (çok şükür iyileştim) tüm okul ve sınıf öğretmenim tarafından alay konusu olmuştum yüzüme bakıp kahkaha atiyorlardi ben ise neden sorusuyla kendimi yiyip bitiriyordum

Herşey 8.sınıf bittikten sonra başladı babamın yanında çalışıyordum kendimi çok gelistirdim o sıralar az da olsa sosyallesmistim gel zaman git zaman 9.sınıf başlamıştı.. yeni sınıfımda dünyalar güzeli bi kız vardı o siralar sınıf baskaniydi kendisi, çok iyi hatirlarim sürekli bakisirdik kizla bu bakismalar zamanla bir ifade kazanıp birbirimize aşık olmuştuk bu arada kızın babası vefat etmişti pgibolojik olarak destek sağlıyordum kıza yüzünü sadece ben güldürebiliyordum ve buda beni mutlu ediyordu.

1.dönem bitmişti kızla mesajlasiyorduk ama haber alamamaya başladım 2.dönem başladığında ise ilk 1 hafta gelmemişti okula ben yine 8.sınıftaki halime dönüşüyordum ki öyle de oldu kız gitti bidaha haber alamadım...

ondan bidaha haber alamam beni o kadar üzmüstü ki o yıl sınıfta kaldım keşke birdaha gorebilsem kızı keşke eskisi gibi olsa herşey..

NOT:Okuyan herkese teşekkür ederim.

Aradan ne kadar zaman geçti..? Sosyal medyada aradın mı..?

ilkokulda sinifta kalinmiyo panpa ama hikayeye 2 posta ağladım

Edit:okudum şimdi pmp anladım :((((( o zamanlar insanlar hep karmagib duygular icersinde olur agib olmak ister

kendine gel eve git bol bol bira iç

rezerve

Geçmiş olsun pmp * canını sıkma daha çok kız bulursun ve bulamssan sınıfta kalmaya alış bnce birazda seniniki pgibolejik bence sıkma canını pmp

dalıp giden yalnız bir liseli. bunlar hep kendini fazla önemsemekten şımarıklıktan olur